حداد عادل در گفت و گویی به آخرین تحولات ائتلاف و انتخابات ریاست جمهوری پرداخت و شایعه کناره گیری از ائتلاف 2+1 را تکذیب کرد. در ادامه مشروح گفتگوی حدادعادل با "مثلث" را می خوانیم:

واقعیت این است که در مقابل جماعتی که از ائتلاف ناراضی و ناراحت هستند، عموم مردم متدین و طرفدار انقلاب و دلسوزان که اصولگرایی را قبول دارند، از این ائتلاف استقبال کردند. گفتند: «خب، اینکه سه نفر نخواهند با هم رقابت کنند، چیز بدی نیست و خیلی خوب است.»

در این چند ماهی که بحث ائتلاف مطرح بوده، هر روز از اطراف و جوانب، شایعاتی از سمت همین گروه مخالف ناراضی بوده است، این روز‌ها هم بازار این شایعات داغ است و هرچه هم پیش‌ برویم داغ‌تر می‌‌شود. ائتلاف تا این لحظه که من با شما صحبت می‌کنم بحمد‌الله برقرار است و هر سه نفر اعتقاد خودشان را به ائتلاف به صورت مکرر بیان کرده‌اند. البته متحد شدن و متحد ماندن کار سختی است و اختلاف داشتن آسان، یعنی این کاری است که خوب بلدیم اما متحد شدن را بلد نیستیم. چون سابقه زیادی بین ما ندارد البته به همان اندازه که سازوکارش دشوار است نتیجه‌اش خوب است؛ برعکس اختلاف که به همان اندازه که آسان است تحمل نتیجه‌اش سخت است. ما سعی کردیم این سختی را تحمل کنیم و به نتیجه شیرینش برسیم. مساله مهمی که وجود دارد سازوکار رسیدن از سه نفر به یک نفر است. این موضوع اصلی ائتلاف ماست که تا حدود زیادی درباره‌اش با هم گفت‌وگو کردیم. من امیدوارم هم این سازوکار نهایی شود و هم زمان اعلام نتیجه قطعی شود.

حقیقت این است که ما این سه عنوان را بین خودمان پذیرفته‌ایم ولی به هیچ کدام وزن نداده‌ایم. این تیم محوری و برنامه داشتن هم جزو کار‌آمدی است. ائتلاف ما سه ضلع دارد، مشروعیت، مقبولیت و کار‌آمد. مقبولیت را از نظر‌سنجی می‌گیریم. مشروعیت را به اعتبار بینش فرد باید بسنجیم.

می‌خواهم بگویم کسانی که دائم خبر شکست ائتلاف را تبلیغ می‌کنند مستند به واقعیات صحبت نمی‌کنند بلکه بیشتر تمایلات خودشان را مطرح می‌کنند.

به‌هرحال در جامعه شرایطی وجود دارد که نباید بی‌گدار به آب زد و بی‌محابا وارد انتخابات شد. همین شرایطی که بعضی از اصلاح‌طلبان را به این جمع‌بندی رسانده که انتخابات 92 یک فرصت طلایی است برای آنها؛ به‌هرحال این حرف حتی اگر خیلی دقیق و درست نباشد، به کلی هم دور از واقعیت نیست، یعنی مشکلات بیرونی و درونی ما شرایط را تا اندازه‌ای حساس کرده که ما باید احتیاط کنیم و از رقابت‌های درون خانواده اصولگرایی تا جایی که امکان دارد کم کنیم.

در سیاست همه چیز ممکن است. ممکن است شما شب بخوابید و صبح بلند شوید شرایط به گونه‌ای تغییر کرده باشد که ایجاب کند شما در تصمیم قبلی خود تجدید‌نظر کنید؛ بنابراین ما نخواستیم پل پشت‌سر خودمان را خراب کنیم و به جهات مختلف تعجیل نکردیم در اینکه فرد واحد را زودتر معرفی کنیم.

در حال حاضر به نظر می‌رسد که این اتفاق با آن فلسفه ائتلاف در تضاد است، یعنی احتمال وقوع چنین چیزی ضعیف است. 

هشت سال است که من در مورد آقای احمدی‌نژاد پیش‌بینی‌ام این است که رفتار ایشان قابل پیش‌بینی نیست. یعنی از نخستین‌ ماه‌های ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد من یک پیش‌بینی درست در مورد ایشان کردم و آن، این بود که او را نمی‌توان پیش‌بینی کرد، ولی هرچه باشد جای نگرانی نیست.

در ایران پیش‌بینی نتایج انتخابات ریاست جمهوری کار‌آسانی نیست. علتش هم این است که احزاب تسلطی بر افکار عمومی در انتخابات ریاست جمهوری ندارند.

در واقع این کار را درست دانستم.

معمولاً در عالم سیاست شعر نمی‌خوانند اما من می‌خواهم اینجا با استثنا از قاعده عدول کنم و یک رباعی برای شما بخوانم که دیگر بیشتر از من نپرسید. این رباعی را یادداشت کنید:

شوخی که گسسته بود پیمان از من 

بنشست برم کشیده دامان از من 

چون عطر گلی که با صبا آمیزد

هم با من بود هم گریزان از من 

تصور می‌کنم آقای هاشمی از نظر سنی شرایط لازم برای ورود به چنین عرصه‌ای را در خود احساس نمی‌کند.

تصویر امروز آقای هاشمی با تصویر سی سال و بیست سال پیش تفاوت کرده است، یعنی کتاب سرگذشت آقای هاشمی را اگر ورق بزنیم، به نظر می‌رسد هر 10 سال، ایشان یک هاشمی جدیدی شد‌ه‌اند.

من فکر می‌کنم که ریاست جمهوری هم پا می‌خواهد هم چشم. چشم یعنی تفکر و فرهنگی بودن و پا یعنی اجرایی بودن. اگر یک آدمی باشد که فقط پا داشته باشد و بدون  آن چشمی که باید ببیند و راه را درست تشخیص دهد، نداشته باشد، مصیبت می‌شود. اگر فقط چشم باشد و پا نداشته باشد هم حرکت نمی‌کند. بنده فکر کردم مجموع چشم و پای من شاید به من این اجازه را بدهد که خود را در معرض انتخاب قرار دهم.

سوال خطرناکی است. اگر احتمال بالا بدهم، بعداً می‌گویند که دیدی نشد. احتمال پایین بدهم، می‌گویند همین که خودت گفتی باعث شد. اجازه بدهید جواب این سوال را به همین صورت بدهم.

بنده فکر می‌کنم مردم کشور ما از کسی که مسئولیت رئیس‌جمهوری را به دست می‌گیرد دو چیز انتظار دارند؛ تقوا و تدبیر. گفت آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است. این کشور احتیاج به تقوا و تدبیر دارد. بنده از خدا می‌خواهم که چه رئیس‌جمهور بشوم و چه نشوم، ‌این دو رکن مهم را حفظ کنم و از خدا می‌خواهم که کمک کند هم تقوا داشته باشم و هم تدبیر.