۱۶ هکتاری اهواز یک زخم کهنه بر قلب ورزش اهواز
مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری اهواز (مجموعه شهید قربانی)
مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری اهواز (مجموعه شهید قربانی) که قرار بود نگین درخشان ورزش استان خوزستان باشد، اکنون به نمادی از فرسودگی، تعلل مدیریتی و غفلت از زیرساخت‌های حیاتی تبدیل شده است.
رها شدن پروژه‌های بزرگ، فقدان امکانات اولیه و حتی تبدیل شدن بخش‌هایی از آن به پاتوق افراد معتاد و سارقان، تصویری تلخ از وضعیت این سرمایه ملی را به نمایش می‌گذارد که صدای اعتراض ورزشکاران و شهروندان را درآورده است.
حضور در این مجموعه ورزشی نشان از رهاشدگی، نبود تجهیزات، روشنایی، تاسیسات آبخوری و سرویس بهداشتی دارد. حتی این این مجموعه به دلیل وجود ضایعات و نخاله‌های ساختمانی به محلی ناامن برای ورزش تبدیل شده است. نبود فضای سبز و حتی اِلمان ورزشی باعث شده در بدو ورود کمتر کسی احساس کند پا به یک مجموعه ورزشی در کلان شهر اهواز گذاشته است. مجموعه‌ای که بیشتر فوتبالی‌های قدیمی اهواز خاطرات بسیاری از آن دارند و از همین مجموعه ورزشی به سطح کلان ورزش و فوتبال راه پیدا کرده‌اند.
کافی نبودن تعداد نگهبان برای حفاظت و حراست از این مجموعه ورزشی و از بین رفتن نرده‌های ورودی مجموعه باعث شد به گفته افرادی که به این مجموعه آمد و رفت دارند، افراد کارتن خواب، معتاد و سارقان تردد آسانی به این مجموعه ورزشی داشته باشند و به گفته یکی از افراد ورزشی شاغل در این مجموعه، چند روز پیش وقتی فرد معتادی در بخشی از این مجموعه قصد استراحت داشت، توسط نیروی انتظامی و اجراییات شهرداری به منطقه تحت نظارت شهرداری برده شد.
پروژه نیمه‌تمام ۴۵۰۰ نفره نیز بزرگترین نماد مظلومیت مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری اهوز است؛ این سالن پس از ۱۶ سال همچنان در وضعیت نیمه‌تمام رها شده است. این تعلل طولانی‌مدت، مانع از میزبانی مسابقات مهم و استفاده قشر وسیعی از ورزشکاران شده است.
در این مجموعه دو زمین چمن مصنوعی ابعاد کوچک و یک زمین چمن مصنوعی ابعاد بزرگ نیز وجود دارد و پیست دوچرخه‌سواری نیز پیست بین‌المللی دوچرخه‌سواری که در سال ۹۰ افتتاح شده بود، نیازمند مرمت جدی است. البته وضعیت چمن مصنوعی بزرگ مجموعه نسبت به قبل بهتر شده و حتی اداره کل ورزش و جوانان خوزستان نسبت به روشنایی این زمین چمن اقدام کرده است. هرچند مدیر این زمین چمن می‌گوید هنوز روشنایی آن کافی نیست.
حراست ضعیفِ مجموعه ۱۶ هکتاری
حسن عساکره هم که زمین چمن مصنوعی ابعاد بزرگ این مجموعه ورزشی را در اختیار دارد، می‌گوید «این مجموعه ورزشی سرویس بهداشتی و رختکن نداشت ولی از وقتی با همکاری اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان، زمین چمن مصنوعی در اختیار بنده قرارداده شد اقدام به ساخت یک رختکن و سرویس بهداشتی کردیم. دو کولر نیز برای رختکن تهیه کرده‌ام ولی می‌ترسم آن‌ها را نصب کنم چون حراست مجموعه ضعیف است. پیش از این نیز زمانی که همین زمین، چمن طبیعی بود، سیستم آبیاری و پمپ‌های بسیار بزرگ را به سرقت برده بودند.»
وی ادامه می‌دهد «این مجموعه وزشی سکوی تماشاگر و حتی رختکن هم داشت که به دلیل عدم رسیدگی تخریب شدند. همچنین گویا سال‌ها قبل رختکن‌ها را با بتن و سیمان پوشاندند ولی افراد کارت خواب و معتاد این دیوارها را سوراخ کرده‌اند و در این مکان‌ها به عنوان مکانی برای خواب استفاده می‌کنند که همین چند روز پیش به شهرداری اطلاع داده شد و اجراییات شهرداری و نیروی انتظامی آمدند و یکی از افراد را برد.»
بی‌توجهی به ۱۶ هکتاری یعنی بی‌توجهی به پشتوانه‌سازی برای فوتبال خوزستان
سیاوش بختیاری‌زاده از پیشکسوتان نام آشنای فوتبال خوزستان که از مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری خاطرات زیادی به خاطر دارد، می‌گوید «در دورانی که کشور درگیر جنگ ۸ سال دفاع مقدس بود، بازیکن تیم فوتبال شاهین اهواز بازیکنانی بودند که همگی در زمین‌های خاکی ۱۶ هکتاری رشد و پرورش پیدا کردند و تا آنجا پیش رفتند که قهرمان ایران و منطقه ۴ آسیا شدند. این مجموعه ورزشی یادآور خاطرات زیادی از جمله بازیکنان بزرگی براداران بختیاری‌زاده، فرزاد آهک‌پور، منوچهر وزیری، مسعود نوروزی، تیمور زبده و کریم بوستانی است. این مجموعه صدها فوتبالیست خوب را تحویل فوتبال ایران داد ولی حیف که اکنون چگونه از بین رفته است»
او ادامه می‌دهد «این روزها صحبت از این است که چرا فوتبال خوستان افت کرده است که باید بگویم وقتی ما زمین‌های خوبی مانند زمین‌های ۱۶ هکتاری را از دست دادیم و به جای آن به فکر احداث زمین‌های چمن مصنوعی ۲۰ تا ۳۰ متری افتادیم و به استادیوم‌های همه شهرهای استان بی‌توجه شدیم، نتیجه این می‌شود که فوتبال خوزستان ستاره‌های خود را از استان‌های دیگر جذب می‌کند. ۱۶ هکتاری حق بزرگی بر گردن فوتبال خوزستان در ده‌های ۵۰، ۶۰ و اوایل ۷۰ دارد ولی متاسفانه به این مجموعه ورزشی بی‌توجهی شده و این یعنی یعنی بی‌توجهی به زیرساخت‌ها و پشتوانه‌سازی برای فوتبال خوزستان. ۱۶ هکتاری مامن و جایگاه فوتبالیست‌های بزرگ منتخب خوزستان و شاهین آسیا بود و خیلی از مردم اهواز وقتی می‌خواستند بازیکنان مورد علاقه خود را ببینند به این زمین‌های خاکی می‌آمدند اما در سال‌های گذشته با نگاهی غیرکارشناسانه زمین‌های خاکی این مجموعه ورزشی را با این دلیل که می‌خواهند مجموعه را کامل کنند از بین بردند ولی با گذشت ۲۰ تا ۳۰ سال متاسفانه بی‌توجهی به این مجموعه کاملا مشخص است.»
نبود بهداشت در ۱۶ هکتاری اهواز
هلیا دختری است که به این مجموعه ورزشی برای پیاده‌روی آمد و رفت دارد. او می‌گوید« مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری، پتانسیل بسیار بالا و قابل توجهی دارد که می‌تواند همچون سابق پرورش دهنده قهرمانانی در رشته‌های مختلف باشد اما متاسفانه با تصویر نازیبایی که شخصا از آن می‌بینم حتی اگر بهترین مربیان هم آنجا مشغول باشند، هیچ وقت آن را به کسی پیشنهاد نمی‌دهم چون دو فاکتور مهم بهداشت و امنیت را این روزها در آن نمی‌بینم. چرا این مجموعه بزرگ باید تنها با یک نیروی حراست محافظت شود. بیشتر مواقع هم که به ورزشگاه می‌آیم کلا کسی را در اتاق نگهبانی ابتدای ورودی مجموعه نمی‌بینم»
عبور و مرور گوسفندان به مجموعه
آقای مرادی هم با توجه به نزدیک بودن خانه‌شان برای پیاده‌روی به مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری آمد و رفت. فرزندش نیز در یکی از زمین چمن‌های مصنوعی این مجموعه فوتبال بازی می‌کند. این پدر می‌گوید « واقعا در شان مردم اهواز نیست که یک مجموعه ورزشی تا این حد با مشکلات فراوان مواجه باشد. چرا یک مجموعه نباید سرویس بهداشتی داشته باشد؟ این همه نخاله ساختمانی برای چیست؟ اگر قرار است آجری روی آجر این مجموعه گذاشته شود که البته بعید هم می‌دانم، این همه تعلل برای چیست؟ این شرایط واقعا خسته کننده شده است. شرایطم به صورتی نیست که بتوانم فرزندم را به مکان دیگری برای ورزش ببرم یا خودم فضای دیگری را برای پیاده‌روی انتخاب کنم وگرنه هیچ وقت حاضر نمی‌شدم در این مجموعه که شرایط ابتدایی ورزش را هم ندارد، پا بگذارم»
او ادامه می‌دهد «این همه سنگ در این مجموعه ورزشی برای چیست و چرا نباید نخاله‌ها و زباله‌ها به بیرون مجموعه برده شوند. اگر خدا ناکرده یکی از بچه‌ها سنگی را از سر شوخی و بازی به سمت دوستش پرتاب کرد و آسیبی وارد شد، چه کسی پاسخگو است؟»
این شهروند می‌گوید«انتهای این مجموعه به بازار فروش گوسفند ختم می‌شود و حتی بارها دیده‌ام که گوسفندان هم وارد محوطه مجموعه می‌شوند ولی رنج آن بیشتر می‌شود که به نظر می‌آید ۱۶ هکتاری رها شده و کسی به هیچ بخشی از آن توجه نمی‌کند تا امروز شاهد این حجم از مشکلات باشیم»
توضیحات یک مسئول
سیاحی رییس اداره ورزش و جوانان اهواز نیز در گفت و گو با ایسنا، توضیح می‌دهد «درخصوص اماکن ورزشی، یک قانونی تحت عنوان ماده ۸۸ که مفاد آن، واگذاری اماکن دولتی به بخش خصوصی است، وجود دارد. هدف از این واگذاری این است که بخش خصوصی وقتی برنده فلان مکان ورزشی شود باید در حفظ و نگهداری آن کوشا باشد. یعنی این حفظ و نگهداری دیگر برعهده بخش خصوصی خواهد بود»
او ادامه می‌دهد«هدف از واگذاری مکان دولتی به بخش خصوصی همین است که بخش خصوصی از طریق درآمدزایی که خدا را شکر در اماکن ورزشی اهواز درآمدزایی خوبی تقریبا وجود دارد، صورت بگیرد.قانون این را می‌گوید که وقتی بخش خصوصی برنده فلان مکان ورزشی شده، دیگر دولت یعنی اداره کل ورزش و جوانان استان، اهواز و هر شهرستانی نمی‌تواند آنجا هزینه کند چون دیگر این مکان از بخش دولتی به خصوصی داده شده و این امرمنع قانونی دارد»
این مقام مسوول می‌گوید «دوستان ما که در این اماکن ورزشی برنده می‌شوند باید خودشان در حفظ و نگهداری اماکن ورزشی که از طریق آن درآمدزایی هم دارند، کوشا باشند. اگر هر کسی که یک مکان ورزشی را از طریق مزایده در اختیار گرفته فکر می‌کند درآمدی برای او ندارد و احساس می‌کند ضرر هم هست، نسبت به تحویل آن مکان ورزشی اقدام کنند»
او ادامه می‌دهد «به ویژه در خصوص مجموعه شهید قربانی (۱۶ هکتاری) که واقعا حیف است. آنجا همه اماکن ورزشی دست بخش خصوصی است و انتظار داریم عزیزانی که بخش‌های مختلف را در اختیار گرفتند به طور ویژه در خصوص حفظ و نگهداری آن فعالیت کنند. جلساتی در حال برگزاری است تا نظارت تا بر اماکن ورزشی تشدید شود تا عزیزانی که اماکن ورزشی را در اختیار دارند ویژه‌تر کمک کنند تا حفظ و نگهداری خوبی داشته باشیم»
به گزارش ایسنا، در شرایطی که ورزش به عنوان سالم‌ترین تفریح و تضمین‌کننده سلامت جامعه تلقی می‌شود، وضعیت این مجموعه در تضاد کامل با این هدف قرار دارد. فعالان ورزشی و نمایندگان مردم در مجلس، خواستار رسیدگی فوری شده‌اند. انتصاب مدیر جدید برای مجموعه، امیدهایی را برای تحولی بنیادین ایجاد کرده است، اما مردم خواستار شفافیت در برنامه زمان‌بندی تکمیل پروژه‌های معوقه، به‌ویژه سالن ۴۵۰۰ نفره، هستند.
مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری اهواز دیگر تنها یک مکان ورزشی نیست؛ بلکه یک مسئله مدیریتی مزمن است که نیازمند ورود فوری مسئولین ارشد ورزش و نظارت قوی‌تر نهادهای نظارتی است. اهواز نیازمند نشاط است و این نشاط در گرو احیای سریع ای مجموعه کلیدی خواهد بود.
