آقای دکتر، ما خوزستانی ها دل پردردی از شرایط امروز کشور و مخصوصا وضعیت امروز استانمان داریم. اگر به میان مردم خوزستان بروید امروز هم کشاورزان و روستاییان ما گرفتار و ناامیدند و هم کارگران ما. وضع جوانان ما مخصوصا جوانان تحصیلکرده از همه وخیم تر است. چرا به اینجا رسیدیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم. اولا از اینکه در فرصتی دست داده تا با هموطنان عزیز خورستانی دیدگاههای خودم را در میان بگذارم بسیار خوشحالم.خوزستان برای همه ایرانیان یادآور روزهای حماسه و شهادت است.دین ما به مردم خوزستان تمام نشدنی است و تردیدی هم نداریم که دین مان را به این خاک ادا نکرده ایم.آنها که در زمان جنگ حضور داشته اند از رنج های این سرزمین آگاهی دارند و ما واقعا دیدیم که مردم این دیار از جان و مال خود در راه اسلام و انقلاب و ایران گذشتند.با این سابقه از اینکه مردم این استان که برای بنده وطن دوم محسوب می شود از معیشت و آسایشی که در آن آنها است برخوردار نیستند و علیرغم گذشت بیست و چهار سال از پایان جنگ هنوز هم آثار جنگ زدگی در گوشه و کنار استان به چشم می خورد، دچار تاسف و حیرت می شوم.
اما اینکه چرا به اینجا رسیدیم شاید جواب ساده ای نداشته باشد. به اینجا رسیدیم چون به جای آنکه اداره کشور بر مبنای عقل و تدیبر و اخلاص باشد بر مبنای سیاست زدگی و شعارگرایی شده است. وضعیت امروز محصول حضور سیاست بازان در عرصه اداره کشور است. کسانیکه منافع سیاسی و جناحی برایشان از دغدغه معیشت مردم اهمیت بیشتری دارد.
دغدغه ای که شما خوزستانی ها دارید دغدغه امروز همه مردم ایران است. دغدغه اینکه چرا درآمدهای عظیم نفتی به جای آنکه به افزایش رفاه و بهبود سطح زندگی مردم منجر شود تنها به افزایش تورم و بیکاری منجر شده است؟ چرا علیرغم این همه شعارهایی که برای برقراری عدالت و رفع مشکلات داده می شود ما دچار فاصله شدید طبقاتی و عقب ماندگی در برخی از عرصه ها هستیم؟
این واقعیت که امروز بسیاری از مردم ما از تحقق شعارهای مسئولین احساس ناامیدی می کنند و یا جوانان ما هیچ امیدی به آینده خود ندارند، نشان از وجود یک بیماری بزرگ در پیکر این جامعه است. این بیماری بزرگ، بیماری سیاست زدگی و شعارزدگی است.
درد امروز ما وجود سیاست بازانی است که نه آرمانهای این انقلاب را می شناسند و نه درد مردم را می فهمند. سیاست بازان ما تنها درد خود دارند؛ نه درد خدا دارند و نه دردمردم.
سیاست بازان نمی دانند یک خانواده گرفتار اعتیاد چه دردی دارند؟ نمی دانند بی آبی و بیکاری برای یک روستایی یعنی چه؟ نمی دانند تعطیلی یک کارخانه برای یک خانواده کارگر یعنی چه؟ نمی دانند فرزند بیمار در خانه داشتن و پول درمان نداشتن یعنی چه؟ نمی دانند دختر و پسر تحصیلکرده بیکار و در آستانه اعتیاد و افسردگی یعنی چه؟
سیاسیون و سیاست بازان هیچگاه نمی توانند تصور کنند آن دوست شما یعنی جوان تحصیلکرده ای که چند سال است دنبال کار می گردد چه احساسی دارد؟ هیچگاه ناامیدی و نفرت آن جوان از دنیا و زندگی و ما مسئولین را درک نمی کنند.
مردم ما با چه زبانی باید بگویند که از شعار خسته شده اند. از این همه لاف زدن ها و ادعاهای پوچ و بی اساس خسته شده اند. جوانان ما کار می خواهند نه صدقه. مردم ما شریفند. می خواهند روی پای خوشان بایستند. می خواهند دستشان در جیب خودشان باشند و با عزت زندگی کنند.
آیا واقعا با این همه امکانات و سرمایه¬ای که کشور ما دارد، ایجاد اشتغال برای یک روستایی و یک جوان تحصیلکرده کار سختی است؟ سیاست بازان نمی دانند که یک خانواده کارگری حتی اگر مرد خانواده هر روز هم سرکار برود چگونه می تواند با حقوق ماهی 500 یا 600 هزار تومان به زندگی اش ادامه دهد؟
تمام دردهای ما از سیاستزدگی است و تنها راه حل نیز عبور از سیاستزدگی و حرکت در مسیر مدیریت کارآمد جامعه است. تا نگاههای مدیریتی ما اصلاح نشود و تا نگاه اجتماعی جایگزین نگاههای سیاسی و شعاری نشود، مردم ما رنگ آسایش و آرامش را نخواهند دید.

آقای دکتر با اینهمه مشکلاتی که خودتان هم به آنها اشاره کردید به ما حق می دهید که نسبت به حل این مشکلات و بهبود وضعیتمان در آینده ناامید باشیم.

نه اصلا حق نداریم که ناامید باشیم. حداقل شما که فرزند خوزستان هستید و به چشم خود دیده اید که با دستان خالی چه غیرممکن هایی در این خطه از کشور ممکن شده است نباید چنین دیدگاهی داشته باشید. یک زمانی آزادی خرمشهر هم به یک رویای دست نیافتنی تبدیل شده بود اما فرزندان همین کشور با همت و روحیه جهادی توانستند نه تنها خرمشهر که کل ایران را از شر دشمن آزاد کنند. عمیقا باور دارم که امروز هم می توانیم با همه روحیه جهادی و با الگوی مدیریت جهادی که ترکیبی از عشق و ایثار و اخلاص با عقل و تدبیر و دانش است، اقتصاد کشورمان را سامان بدهیم و با سرعت و قدرت به سمت پیشرفت و عدالت حرکت کنیم. بنده به عنوان کسی که سی سال سابقه کار اجرایی در این کشور دارم و سالها است با جمعی از نخبگان کشور مشغول برنامه ریزی برای رفع مشکلات کشور هستیم با اطمینان به شما می گویم که با مدیریت صحیح می توان اقتصاد کشور را در مدتی کوتاه سامان داد.
 تاکید بنده مبنی بر اینکه ظرف مدت دو سال ثبات و آرامش را به اقتصاد کشورمان بر می گردانم بواسطه همین امیدی است که به آینده کشور دارم. اگر اقتصاد کشور را با علم و تدبیر و برنامه ریزی آشتی دهیم، امید به آینده را می تواند به همه جوانان این کشور هدیه کرد.

ثبات و آرامش اقتصادی یعنی چه؟

ثبات و آرامش اقتصادی یعنی این که روند فقیر تر شدن کارگران ما متوقف شود و کارگران ما بتوانند در مسیر افزایش رفاه برای خانواده هایشان برنامه ریزی کنند ودائما نگران افزایش قیمت ها و یا نگران از دست دادن شغل و بیکار شدن، نباشیم. ثبات و آرامش اقتصادی یعنی این که فرزندان و جوانان ما بتوانند برای آینده خود با اطمینان برنامه ریزی کنند و نگران اشتغال و ازدواج خود نباشند. ثبات اقتصادی یعنی جلوگیری از تلاطم های فلج کننده ای که مانع می شود سرمایه گذار وارد عرصه تولید شود. آرامش یعنی اینکه مردم نگران نصف شدن یکباره دارایی شان در اثر جهش قیمت دلار نباشند و بتوانند برای آینده خود برنامه ریزی کنند.

بگذارید کمی هم از دغدغه های مردم خوزستان بگوییم و از برنامه های شما برای حل مشکلات مردم این خطه باخبر شویم. با وجود ظرفیت ها و ذخایر غنی در خوزستان، بیکاری یکی از مهم ترین معضلات مردم استان است، رویکرد شما مبنی بر مدیریت محلی تا چه حد در رفع این معضل موثر است؟

اول اینکه گرچه من خوزستانی نیستم، اما بهترین روزهای زندگی ام را در خوزستان سپری کرده ام و اولین روز زندگی مشترک خود را در نیز در ۲۲ سالگی اینجا آغاز کردم. تاریخ خوزستان روشن و شفاف است و ظرفیتی که در این سرزمین وجود دارد بر هیچ کس پوشیده نیست. برای این که کشوری قدرتمند در همه ابعاد داشته باشیم، قطعا خوزستان استانی است که عناصر مهم یک حرکت جدی و اساسی برای حل مشکلات کشور و استان را در خود دارد.این خطه مردمانی خونگرم، متعهد، با اخلاص، به همراه دانشگاه خوب و مدیران لایق در خود دارد که بنده توفیق داشتم در مقاطع مختلف با آنها کار کرده ام؛ چنین سرمایه انسانی از تمام قبایل و قومیت ها در استان وجود دارد.
نرخ بیکاری دو رقمی (5/10 درصد) برای سومین استان صنعتی کشور با این ظرفیت ها و ذخایر غنی، تاسف بار است. به طور قطع مدیران بومی مشکلات منطقه خود را بهتر از دیگران می شناسند و دلسوزی بیشتری نیز نسبت به رفع فقر و افزایش رفاه منطقه خود دارند. یک فرد بومی که هم درد را می شناسد هم راه درمان را می داند، بهتر از همه مدیران تهرانی می تواند برای منطقه خودش تصمیم بگیرد. در دولت آینده باید با تشکیل اتاق فکرهای استانی، مجموعه تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های هر استان بر عهده نخبگان و کارشناسان بومی همان استان قرار گیرد که این مهم  زمینه اشتغال در استان را فراهم می کند.

به بحث مدیران بومی اشاره کردید که به نظرم در دل موضوع بزرگتری قرار می گیرد که باعث نارضایتی بخش مهمی از مردم خوزستان است.مردم خوزستان می گویند که چرا خوزستان با این حجم از ظرفیت ها و استعدادها،چندان سودی از این پتانسیل های نمی برد.پاسخ شما به آنها چیست؟

موضوع را در دو سطح ببنید؛ یک سطح موضوع این است که ما معتقدیم ما یک ملت هستیم و سرنوشت یکسانی داریم و بی تردید باید داشته هایمان را بر روی هم قرار دهیم تا کشوری سربلند بسازیم. جهت دیگر ماجرا بحث این است که به هر صورت مردم هر منطقه ای باید از ثروت منطقه خود بهره مندی معقولی داشته باشند و این حق آنهاست.که به نظرم به رغم قوانین مصوب و تاکیدات مطرح شده از سوی مقام معظم رهبری، در این مورد حق خوزستان رعایت نشده و خوزستانی از ثروت های منطقه خود بهره کافی را نبرده اند.این مشکلی است که باید در سالهای آینده به تدریج رفع شود. سطح دیگری از مسئله مربوط به استفاده از مدیران بومی و تمرکز زدایی از تصمیم گیری ها در تهران است تا استان ها بتوانند برای منطقه خود تصمیم گیری بکنند که به نظرم باید کار جدی در این حوزه صورت گیرد تا نظام اداری ما چابک تر و فعالتر با مسائل مناطق برخورد کند.

با توجه به تعطیلی بخش های مختلف شرکت های عظیم خوزستان و صنایع وابسته به آن و تعطیلی کارخانه ها و واحدهای تولیدی کوچک  در 4 سال اخیر و افزایش چشمگیر بیکاری،چه برنامه کوتاه مدت و بلند مدتی برای حل این بحران دارید؟

پس از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها بسیاری از کارخانه ها و واحدهای تولیدی به دلیل افزایش هزینه های تولید و حمایت نشدن از سوی دولت تعطیل و کارگران و کارمندان زیادی نیز بیکار شدند که باید با شناخت و رفع سریع مشکل واحدهای تولیدی موجود با هدف جلوگیری از کاهش سطح اشتغال و نگهداشت ظرفیت های موجود اشتغال، اعمال حمایت های نظام مند از واحدهای اقتصادی موجود در موقعیت بحرانی مشروط به اعمال سیاست های ابلاغی به آن ها و فراهم کردن حمایت های نظام مند برای ایجاد فرصت های شغلی در مناطق محروم و مناطقی که نرخ بیکاری آن ها بالاتر از متوسط کشور است، مشکلات در این حوزه را مرتفع کرد.
بخشی برنامه بنده برای رفع این مشکل همه گیر اقدام در راستای پرداخت یارانه تولید به واحدهای صنعتی است که به اعتقاد من می تواند از مشکلات موجود بکاهد.بخش دیگر اقدامات باید در راستای تثبیت شرایط اقتصادی باشد؛ به گونه ای که صاحبان مشاغل تولیدی احساس کنند که می توانند برای آینده برنامه ریزی و پیش بینی درستی داشته باشند. گام سوم هم به نظر بنده خروج از شرایط رکود تورمی و ارتقای رونق اقتصادی از طریق بهبود شرایط کسب و کار است که چندسالی است به فراموشی سپرده شده است.

آلودگی آب آشامیدنی و مصرفی اهواز ، آبادان و خرمشهر و بسیاری از شهرهای دیگر استان زبانزد خاص و عام است. بوی بد و رنگ آن گویای همه چیز است، اما سال هاست که باوجود همه این مشکلات هیچ تلاشی برای بهبود وضعیت آب استان انجام نشده است، در این باره چه برنامه هایی دارید؟

تامین نیازهای اصلی و اولیه مردم کشور چون آب آشامیدنی سالم از وظایف دولت ها به شمار می رود. به طور یقین حل معضل آب استان از مهم ترین دغدغه هایم در خوزستان است که برای حل آن برنامه هایی همچون یکپارچه سازی طرح های تامین، انتقال و توزیع آب از طریق ترمیم و تکمیل خلاها با اولویت شبکه های آبیاری و زهکشی مدرن را در دست داریم.

با توجه به این که کشاورزی از مهم ترین مشاغل خوزستان به شمار می رود، چه برنامه ای برای کاهش مشکل کشاورزان دارید؟

متاسفانه جولان دلالان و واسطه ها در عرصه کشاورزی استان های مختلف از جمله خوزستان نمود زیادی دارد. به طور قطع با ایجاد و تقویت تعاونی های روستایی دست دلالان و واسطه ها را قطع می کند و از مشکلات کشاورزان می کاهد.ما می توانیم با استخدام دانش آموختگان علوم کشاورزی مطابق با نوع نیازهای کشاورزی استان، به تقویت کشاورزی خوزستان همت بگماریم چرا که بی تردید، اگر کشاورزی استان به شکلی علمی و اصولی مدیریت شود محصولات استان چند برابر خواهد شد. با مکانیزه کردن نظام جمع آوری و توزیع و کوتاه کردن دست دلالانی که هم حق کشاورز و باغدار را می گیرند و هم حق جامعه را تضییع می کنند، می توان به این وضعیت نامناسب سروسامان داد. این که فارغ التحصیل کشاورزی استان بیکار باشد یعنی کشاورزی و باغداری استان نتوانسته از داشته های خود استفاده کند. در نهایت با گسترش بیمه در بخش کشاورزی و تثبیت درآمد کشاورزان از مشکلات این بخش کاسته می شود. علاوه بر این با احداث سد و مدیریت حوضه آبریز، آب مورد نیاز کشاورزی نیز تامین خواهد شد.

چند سالی است که هجوم ریز گردها سبب به وجود آمدن بیماری های حاد تنفسی برای خوزستانی ها شده است. فکر می کنید با چه تمهیداتی می توان این مشکل را حل کرد؟

بنا به گفته مسئولان، مردم اهواز 120 روز از سال را با مشکلات تنفسی و آلودگی هوا می گذرانند. بیابان زدایی، قطع درختان جنگل، تخریب تالاب ها و انتقال آب از عوامل اصلی پدید آوردنده معضل گرد و غبار در خوزستان است که می توان با طرح بیابان زدایی، احیای تالاب های داخلی در معرض خطر ، پایش گرد و غبار، جنگل کاری و بوته کاری و مدیریت مراتع این مشکلات را برطرف کرد. به نظرم طرحهای خوبی در این حوزه طراحی شده که اجرای آنها نیازمند عزم جدی مدیریتی،اختصاص بودجه و نهایتا همکاری و همراهی به کشورهای همسایه است.

کمبود مراکز بهداشتی و درمانی، مهاجرت پزشکان متخصص و هزینه های سنگین درمان از جمله مشکلات مهم خوزستانی ها در حوزه بهداشت و درمان است.برنامه شما برای حل این مشکلات چیست ؟

همان طور که شما هم گفتید خوزستان با مشکلات فراوان درمانی و بهداشتی مواجه است. بیماری های قلبی، کلیوی و افزایش بیمارن سرطانی را می توان جزو مهم ترین مشکلات حوزه درمان در استان حساب آورد. از سوی دیگر بافت قدیمی بیمارستان ها، نبود تجهیزات و کادر پزشک متخصص کافی و روند کند ساخت بیمارستان ها عمده ترین مشکلات موجود در زمینه بهداشت و درمان خوزستان است. این در حالی است که با تکمیل و ساخت به موقع بیمارستان ها و جذب نیروی های متخصص می توان این بخش مهم در استان را تقویت کرد.
متاسفانه نیروی های متخصص بومی به دلیل نبود امکانات کافی در استان مهاجرت می کنند این درحالی است که استان از کمبود نیروهای متخصص رنج می برد اما اگر امکانات و اعتبارات عادلانه در بین استان ها توزیع شود، به طور قطع شاهد مهاجرت نیروهای متخصص بومی از استان نخواهیم بود. در شرایط سخت اقتصادی امروز، وقتی یک نفر از اعضاء خانواده بیمار می‌شود، دیگران حاضرند برای درمان او هر کاری در توان دارند انجام دهند. اما این انصاف نیست که دولت در چنین شرایطی خانواده اندوهگین بیمار را زیر بار هزینه‌های بالای درمان تنها بگذارد. دولت موظف است برای کمک به همه بیماران، سهم پرداختی خود از هزینه‌های درمان را بالا ببرد تا به مردم فشار کمتری وارد شود. به همین منظور قصد داریم سهم هزینه درمان دولت را از ۴۰ درصد به ٧٠ درصد افزایش دهیم تا مردم با خیال آسوده‌تر از خدمات درمانی بهره ببرند و سهم پرداختی مردم از جیبشان نصف شود. و از ۶۰ درصد به ۳۰ درصد کاهش یابد.

به عنوان آخرین سئوال، به نظر جنابعالی بزرگترین خواسته مردم ایران از رئیس جمهوری آینده چیست؟

بزرگترین خواست ملت ما امروز پیشرفت و عدالت است و بزرگترین خطری که این آرزو و آرمان بزرگ ملی و انقلابی ما را با تهدید مواجه کرده است، خطر دوگانه تحجر و سرمایه داری، عقل گریزی و شعار گرایی است. به هر حال تدوام وضعیت کنونی به هر عنوان و در هر شکلی مورد قبول مردم و نظام نیست و ما از هر لحاظ و در همه حوزه ها و عرصه ها نیازمند ایجاد تغییر و تحولات جدی و فراگیر هستیم.