یك دوستدار میراث فرهنگی دليل معروفيت مسعود بختیاری مشهور به علاءالدین را تشريح كرد.

 یونس شفیعی خاطرنشان كرد: مسعود بختياری یكی از خوانندگان معروف قوم لر در شاخه بختیاری بود. قوم لر كه جنوب ایران را شامل می‌شود چند شاخه دارد كه یكی از شاخه‌های مهم ایلی آن قوم بختیاری است
 
این شاعر افزود: علاءالدین از سال 1346 شروع به خوانندگی كرد. او آلبومی به نام "گل‌های كاغذی" را وارد بازار كرد كه به زبان فارسی است. اگر ما این آلبوم را بررسی كنیم می‌بینیم كه حزن و اندوهی كه در تمام ترانه‌های علاءالدین است در این آلبوم نیز وجود دارد.
 
او ادامه داد: اما علاءالدین خواننده‌ای تجربه‌گرا است و با این كه آلبوم‌اش شامل ترانه‌های فارسی است بعد از آن دیگر آلبوم‌هایی با گویش لری بیرون داد.
 
شفیعی بیان كرد: مسعود بختیاری توانسته است بیشتر آداب و رسوم، دردها و رنج‌های قوم لر و به ویژه قوم بختیاری را در آلبوم‌های خودش بیاورد و حتی در بعضی آلبوم‌ها ترانه‌های‌ اعتراضی نیز وجود دارد.
 
او توضیح داد: علاءالدین در واقع خواننده بود اما شاعر نبود و بیشتر شعرهایی را كه انتخاب می‌كرد برگرفته از ادبیات فولكلوریك زاگرس‌نشینان بود. در حقیقت او مواد خامی را كه برای خوانندگی می‌خواست را از میان ترانه‌هایی كه سینه به سینه نزد اقوام لرنشین بودند را به صورت ترانه درآورد.
 
وی همچنین با اشاره به ایرج رحمان‌پور به عنوان یك خواننده لر گفت: ایرج رحمان‌پور هم شاعر بود و هم خواننده. شاعر بودن او یكی از مهمترین تفاوت‌های میان رحمان‌پور و علاءالدین بوده است.
 
این پژوهشگر یادآوری كرد: شعرهایی كه ایرج رحمان‌پور سروده ارتباط بسیار تنگاتنگی با تحولات سیاسی ـ اجتماعی كه بر كل ایران حاكم است دارد. اما مسعود بختیاری نسبت به یك قوم و یك جغرافیا حساسیت داشت و سخنگوی قوم خودش بود. ایرج رحمان‌پور با این كه به گویش لری هم ترانه می‌گوید و هم ترانه می‌خواند به درد دل تمام ایران نیز می‌پردازد. به همین دلیل ایرج رحمان‌پور را به عنوان شاعر و خواننده متعهد به مسایل اجتماعی معرفی كرده‌اند چراكه تحولات امروزی نیازمند شاعر و نویسنده متعهد است تا درد دل همه مردم ایران را بازتاب دهد