خوزنیوز/ داریوش بهمئی*: با پیمایشی مختصر در فضای مجازی سایت های خبری و سیاسی خوزستان به راحتی بحث و جدل ها را در بین گروه های سیاسی، قومی و اجتماعی فعال و نیمه فعال خوزستان را بر سر گزینه های استانداری خوزستان مشاهده می کنیم. اگر این چالش ها و جدل ها منجر به همگرایی نهایی و هدف مشترک که همانا اعتلای استان خوزستان می شد، جای تحسین داشت. اما متاسفانه با نگاهی به گوناگونی و تنوع لیست ها و وفور افراد پیشنهادی مورد حمایت گرو ها و احزاب، متاسفانه برداشتی غیر از این می شود.

از طرفی دیگر اخیرا استان اصفهان با انتصاب آقای رسول زرگر معاون و مشاور سابق وزیر نیرو در امور آب به مقام استانداری اصفهان، خود را آماده پیشبرد برنامه های گوناگون توسعه می کند. حمایت گروه ها و جناح های اصفهانی از  این انتصاب در حالی است که چالش مهم و اصلی چند سال اخیر استان اصفهان مسئله خشکی زاینده رود و کمبود آب بوده، به طوری که کم آبی توسعه پایدار این استان را در معرض خطر قرار داده است. این مسئله می تواند یکی از مهم ترین انگیزه های حمایت آنها از انتخاب استانداری آقای زرگر باشد چرا که ایشان از دیر باز پیگیر و حامی جدی طرح های انتقال آب به استان اصفهان بوده اند. این در حالی است که گروه های خوزستانی هر یک به دنبال منافع گروهی و جناحی خود در فرآیند پیشنهاد گزینه های استانداری به وزارت کشور می باشند و متاسفانه در این مسیر از ابزارهای رسانه ای نیز حداکثر استفاده را می کنند و اما دریغ از یک هم اندیشی و همگرایی کلی!

در این باور که خوزستان به دلایل گوناگون مانند: گاز و نفت و منابع آب و موقعیت ژئوپلیتیکی و جغرافیای چند قومی، حساس ترین استان می باشد شکی وجود ندارد و البته با نگاه مثبت، این می تواند انگیزه ای برای تعامل و گفتگو  باشد. با این همه، این مولفه ها نتوانسته اند زمینه ای برای همگرایی جناح ها و نخبگان استانی در موضوعات مختلف استان مانند حمایت و معرفی گزینه استانداری شوند!؟ چرا مانند استان اصفهان  و غیرو به هنگام طرح منافع استانی، همه یک صدا و متحد نمی شوند. اقوام، گروه ها و قشرها، می توانند این انرژی نهفته انسانی و طبیعی مشترک موجود استان  را در قالب یک هویت محلی و نیروی همگرا در جهت اعتلای منطقه و کشور آزاد کنند.

مگر برنامه های آشکار و پنهان انتقال آب کارون به مرکز و رود کارون را که نفس نفس می زند متوجه نیستید!؟ وقتی بیشتر شهرهای استان در میان شهرهای دارای نرخ بالای بیکاری کشور می باشند آیا جایی برای واگرایی سیاسی اجتماعی وجود دارد؟! متاسفانه اکثر مدیریت های استان خوزستان در این چند ساله نوعی انفعال مبهم نسبت به توسعه استان داشته اند و این باید انگیزه ای باشد برای همدلی و وحدت رویه بیشتر در پیشنهاد، انتخاب و حمایت از مدیران شایسته فارغ از قوم و زبان و گویش.  سخت نیست اگر جناح های سیاسی چه اصلاح طلب و اصولگرا، نخبگان قومی و سیاسی و اجتماعی استان همت کرده و از منافع حاشیه ای و فردی صرف نظر کنند، طی یک فرآیند مدون مورد توافق با لحاظ اندیشه دولت حاکم و لزوم تعامل سازنده،  از یک یا چند گزینه محدود استانداری که مورد توافق همه باشد اعلام حمایت قطعی کرده و در موضوع انتخاب استاندار خوزستان این همه برای دولت اعتدال حساسیت زایی نکنند.  پیش از اینکه مانند دوره های قبل، استاندار غیر بومی به استان خوزستان تحمیل گردد از این آزمون همدلی و همگرایی سربلند برون آیید تا رویه و بنیادی نیک برای مسائل و موضوعات آینده استان نهادینه گردد. بدانیم که خوزستان و استاندار و مدیرانش باید متعلق به همه خوزستانی ها باشد فارغ از قوم و زبان و اندیشه سیاسی.

*  کارشناس ارشد ژئوپلیتیک و عضو ارشد انجمن مهندسان صنعت آب خوزستان