گنبدهای نمکی ایجاد شده روی کوههای نمکی خوزستان تنها یک هفته دوام دارند و پس از آن به سرعت از بین می روند. اما برخی کارشناسان نگرانند همزمان با آبگیری سد گتوند این گنبدهای نمکی به زیر دریاچه برود که با این اتفاق شوری آب رودخانه کارون به بالاترین حد ممکن می‌رسد.
به گزارش خوزنیوز به نقل از مهر، گنبد نمکی به برجستگی هایی می گویند که توسط نمک به علت حرکتها و بالا آمدن آن از سطح زمین ایجاد می شود. ساختمانهای نمکی ممکن است به صورت تاقدیس، بالش، برجستگیهای تیغه مانند، امواج و غیره باشد. شکل گنبد نمکی متغیر است و دیواره بسیاری ازگنبدهای نمکی شیب زیاد در حدود 80 تا 90 درجه به طرف خارج دارند.
حجم بسیاری از گنبدهای نمکی زیر زمین است ولی با این حال حجم آنها و آنچه که قابل مشاهده است دو هزار و 200 متر طول بیرون زدگی گنبد و سطح تماس آن با آب است.
در نقاطی که گنبدهای نمکی یافت می‌شود، بیشتر در زیرزمین لایه‌های ضخیمی از نمک موجود است که به لایه‌های تغذیه کننده گنبد نمک موسوم است. ضخامت این لایه‌های نمک متفاوت و در موارد استثنایی از هزار متر بیشتر است.
برخی از دوستداران میراث فرهنگی و محیط زیست وجود این گنبدهای نمکی و ساختن و آبگیری سد گتوند را باعث شوری آب کارون می دانند.
با این حال مسئولان سد گتوند اعلام کرده بودند که تا قبل از آبگیری سد، دیواره ای با سنگ و رس که به آن پتوی رسی می گویند، کشیده می شود تا این نمک ها با آب حل و وارد آب های دریاچه نشود اما تا کنون این اتفاق نیافتاده است.
پیش از این محمدجواد عبداللهی، عضو هیئت مدیره سازمان نظام مهندسی استان خوزستان و نیز عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز که مطالعات زیادی در منطقه لالی و گتوند و نیز محدوده سد گتوند علیا انجام داده، گفته بود: نزدیکی معدن نمک به محل سد گتوند علیا، در پروژه مطالعاتی این سد در نظر گرفته نشده و وجود این معدن که در فاصله پنج کیلومتری سد واقع است سبب می‌شود که به هنگام آبگیری و تشکیل دریاچه پشت سد، این معدن عظیم نمک که ذخیره نمک آن صدها میلیون تن برآورد شده به کلی به زیر آب دریاچه فرو رفته و این امر شوری آب رودخانه کارون را به بالاترین حد ممکن می‌رساند.
