پارک حجاب اهواز، یکی از وسیع‌ترین بوستان‌های کشور که روزگاری پناهگاه نشاط شهروندان بود، امروز به نمادی از بی‌توجهی و فراموشی در مدیریت شهری تبدیل شده است.
همهمه روزهای شلوغ سالهای پیش هنوز در گوشه‌وکنار پارک حجاب اهواز به گوش می‌رسد، گویی صدای خنده کودکان و قدم‌های آرامش‌بخش عابران در میان درختان سرسبز آن هنوز زنده است. اما امروز، این پارک که روزگاری افتخار شهر بود، به تصویری غم‌انگیز از بی‌توجهی و فراموشی تبدیل شده است. پارک حجاب، یکی از وسیع‌ترین بوستان‌های اهواز، به‌جای محلی برای تفریح و نشاط خانواده‌ها، به مأمنی برای افراد آسیب‌دیده اجتماعی تبدیل شده است. بسته بودن درهای این بوستان در طی دو دهه گذشته، نه‌تنها از فرصت‌های اقتصادی و تفریحی مردم کاسته، بلکه باعث تخریب فضای سبز و ایجاد محیطی ناامن شده است.
مریم مراد اسکندری مدیرکل امور بانوان استانداری خوزستان، با حسرت به وضع فعلی پارک نگاه می‌کند. او از نقش بالقوه این پارک در توانمندسازی زنان می‌گوید: «پارک حجاب می‌توانست مرکزی برای بازارچه‌های خوداشتغالی بانوان باشد، اما اکنون این ظرفیت عظیم کاملاً بلااستفاده مانده است».
محمدمهدی مطیعی رئیس شورای شهر اهواز میگوید: «تلاش‌هایی برای بازپس‌گیری و ساماندهی پارک صورت گرفت، اما نبود برنامه‌ریزی منسجم و همکاری میان نهادهای مسئول، این پروژه را در حد وعده‌های ناتمام باقی گذاشته است».
پارک حجاب اهواز که روزی با مساحتی بیش از 11 هکتار به‌عنوان سومین پارک بزرگ کشور بود به قلب تپنده زندگی اجتماعی اهواز تبدیل شده بود. اما گذشت زمان، بی‌توجهی و اختلافات حقوقی، این فضا را به محلی متروک بدل کرد. در دهه اخیر، چندین طرح بازسازی و احیا مطرح شد، از جمله طرحی از سوی دانشگاه شهید چمران که به دلیل نبود حمایت مالی و اجرایی، هیچ‌گاه از روی کاغذ فراتر نرفت.
کارشناسان شهری بر این باورند که احیای پارک حجاب می‌تواند پاسخی به کمبود فضای تفریحی، به‌ویژه برای بانوان و خانواده‌ها باشد. پارک حجاب، با تاریخچه‌ای پررنگ و موقعیت استراتژیک، همچنان می‌تواند به نمادی از بازگشت زندگی و نشاط به اهواز تبدیل شود. اما آیا این امیدها به واقعیت بدل خواهند شد؟