مرگ دردناک مادران و کودکان به دلیل محرومیت

چه کنم که تنها ابزارم قلمم است؟ چه کنم که باید باشم و داغ شما را ببینم؟ چه کنم که همه شما را فراموش کرده اند؟ ای کاش من هم نبودم....

 شما مظلومانه کشته شدید! من در نوروز 91 داغ مظلومیت و محرومیت را خوب فهمیدم! وقتی که مادر بهاره، قربانی محرومیت و مظلومیت شد و اینک شاهد این محرومیت یک سال و شش ماه دارد و وقتی بزرگ شد ما باید به او بگوییم که تو مادر نداری چون ما خوب نبودیم. ما خوب نبودیم که نتوانستیم صدای محرومیت مادر تو را به گوش های سنگین مسئولین برسانیم...

بعد از آن ماجرای تلخ، بارها در حوادثی ناگوار همشهریان خود را از دست دادم. ولی اینک دگر باره داغی بر سینه ی ما نشست که هیچگاه آن را فراموش نخواهیم کرد. مرگ دردناک 12 زن و کودک بی گناه به دلیل غرق شدن در دریاچه سد کارون 3!

چه می توان گفت...

حالا تو بگو من مقصر نبودم...

چرا؟ به چه جرمی کشته شدند؟

با ادعای ساخت سدی وارد سرزمین مادری شان شدید که می گفتید عمران و آبادانی را برای شما به همراه می آورد!

پس حالا ببینید که چقدر عمران و آبادانی برای مرد شهر من ببار آورده اید...

زمین های حاصلخیز مردم را از آنها گرفتید!

راه ها و جاده های دسترسی شان را به زیر آب بردید!

به آنها گفتید که زمین های پایین دست و بالادست را با آب سد آبیاری خواهید کرد ولی بعد از گذشت 14 سال همچنان امروز و فردا می کنید و زمین های کشاورزی شهر من تشنه هستند!

2500 مگاوات برق در سد کارون 3 تولید می شود اما مردم شهر من در اوج گرما روزی 1 یا 2 ساعت قطعی برق دارند!

موارد زیادی هستند که اگر بگویم شاید شما تحمل شنیدن آن را نداشته باشید.

ولی این بار دردناک تر از همیشه جان عزیزان ما قربانی شد...

چه کسی پاسخ می دهد؟ چرا باید مردمی با این نجابت فقط به دلیل محرومیت این گونه قربانی شوند؟

 و اين درحاليست كه در شهر تهران هنگامي كه خبر از كمبود آب مي دهند آن هم در حد يك هشدار كه اگر در مصرف آن صرفه جويي نشود منجر به جيره بندي ميشود،آقاي استاندار و آقاي وزير جوابگو هستند اكثر تلوزيون هاي كشوري اين اخبار را پوشش مي دهند، اما در هنگام اين حادثه به گفته ي يكي از اعضاي هلال احمر همانند سيل چندين ماه پيش، فرماندار شهرستان حتي از پشت ميز رياست خود هم بلند نشد و  در بين مردم بيايد و همدردي كند و فقط از وي جوياي تلفات و حال و هواي حادثه ديدگان شد.

حال ما از نماینده محترم شهرستان ایذه و همچنین از همه نمایندگان محترم استان خوزستان خواهش می کنیم که به طور جدی پیگیر حادثه اتفاق افتاده باشند و اجازه ندهند که این گونه مرگ عزیزان ما در اثر محرومیت به صحنه ای عادی برای مسئولین تبدیل شود.

فراموش نکنیم که که جاده مواصلاتی خوزستان به چهارمحال بختیاری نیز به دلیل عدم توجه همین مسئولین سال هاست که جان عزیزان ما را می گیرد و هیچ تلاشی برای برای بهبود وضعیت آن صورت نمی گیرد.