فراخوان برای تحریم خرید آجیل شب‌عید توسط مردم، که با تایید و چراغ سبز دولت نیز همراه بوده‌است، می‌تواند راهکار بسیار مناسبی برای مبارزه با گرانی آجیل باشد.

البته لازم به ذکر است که تلاش دولت برای مبارزه با گرانی، تنها به این مورد اخیر محدود نشده‌است.باید توجه داشت که آجیل هم در اقدامی تلافی‌جویانه(!) مدتهاست خیل کثیری از مردم آسیب‌پذیر را تحریم کرده‌است؛ در نتیجه این عده نیز خواه-ناخواه آجیل نخواهند خرید، درحالی‌که می‌توانند برای آبروداری، خود را در آمار گروه اول جای دهند. در هرحال نباید در این میان نیز نقش مهم دولت نادیده گرفته ‌شود!
 
 
 
بنده پیش‌بینی می‌کنم که ان‌شاءالله بعد از موفقیت طرح تحریم پسته، دولت بعد از این مردم را به تحریم مرغ و برنج و نان و اقلام دیگر نیز تشویق کند که رمز موفقیت در مبارزه با گرانی، همکاری دولتِ مردمی و مردمِ دولتی است و لاغیر! نمونۀ موفقیت‌آمیز این طرح در دنیا، مرتاضان هندی هستند که بر اثر تحریمِ جامع خوراکی‌ها، گاه با یک‌دانه گردو می‌توانند یک‌ماه سر کنند!
 
 
 
 
 
با اجازۀ استاد شهریار:
 
 
 
ای پستۀ خندان چرا خون در دل ما می‌کنی
 
نرخی به خود می‌بندی و ما را ز سر وا می‌کنی
 
 
 
در هجر تو بی‌چندوچون، از دیده می‌باریم خون
 
این خنده را گویا کنون، بر گریۀ ما می‌کنی
 
 
 
با حرف مسئولانمان، گفتم که گردی مهربان
 
بیهوده می‌کردم گمان، با ما مدارا می‌کنی
 
 
 
در ظرف آجیل حقیر، یکدم بیا آرام گیر
 
آخر چرا ای دلپذیر، این پا و آن پا می‌کنی
 
 
 
ما طوطیان خوش نفس، بی‌پسته مانده در قفس
 
با ما اسیرانِ هوس، چندیست بد تا می‌کنی
 
 
 
دل گفت: «تحریمش نما، تا گردی از بندش رها»
 
خود گو که از تحریم ما، یک‌ذرّه پروا می‌کنی؟
 
 
 
گفتم به دل: «بس‌کن شعار، طرحی از این بهتر بیار
 
تعیین نرخ ای شاهکار! در بینِ دعوا می‌کنی!
 
 
 
تحریم اگر طرحی نکوست، باری همه از سوی اوست!
 
ما را چرا در پیش دوست، اینگونه رسوا می‌کنی؟»