در زمانهای که زبان دشمن پر از تهدید و دعوت به تسلیم است، سیره حضرت عباس (ع) آینهای از وفاداری، بصیرت و مقاومت در برابر سازش با باطل است.
در روزگاری که دشمن، با زبان تهدید و نقاب مذاکره، ما را به تسلیم فرا میخوانند، بازخوانی سیره حضرت اباالفضل العباس (ع) میتواند راهگشا و الهامبخش باشد. این یار وفادار سیدالشهدا، در واپسین ساعات حیات خویش، با پیشنهادهایی مواجه شد که ظاهرشان «امان» و «نجات» بود، اما باطناً نوعی انحراف از مسیر ولایت و حق بود. پاسخ عباس (ع) به این وسوسهها، یک نه بزرگ و بیتردید بود.دشمن در عصر تاسوعا کوشید تا حضرت عباس (ع) را از سپاه امام حسین (ع) جدا کند. با اهدای اماننامه و وعده سلامت، او را به کنارهگیری از مسیر شهادت دعوت کردند. اما عباس بن علی (ع)، نهتنها این پیشنهاد را رد کرد، بلکه با صلابت، عهد خود با حسین (ع) را تجدید نمود. این ایستادگی نه یک تصمیم احساسی، بلکه حاصل ایمان، معرفت و بصیرت بود؛ همان چیزی که امروز هم جامعه ما به آن نیاز دارد.وفاداری حضرت عباس (ع) به امام خویش، تا لحظه شهادت، یک ویژگی استثنایی است. او حتی ذرهای از امام فاصله نگرفت، نه در اندیشه، نه در کلام، نه در عمل. زیارتنامه او بر این وفاداری گواهی میدهد: «واشهد لک بالتسلیم و الوفاء و النصح لِخَلفِ النبی». این «تسلیم»، تسلیم در برابر حق است، نه در برابر دشمن. راه عباس، راه وفای کامل به ولایت است؛ نه راه مماشات با باطل.
ویژگی مهم دیگر حضرت عباس (ع)، بصیرت نافذ و تحلیل درست او از صحنه زمانه بود. وقتی برخی خواص، بهخاطر دلبستگیهای دنیوی یا ترس از تهدید، میدان را خالی کردند، عباس (ع) راه را گم نکرد. او میدانست که اماننامهای که دشمن میدهد، راه نجات نیست؛ بلکه طعمهای است برای گرفتن ستون خیمه حسین (ع). این بصیرت، همان عنصر گمشده بسیاری از جوامع در عصر فتنه است.شجاعت حضرت عباس (ع) نیز در این مسیر نقشی تعیینکننده داشت. او از نوجوانی در مکتب پدر، علی بن ابیطالب (ع)، درس رشادت و مقاومت آموخته بود. در روز عاشورا، وقتی عرصه تنگ شد، نهتنها دست از دفاع برنداشت، بلکه پرچمدار ایستادگی شد. هیچگاه حتی به قیمت جان، به دشمن پشت نکرد. سلاح او نه فقط شمشیر، بلکه ایمان، غیرت و وفاداریاش بود.امروز که دشمنان اسلام در لباس جنگ و گفتگو، ما را به تسلیم در برابر خود فرا میخواند، راه عباس (ع) همچنان زنده است. او به ما آموخت که حتی اگر در اقلیت باشی، حتی اگر همه راهها بسته باشد، با بصیرت، وفاداری و شجاعت میتوان پیروز میدان شد. عباس (ع) نجات را در پیوستن به ولی حق دید، نه در اماننامه دشمن. و این، همان درسی است که امروز هم باید آن را با جان و دل حفظ کرد.