جوان‌گرایی و گردش نخبگان در اداره کشور همواره دغدغه سیاستمداران کشور بوده و هست و پس از هر انتخابات ریاست جمهوری این مسأله بيش از پيش مورد توجه قرار می‌گیرد.

برخورداري از توان جوانی، توأم با تجربه، بي‌شک می‌تواند یک وزیر را در طول مسیر دشوار وزارت یاری کند تا تصمیمات صحیح را گام‌به‌گام پيش ببرد.

مسأله جوان‌گرایی تنها و تنها با گردش نخبگان در یک اجتماع فراهم می‌شود؛ یعنی کسانی که دوره‌ای در مسؤولیت اجرایی بوده و از تجربه مسؤولیت خود بهره برده‌اند در دوره‌های بعد وارد اتاق‌های فکر شده و جای خود را به نخبگان جوان‌تر بدهند تا هم پشتوانه تجربی یک نظام تقویت شود و هم انرژی و نشاط جوانی از دولت گرفته نشود.

در این گزارش با بررسی سن وزیران دولت‌های پس از دفاع مقدس به آمار و نتایج مهمی می‌رسیم که نشان می‌دهد دولت‌های پس از جنگ به مرور به‌سوی پیرتر شدن حرکت می‌کنند و این  موضوعی است که دولت "تدبیر و امید" باید برای حل آن تصمیمی جدی بگیرد.

بهترين جا براي تجلي شعار "تدبير" شورايي متشکل از مشاوران مسن و باتجربه و وزراي دولت‌هاي سابق است و بهترين جا براي تجلي شعار "اميد" دولت يازدهم، کابينه قوه مجريه است که نياز به توان بالاي اجرايي و تحرک و نشاط بالا دارد که اين عنصر، همواره طي سال‌هاي اخير مورد تأکيد مقام معظم رهبري نيز بوده است.

استفاده از مدیرانی که انرژی و ریسک‌پذیری جوانی را دارند و البته دارای تجربه‌هاي مديريتي نيز هستند می‌تواند این معضل را حل کند؛ البته در این راه استفاده از بدنه دانشگاه‌ها نيز کمک بسیاری به رئیس دولت یازدهم خواهد کرد.

در ادامه نتیجه بررسی سن وزرای شش کابینه پس از دفاع مقدس می‌آید. در این آمار سن وزرا در ابتدای تصدی پست وزارت آورده‌شده و البته آمار دقیقی از سن برخی وزرا وجود ندارد که در گرفتن میانگین سن اعضای کابینه این مسأله در نظر گرفته‌شده و این افراد در گرفتن میانگین محاسبه نشده‌اند.



در کابینه اول هاشمی رفسنجانی سید محمد فاضل ( وزیر بهداشت ) با 50 سال و سید محمد غرضی (وزیر پست و تلگراف و تلفن) با 48 سال سن در زمان تصدی پست وزارت بیشترین سن را داشته اند.


در کابینه دوم دولت هاشمی مرندی ( وزیر بهداشت) با 54 سال مسن ترین و آخوندی ( وزیر مسکن) با 36 سال سن جایگاه جوانترین وزیر را به خود اختصاص داده اند.




در دولت اول خاتمی هم روند پیر شدن میانگین سنی کابینه ادامه داشت. نمازی (وزیر اقتصاد) و کمال خرازی ( وزیر امورخارجه) با 53 سال سن پیرترین اعضای کابینه بودند.



در کابینه دوم خاتمی نیز خرازی با 57 سال سن رکورد پیرترین وزیر را به خود اختصاص داد و شریعتمداری که در آن زمان 41 سال سن داشت همچنان جوان‌ترین وزیر کابینه بود. دولت دوم خاتمی دیگر خبری از وزیر زیر 40 سال نبود.



در کابینه اول محمود احمدی نژاد میانگین سن وزرا به 49 سال رسید. وزیری هامانه ( وزیر نفت) در آستانه 60 سالگی پیرترین وزیر دولت نهم بود. البته سعیدی کیا که تصدی وزارت مسکن را به عهده داشت نیز با 59 سال شانه به شانه وی حرکت می کرد.


 

بهبهانی (وزیر راه و ترابری) با 69 سال سن توانست از مجلس رأی اعتماد بگیرد.


حال باید دید حسن روحانی با این حلقه مشاوران و نزدیکان که خواه‌ناخواه گمانه‌زنی‌هایی درباره حضور آنها در کابینه یازدهم وجود دارد چه می‌کند.

آیا حسن روحانی می تواند برای اولین بار میانگین سنی اعضای کابینه را که دولت به دولت در بالاتر رفته است کاهش داده یا حداقل ثابت نگه دارد؟

اینها همه پرسش‌هایی است رئیس‌جمهور منتخب ملت ایران باید در روز معرفی کابینه به مجلس پاسخ شفافی به آن بدهد و نشان دهد که به شعار گردش نخبگان و جوانگرایی پایبند خواهد ماند یا سرنوشت قرار است دولت آینده را مسن ترین دولت در طول انقلاب به عنوان رکورددار ثبت کند.