این روزها برای مردن هم باید دو دوتا چهار تا کرد و پس از محاسبه هزینه‌های فوت و مراسم‌ها تصمیم گرفت ماند یا رفت؛ شاید این جمله طنز به نظر برسد، اما متاسفانه واقعیتی انکارناپذیر است و نمی‌توان از کنار آن به راحتی گذشت.
 
به گزارش اقتصادپرس، کافی است سری به آرامستان‌ها بزنید تا متوجه این مساله شوید؛ این روزها می‌توان در برخی آرامستان‌ها و فضای بیرونی بعضی از امامزاده‌ها، قبرهایی را یافت که برای آرامیدن در آنها باید حداقل چند صد میلیون تومان پول پرداخت.
 
تا قبل از سال ۱۳۴۹ تهرانی‌ها اموات خود را در آرامستان‌های شهره‌ای همچون مسگرآباد، ابن‌بابویه، ظهیرالدوله، باغ طوطی شهر ری و امامزاده عبدالله و... دفن می‌کردند، اما در ۲۷ تیر ماه سال ۱۳۴۹ «محمدتقی خیال» در «قطعه یک، ردیف یک، شماره یک» بهشت‌زهرا(س) به خاک سپرده و به این ترتیب از تنها آرامستان متمرکز پایتخت بهره‌برداری شد.
 
بهشت‌زهرا (س) به عنوان تنها آرامستان متمرکز پایتخت با تصمیم مدیریت شهری وقت، در قطعه زمینی به وسعت ۳۱۴ هکتار در جنوب تهران و در مسیر تهران- قم احداث شد. این فضا تنها کفاف دفن اموات تا بهمن‌ ماه سال ۱۳۷۶ را داد و پس از آن، مدیریت شهری با تملک ۱۱۰ هکتار زمین در ناحیه شمال و شمال شرق بهشت‌زهرا (س)، آن را توسعه داد.
 
این در حالی است که ظرفیت این بخش نیز در سال ۱۳۸۷ به اتمام رسید و سازمان بهشت‌زهرا(س) قطعه زمین دیگری به وسعت ۱۶۰ هکتار را در بخش شرقی آرامستان و در محدوده باقرشهر و کهریزک تملک و برای دفن اموات آماده کرد که هم‌اکنون دفن اموات به طور معمول در «قطعات جاری» انجام می‌شود.
 
اما در پایتخت گویا مردگان هم برای خود به بالا و پایین شهری تقسیم می‌شوند و هر که جیبش پر پول‌تر، خانه آخرتش گران‌تر.
 
کافی است سری به بهشت‌زهرا(س) بزنید تا متوجه شوید که آنجا نیز برای دفن اموات رتبه‌بندی وجود دارد و اغنیا در جاهای خوش آب و هوا با قابلیت دسترسی به خدمات شهری نظیر مترو و فضای سبز و... رهسپار منزل آخرت می‌شوند و ضعفا در جاهای بی‌آب و علف و خشک و دور افتاده سکنی می‌گزینند.
 
اگر در اینترنت جست‌وجو کنید، آگهی‌هایی را می‌بینید که با توجه به افزایش تورم و گران شدن خانه و ملک مالکان، خانه‌های آخرتشان را برای فروش گذاشته‌اند و قیمت این خانه‌ها در رقابتی تنگاتنگ گوی سبقت را از قیمت خانه‌های سطح شهر ربوده‌اند.
 
نکته قابل توجه در مورد آگهی‌های خانه‌های آخرت، مشخصات آنهاست که به عبارتی می‌تواند در حد خانه‌های اکازیون دنیایی باشد؛ خانه‌هایی که در بهترین جای بهشت‌زهرا، مجاور خیابان اصلی، دارای سند تفکیک شده توسط مالک سند، آماده سند زدن، قابل استعلام و... است. البته به این موارد باید امکانات دسترسی، سهولت در رفت و آمد، نزدیکی به مترو، مکان‌های اصیل‌نشین، تعداد طبقات، مناسب بودن فضای سبز، داشتن منظره مناسب و... را اضافه کرد، زیرا این عوامل می‌تواند موجب جابه‌جایی چند میلیونی قیمت‌ها شود.
 
قبرها در قطعات قدیم بهشت‌زهرا(س) با توجه به اینکه در کدام قطعه واقع شده، تعداد طبقات، وموقعیت جغرافیایی و... حداقل از ۶ میلیون تا ۷۰ میلیون متغیر هستند و این تفاوت قیمت‌ها سبب شده تا خانه آخرت مردگان نیز همانند شهر به مناطق شمال و جنوب تقسیم‌بندی شوند.
 
چند سالی است که مسوولان شهری بارها از تکمیل ظرفیت بهشت‌زهرا (س) خبر داده‌اند و نسبت به نبود زمین مناسب برای خاکسپاری اموات تهرانی‌ها اظهار نگرانی کرده‌اند. در شرایط موجود، شهروندان به دلیل ترس از ماندن میت بر زمین ترجیح می‌دهند برای خود و اقوامشان، قبر پیش خرید کنند.
 
گفته می‌شود که در بنگاه‌های معاملات املاک اطراف بهشت‌زهرا(س) می‌توان آمار قبرهایی را که برای فروش گذاشته شده‌اند را نیز گرفت و در قطعات مختلف این آرمستان می‌توان دلالانی را یافت که به کار خرید و فروش قبر مشغولند و هر یک برای خانه‌های آخرت نرخ‌گذاری می‌کنند و همانند بازار املاک در سطح شهرها به تبلیغ این خانه‌های آخرت می‌پردازند.
 
خرید و فروش قبرها تنها مختص بهشت‌زهرا(س) نیست، بلکه با توجه به علاقه مردم به امامزادگان، برخی شهروندان ترجیح می‌دهند خانه‌های آخرتشان در جوار امامزادگان باشد و حاضرند چند صد میلیون و حتی بیش از یک میلیارد تومان نیز بپردازند.


با توجه به این آمار می‌توان گفت قیمت یک متر خانه آخرت برابر قیمت چند متر آپارتمان مدرن و شیک در محدوده‌های شمال شهر مانند جردن، فرمانیه، نیاوران و... است و با این مبالغ می‌توان در مناطق مرکزی شهر یک واحد آپارتمان خرید. اما مساله‌ای که خریداران این خانه‌ها کمتر به آن توجه کرده‌اند، این است که آیا در حساب و کتاب آن دنیا، جای قبر و میزان پولی که برای خرید آن پرداخت کرده‌اید،به «حساب و کتاب اعمال این دنیای شما » اضافه شده و امتیاز محسوب می‌شود؟