همسرش روبهرویش نشسته اما او سرش در گوشی است. نه نگاه میکند، نه میشنود، نه حتی میفهمد زمان چطور میگذرد؛ رقیبی که هر روز بیشتر دل را از خانه میبرد و عشق را پشت اعلانها پنهان میکند.
همسرش روبهرویش نشسته اما او سرش در گوشی است. نه نگاه میکند، نه میشنود، نه حتی میفهمد زمان چطور میگذرد. گوشی هوشمندش، به رقیبی نادیدنی در زندگی زناشویی تبدیل شده است؛ رقیبی که هر روز بیشتر دل را از خانه میبرد و عشق را پشت اعلانها پنهان میکند.روزی نهچندان دور، گفتوگوها دور سفره و روی مبل خانه جریان داشت؛ خندهها واقعی بودند و نگاهها پر از معنا. حالا اما صدای نوتیفیکیشنها، گفتوگوها را بلعیده است.مژده باغبانپور، کارشناس روانشناسی بالینی، میگوید: گوشی هوشمند و فضای مجازی رقیبهای عشقی حسودی هستند. ما با تلفنهایمان میخوابیم، راه میرویم، غذا میخوریم و حتی احساس تنهاییمان را با آنها تقسیم میکنیم. درحالیکه همسرمان چند قدم آنطرفتر، منتظر نگاه یا لبخندی از ماست.این جمله شاید خیلی از ما را یاد خودش بیندازد. گوشی به همراهی همیشگی تبدیل شده است؛ حتی گاهی همراهتر از همسر و خانواده.صبح که بیدار میشویم، اولین نگاه به اعلانهاست و شب هنگام خواب، آخرین نگاه نیز. حتی هنگام صرف غذا، گوشی کنارمان است و نقش سرگرمکنندهای ایفا میکند.
به گفتهی باغبانپور، خودِ استفاده از گوشی بد نیست. وقتی زوجین از طریق پیامهای کوتاه عاشقانه، تماس تصویری غیرمنتظره یا پستهای شیطنتآمیز در فضای مجازی با هم در ارتباط هستند، این ابزار میتواند رابطه را شادتر و ایمنتر کند.اما مشکل زمانی شروع میشود که مرز استفاده و اعتیاد بههم میریزد.وقتی فرد در هر زمان و شرایطی در حال کار کردن با گوشی است، دیگر فرصت تعامل واقعی با همسرش را از دست میدهد. او ممکن است چند دقیقهای به تذکر همسر گوش دهد و برای لحظهای گوشی را کنار بگذارد، اما به سرعت به همان عادت بازمیگردد.باغبانپور توضیح میدهد: در چنین شرایطی، گوشی سرگرمی اصلی فرد است و بدون آن حوصلهاش سر میرود. تعاملات اجتماعی کاهش مییابد، تماس چشمی کمتر میشود و ساعات طولانی تا نیمهشب یا حتی صبح در فضای مجازی سپری میشود.
نتایج استفاده از این رقیب مجازی چیست؟
تحقیقات روانشناسی نشان میدهد که استفاده بیش از حد از موبایل بهویژه در ساعات مشترک زندگی، کیفیت گفتوگوی حضوری و تماس چشمی میان زوجین را کاهش میدهد. این کاهش تعامل چشمی و گفتوگو، احساس بیاهمیتی، طردشدگی و سوءتفاهم را در همسر ایجاد میکند.باغبانپور میگوید: وقتی گوشی همراه جای همصحبتی و همنشینی را میگیرد، فرد دچار انزوا، افسردگی خفیف و بیعلاقگی نسبتبه همسر میشود. حتی ممکن است از بودن در جمع خانواده نیز لذت نبرد و ترجیح دهد وقتش را با گوشی بگذراند.این وضعیت میتواند به کاهش صمیمیت زناشویی، افت اعتماد و حتی افزایش خطر طلاق یا بیتوجهی عاطفی منجر شود. در جامعهای که تعاملات واقعی به نسبت گذشته کمتر شده، نقش گوشیهای هوشمند به عنوان رقیب همسر و کانون گرم خانواده، بیش از پیش برجسته شده است.
نشانههایی که جدیاند
شناسایی نشانههای اعتیاد به گوشی در رابطه زناشویی اولین قدم برای بازگرداندن تعادل است:•نگاه نکردن به همسر هنگام صحبت•کاهش گفتوگوهای حضوری و کوتاه شدن مکالمات عمیق•بیمیلی به وقت گذراندن با خانواده و همسر•استفاده از گوشی به عنوان وسیله سرگرمی جایگزین•بیدار شدن یا خوابیدن با گوشی در دست•احساس افسردگی و انزواوقتی این نشانهها ظاهر شوند، رابطه نیازمند مداخله آگاهانه و تغییر رفتار است.
راهکار چیست؟
باغبانپور چند راهکار عملی ارائه میدهد:•خاموش کردن اعلانها: اعلانهای غیرضروری باعث حواسپرتی و کاهش توجه به همسر میشوند.•مدیریت زمان: تعیین بازههای مشخص برای استفاده از گوشی و رعایت آن.•کاهش تدریجی استفاده: به جای قطع کامل، تدریجا ساعات استفاده کاهش یابد.•حذف کانالها و گروههای غیرضروری: محدود کردن ارتباطات غیرضروری باعث تمرکز بیشتر روی خانواده میشود.•استفاده از ساعت هوشمند به جای زنگ بیداری تلفن همراه: این کار باعث میشود صبحها بدون چک کردن فوری اعلانها آغاز شود.•حذف بازیها و سرگرمیهای موبایلی غیرضروری: وقت آزاد بیشتری برای تعامل با همسر باقی میماند.•مرخصی به گوشی هوشمند: گذاشتن روزهایی بدون موبایل برای افزایش کیفیت ارتباط با خانواده.•دورهمی با اعضای خانواده و همسر: جایگزینی وقتگذرانی واقعی به جای مجازی، کلید تقویت صمیمیت است.•تلفن همراهتان را دور از خود نگه دارید: هنگام حضور در خانه گوشی همراهتان در محلی دور از خود قرار دهید تا بر حسب عادت و یا شنیدن صدای اعلانها به سراغ آن نروید.
باغبانپور تأکید میکند: گاهی لازم است به گوشیتان هم مرخصی بدهید. وقتی کنار همسرتان هستید، به او نگاه کنید، لبخند بزنید، بپرسید: امروزت چطور گذشت؟ هیچ نوتیفیکیشنی ارزش از دست دادن آن لحظه را ندارد.
راه بازگشت
این پیام ساده اما حیاتی است. لحظاتی که با همسر میگذرانیم، بیتکرار هستند. هیچ تماس، پیام یا اعلان نمیتواند جای نگاه واقعی، لبخند، یا یک گفتوگوی کوتاه و عاشقانه را بگیرد.زندگی مشترک نیازمند حضور واقعی و تعامل عاطفی است. گوشی هوشمند میتواند پلی باشد برای ارتباط، اما اگر به رقیبی برای همسر تبدیل شود، عشق را پشت اعلانها پنهان میکند.شناخت نشانهها، مدیریت زمان، کاهش استفاده افراطی و تمرکز بر حضور واقعی در کنار همسر، کلید بازگرداندن صمیمیت و عشق به خانه است.راه بازگشت ساده است فقط کافیست گوشی را کنار بگذارید و همسرتان را انتخاب کنید. امروز عشق واقعی، نه در اعلانها، بلکه در نگاه و لمس حضور است.