امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شیعیان، در هشتم ربیع‌الثانی سال 232 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشودند. این میلاد، یکی از روزهای پراهمیت در تاریخ اسلام به شمار می‌رود، چرا که امام حسن عسکری (ع) یکی از شخصیت‌های کلیدی در حفظ و تقویت خط امامت در دوران سخت و پرتلاطم حکومت عباسیان بودند.خاندان و زندگی‌نامه امام: امام حسن عسکری (ع) از نسل پاک پیامبر اسلام (ص) و فرزند امام علی نقی (ع)، امام دهم شیعیان، بودند. این امام بزرگوار از دوران کودکی تحت نظارت حکومت عباسی قرار داشتند و بخش بزرگی از زندگی خود را در شرایط سخت گذراندند. با این حال، ایشان همواره به عنوان نمادی از اخلاق، علم و ایمان در جامعه اسلامی مطرح بودند.دوران امامت: پس از شهادت پدرشان، امام علی نقی (ع)، امام حسن عسکری (ع) در سال 254 هجری قمری به امامت رسیدند. دوران امامت ایشان، از دوران‌های بسیار حساس تاریخ شیعه محسوب می‌شود؛ دورانی که خلفای عباسی سعی داشتند از گسترش تشیع جلوگیری کنند. امام حسن عسکری (ع) بیشتر دوران امامت خود را در سامرا تحت نظارت و حتی زندان حکومت عباسی سپری کردند، اما با وجود تمام محدودیت‌ها، توانستند ارتباط خود با شیعیان را از طریق شبکه‌ای از وکلا و نامه‌نگاری‌ها حفظ کنند.مبارزه با ظلم و فساد: یکی از ویژگی‌های برجسته امام حسن عسکری (ع)، مبارزه بی‌وقفه با ظلم و فساد حکومت عباسی بود. ایشان در شرایط سخت و تحت فشار شدید عباسیان، با استفاده از ارتباطات مخفیانه و سازماندهی شیعیان، توانستند رهبری معنوی و سیاسی جامعه شیعه را به دست گیرند و از فروپاشی این جامعه در برابر ظلم جلوگیری کنند.