سیدحسن خمینی گفت: اگر انسان بپذیرد همه چیز دست خداست، نومید نمی‌شود. اگر انسان نومید می‌شود، به این خاطر است که خودش را منشاء اثر می‌داند اما کسی که توجهش به منشاء فیض و مبدأ کرامات است نومید نمی‌شود.

حجت الاسلام و المسلمین سیدحسن خمینی در مراسم تحویل سال جدید در حرم مطهر امام خمینی(ره) که با حضور اقشار مختلف مردم و برخی مسوولان و شخصیت‌های سیاسی برگزار شد، با تبریک عید نوروز و سال جدید به زائران حرم امام و گرامیداشت یاد درگذشتگان، خصوصا امام و همسر گرامی ایشان خانم خدیجه ثقفی و فرزندان ایشان، اظهار کرد: امیرمؤمنان علی‌(ع) در فرازی از نهج البلاغه می‌فرمایند «شما را به پنج چیز توصیه می‌کنم که اگر برای آن‌ها کل دنیا را سفر کنید ارزش دارد؛ یکی از آن موارد این است که هیچ کدام از شما جز به خدای خودش امید نداشته باشد و جز از گناه خودش نترسد.»

وی افزود: سخن امروز من هم در رابطه با همان فراز اول سخنان امیرمؤمنان، یعنی امید، است و این‌که انسان باید در زندگی خود امید داشته باشد. با آغاز سال نو طبیعت، بار دیگر بهار می‌شود، زندگی دوباره آغاز می‌شود و در دل ما هم بهار می‌تواند دوباره سر بزند؛ به شرط آن‌که دل‌مان آغشته به امید باشد.

وی با اشاره به این فرمایش امیرمؤمنان که می‌فرمایند «هیچ کس از شما جز به خدا امید نداشته باشد» گفت: روایتی هست که شیخ صدوق در «امالی» آن را به نقل از امیرالمؤمنین آورده است، کلینی در «اصول کافی» آن را به امام صادق(ع) منتسب می‌کند و هم این‌که در روایتی دیگر از رسول الله(ص) نقل شده است؛ یعنی روایتی است که به سه معصوم منتسب شده است و شیعه و سنی آن را نقل کرده‌اند و آن این است که «نسبت به آن چیزهایی که امیدش را نداری، امیدوارتر باش تا (نسبت) به چیزهایی که به آن‌ها انتظار و امید داری.»

سیدحسن خمینی تصریح کرد: انسان در زندگی چیزهایی را انتظار می‌کشد، اما چیزهایی هم هست که غیرمترقبه است. هر سه بزرگوار اشاره می‌کنند که نسبت به چیزهایی که انتظار ندارید امیدوارتر باشید؛ زیرا موسی(ع) برای آتش رفت و «نبی مرسل» برگشت؛ ملکه سباء برای کشورگشایی رفت، به سلیمان برخورد کرد و مسلمان برگشت. جادوگران فرعون می‌خواستند فرعون را خشنود و موسی(ع) را زمین‌گیر کنند، اما بواسطه موسی(ع) مومن برگشتند. در نومیدی بسی امید است/پایان شب سیه سپید است.

وی با طرح این سوال که «اصلا چرا ناامیدی بر انسان عارض می‌شود؟» گفت: دلیل این است که انسان فکر می‌کند توان حل یک مشکل را ندارد؛ در حالی که اگر توجه کنیم، در دنیا هرچه هست به ید با کفایت الهی است و هیچ چیز از حوزه اراده خداوند خارج نیست. او اگر دلش بخواهد کاری را می کند و دل‌های مردم را متغیر می‌کند. مگر دل من و شما دست خودمان است؟ اگر خدا بخواهد محبت مردم را نسبت به هر چیزی جذب می‌کند و اگر مصلحت بداند در همه چیز را به روی شما باز می‌کند؛ لذا هرکس که امید خود را از دست بدهد، ایمان خود را از دست داده است.

وی تأکید کرد: اگر انسان بپذیرد همه چیز دست خداست، نومید نمی‌شود. اگر انسان نومید می‌شود، به این خاطر است که خودش را منشاء اثر می‌داند. اما کسی که توجهش به منشاء فیض و مبدأ کرامات است نومید نمی‌شود.

سیدحسن خمینی با اشاره به پیش رو بودن ایام فاطمیه نیز گفت: دختر صدیقه طاهره(س)، زینب کبری(س)، وقتی در مجلس یزید از او در مورد به شهادت رساندن برادرش می‌پرسند می‌فرمایند «من جز زیبایی چیزی ندیدم». زیرا هرچه هست از اوست و از خداوند جز زیبایی سر نمی‌زند.

وی یادآور شد: امام ما هم مظهر این امیدواری است؛ امید و خوشبینی به خدا و این‌که هر چیزی خدا عطا می‌کند، زیباست. ایشان در دوره تبعید، پیروزی انقلاب، جنگ، صلح و... به خدا امیدوار بود و در رحمت الهی را گشاده می‌دید.

وی در ادامه سخنان خود به ذکر روایتی از امام باقر(ع) پرداخت و اظهار کرد: یک راوی که ظاهراً از اهل سنت بوده نقل می‌کند که به خدمت آن حضرت می‌رود و می‌پرسد کدام آیه در قرآن برای شما امید بیشتری می‌آورد؟ امام باقر(ع) می‌پرسند در قوم شما کدام آیه این‌گونه است؟ او پاسخ می‌دهد آن آیه که می‌فرماید «قل یاعبادی الذین أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا من رحمة الله» ( ای بندگان من که بر نفس خود اسراف و ظلم کردید و دچار بیراهه و گناه و مشکلات شدید، از رحمت خدا نومید نشوید). امام باقر(ع) هم می‌گویند «ما اهل بیت این آیه را نمی‌گوییم؛ بلکه آن آیه را برای امیدواری مناسب می‌دانیم که می فرماید «"وَ لَسَوف‌َ یُعطِیک‌َ رَبُّک‌َ فَتَرضی‌» ( ای پیامبر! در قیامت آن قدر به تو عطا می کنیم که راضی شوی). امام(ع) سپس به آن فرد(راوی) سه مرتبه به آیه اشاره می‌کنند و می‌فرمایند «و الله شفاعه»

سیدحسن خمینی ادامه داد: بر اساس این روایت امام (ع) می‌فرمایند «رسول‌ اللّه‌ صلّی‌ اللّه‌ ‌علیه‌ و آله‌ و سلّم‌ راضی‌ نشود ‌که‌ یکی‌ ‌از‌ امّت‌ وی‌ ‌در‌ دوزخ‌ ‌باشد». بنابراین ما باید مشکلات این دنیا و آن دنیایتان را به در خانه اهل بیت(ع) ببریم.

وی با بیان این‌که «چند روز دیگر مناسبت تذکار نام صدیقه طاهره(س) است» یادآور شد: درب خانه زهرا(س) و علی(ع) را فراموش نکنیم، زیرا می‌توان با توسل به این بزرگواران مشکلات خود، جامعه، نظام و برادران‌مان را کم کنید. این توسلات باعث می‌شود تا رجاء و امید در دل ما ایجاد شود تا مشکلات کم شود.

وی در پایان سخنان خود که مقارن با لحظات تحویل سال 1392 بود، ضمن بیان چند دعا، مجددا تأکید کرد: باید در دل خودمان امید را زنده نگه داریم و امید به خداوند بزرگترین سرمایه‌ای است که می‌توانیم در دل‌مان آن را بارور کنیم و ان‌شاءالله خداوند دل‌مان را به نور ایمان منور کند.