آغازِ پایانِ امپراتوری فوتبال اسپانیا بر جهان
بایرنی‌ها خودشان هم انتظار چنین پیروزی پرگلی نداشتند. زمانی که گل دوم بایرن توسط ماریو گومز به ثمر رسید، یوپ هاینکس مربی بایرن او را تعویض کرد و به جایش یک هافبک تدافعی مانند گوستاوو را به زمین فرستاد تا پیروزی 2 بر صفر را حفظ کند، اما در ادامه و بدلیل بی‌برنامگی بارسایی‌ها، مونیخی‌ها بر روی ضد حملات دو گل دیگر به ثمر رساندند.
بایرنی‌ها پیشرفت بسیار خوبی داشته‌اند و تقریبا ساختار گل‌هایی که به ثمر رساندند شبیه به هم و با محوریت آرین روبن و فرانک ریبری بود. در مقابل بارسا طراوت گذشته را نداشت و خیلی مشکل است که برای آن‌ها در دیدار برگشت در نیوکمپ و صعود به فینال شانسی قائل باشیم.
بارسا تیم بسیار دوست‌داشتنی است و سال‌ها به فوتبال جهان خدمت کرده است، اما در این دیدار چیزی برای ارائه نداشت و تعویض‌های تیتو ویلانووا هم اصلاً مناسب نبود و هیچ ایده‌ای در آن وجود نداشت.
بازی بایرن مقابل بارسا، کاملاً متفاوت با
فوتبال چلسی دی‌متئو در سال گذشته و یا اینتر مورینیو در گذشته
بود. فوتبالی که بایرن ادامه داد واقعاً فوتبال بود و اصلاً تدافعی بازی
نکرد. بایرن با دو بال خود روبن و ریبری یک فوتبال مدرن را ارائه کرد.
