رمضان از راه رسیده؛ ماهی که حال و هوایش با بقیه‌ی سال فرق دارد. انگار یک مهمانی بزرگ در راه است، مهمانی‌ای که میزبانش خودِ خداست. این ماه فقط درباره‌ی روزه گرفتن و نخوردن و نیاشامیدن نیست، بلکه فرصتی برای یک تغییر اساسی در زندگی است. فرصتی که آدم‌ها کمی بیشتر به خودشان، به دلشان و به خدایشان فکر کنند.پیامبر (ص) فرمودند: «درهای آسمان در اولین شب رمضان باز می‌شود و تا آخرین شب بسته نمی‌شود.»

 یعنی این ماه دری به سمت رحمت و برکت است؛ دری که می‌توان از آن عبور کرد و سبک‌تر شد. رمضان مثل یک ایستگاه است که به ما کمک می‌کند خودمان را از سنگینی‌های دنیا رها کنیم و سبک‌تر به مسیر ادامه بدهیم.یکی از چیزهای قشنگ این ماه، حس و حال جمعی آن است. از سفره‌های افطار گرفته تا کمک به نیازمندان، همه چیز دست به دست هم می‌دهد تا آدم‌ها کمی بیشتر به فکر هم باشند.

 وقتی روزه می‌گیری، سختی تشنگی و گرسنگی را حس می‌کنی و همین باعث می‌شود بیشتر قدر داشته‌هایت را بدانی و حال کسی را که همیشه این شرایط را دارد، بهتر درک کنی.و بعد، شب‌های قدر از راه می‌رسند؛ شب‌هایی که فرصتی برای خلوت با خود و خالق است. در این شب‌ها، می‌شود نیت‌های تازه کرد، می‌شود برای روزهای پیش‌رو برنامه ریخت، می‌شود از ته دل دعا کرد و می‌شود سبک شد. امام صادق (ع) می‌فرمایند: «در این ماه، شبی هست که عبادت در آن از هزار ماه بهتر است.» این یعنی هر لحظه‌ی این شب‌ها، می‌تواند زندگی را تغییر دهد.

رمضان، تمرینی برای تقویت صبر و اراده هم هست. وقتی از صبح تا غروب با وجود تشنگی و گرسنگی روزه را نگه می‌داری، درواقع داری به خودت ثابت می‌کنی که اراده‌ات قوی‌تر از خواسته‌های زودگذر است. این قدرت، اگر در بقیه‌ی روزهای سال هم استفاده شود، می‌تواند خیلی چیزها را در زندگی تغییر دهد.حالا که رمضان آمده، وقتش است از این فرصت بهترین استفاده را ببریم. وقتش است حال دلمان را بهتر کنیم، به آدم‌های اطرافمان بیشتر توجه کنیم و کمی هم برای خودمان و آینده‌ای که می‌خواهیم بسازیم، وقت بگذاریم. رمضان یک ماه معمولی نیست؛ یک فرصت ناب است که هر کس می‌تواند به روش خودش از آن استفاده کند.