قدس، نامی که بوی تاریخ می‌دهد؛ نامی که در هر کوچه و گذرگاهش، نغمه‌ مقاومت طنین‌انداز است. اینجا، جایی نیست که تاریخ آن را فراموش کند یا سکوت بر آن چیره شود.

از روزی که گام‌های پیامبران بر خاکش نشست تا زمانی که ندای تکبیر در آسمانش پیچید، قدس همیشه مهد ایمان و جهاد بوده است.

امروز، در میان هیاهوی سیاست‌های ظالمانه و توطئه‌های دشمنان، نام قدس از لب‌های آزادگان جهان نمی‌افتد. هر سنگ این سرزمین، شهادت می‌دهد که عدالت خاموش نخواهد شد، و ظلم، هرچند دیر، اما روزی فرو خواهد ریخت؛ جهان شاید به ظلم عادت کرده باشد، اما فریاد "إنا علی العهد یا قدس" هرگز خاموش نخواهد شد.

ای قدس؛ تو شاهد اشک‌های کودکان بی‌پناهی که شب را با ترس از بمباران به صبح می‌رسانند، و لبخندهای مادرانی هستی که فرزندان خود را برای آزادی‌ات تقدیم کرده‌اند. تو دیوارهایی داری که هنوز جای گلوله‌های اشغالگران را بر خود حفظ کرده‌اند و کوچه‌هایی که بوی خون شهدا را در خود پیچیده‌اند، اما بدان که تو تنها نیستی.

روز قدس، فقط یک روز در تقویم نیست؛ روزی است که جهان آزادگان به تو سلام می‌کنند، روزی که مسلمانان و آزادی‌خواهان جهان یک‌صدا فریاد می‌زنند که تو را از یاد نخواهند برد. این عهدی است که با خون نوشته شده و با ایمان محکم گشته است.

قدس، ای قبله‌ی اول، بدان که ما هنوز ایستاده‌ایم! هیچ‌ دیواری، هیچ توطئه‌ای، و هیچ سلاحی نمی‌تواند پیوند ما را با تو قطع کند. این عهد، تا روزی که ندای اذان در صحن و سرایت، بی‌هیچ ترس و محدودیتی طنین‌انداز شود، پابرجاست. "إنا علی العهد یا قدس"