مردم اهواز حق دارند در شهری با هوای پاک زندگی کنند، اما همچنان منتظر عزم جدی مسئولان برای حل این مشکل هستند.
به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز نفس کشیدن در اهواز به کابوسی دردناک تبدیل شده است. هوای خاکی و آلوده این شهر زیبا را در چنگال خود گرفته و زندگی را برای ساکنانش به جهنمی تبدیل کرده است. مردم نجیب اهواز هر روز صبح با ترس از خانه بیرون می‌آیند، نگران از اینکه امروز چه بلایی قرار است بر سر ریه‌هایشان بیاید."هر صبح که از خواب بیدار می‌شم، اول از همه به آسمون نگاه می‌کنم. اگه خاکستری یا قهوه‌ای باشه، می‌دونم امروز هم باید با ماسک و ترس از خونه بیرون برم." این را زهرا، 32 ساله کارمند بانک می‌گوید.آقای میرشکار، مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان، از "منشاءیابی" و "مدیریت" آلودگی سخن می‌گوید، اما مردم اهواز سال‌هاست که منتظر اقدامی عملی هستند. آیا زمان آن نرسیده که به جای حرف‌های تکراری، اقدامی جدی صورت گیرد؟آسمان خاکستری و غبارآلود اهواز دیگر رنگ آبی به خود نمی‌بیند. ذرات معلق و گرد و غبار همچون پرده‌ای ضخیم بر فراز شهر کشیده شده‌اند. کودکان با ماسک‌های بزرگ بر صورت‌های کوچکشان به مدرسه می‌روند، در حالی که حق نفس کشیدن هوای پاک از آنها سلب شده است.اما مسئولان چه می‌کنند؟ برخی تنها به دادن وعده‌های توخالی و آمارهای بی‌معنی بسنده می‌کنند برخی هم فقط هشدار می‌دهند فرهاد قلی‌نژاد، معاون محیط زیست انسانی اداره‌کل حفاظت محیط زیست خوزستان، در اظهاراتی گفته است:"در پاییز و زمستان آلودگی هوا بیشتر می‌شود و باید تمهیدات لازم در این زمینه اندیشیده شود بنابراین پایش زیست محیطی تشدید می‌شود." اما آیا این "تشدید پایش" کافی است؟
صنایع در صف اول آلودگی
علی چهل‌ساله معلم یک دبستان در مرکز شهر اهواز است او می‌گوید "من یه پدرم. وقتی بچه‌م با سرفه از خواب بیدار میشه، احساس ناتوانی می‌کنم. مسئولین فقط حرف می‌زنن، اما ما داریم تو این شهر با جونمون بازی می‌کنیم."صنایع آلاینده همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند، مزارع همچنان می‌سوزند، و ریه‌های مردم اهواز هر روز بیشتر از دیروز آسیب می‌بیند. قلی‌نژاد از "پیگیری توزیع سوخت استاندارد و یورو ۴، به سرانجام رساندن پروژه‌های بازیابی گازهای فلر، جلوگیری از آتش زدن پسماندها" صحبت می‌کند، اما چرا نتیجه این اقدامات را در هوای شهر نمی‌بینیم؟مردم اهواز خسته‌اند. خسته از وعده‌های توخالی، خسته از بی‌تفاوتی برخی مسئولان و نمایندگان، و خسته از نفس کشیدن در هوایی که هر روز جانشان را تهدید می‌کند. آنها حق دارند که زندگی سالم و هوای پاک داشته باشند. تا کی باید منتظر بمانند تا مسئولان از خواب غفلت بیدار شوند و اقدامی جدی انجام دهند؟
"من عاشق شهرم هستم، اما این آلودگی داره ما رو از پا درمیاره. هر روز که می‌گذره، بیشتر به فکر مهاجرت می‌افتم. دلم نمی‌خواد برم، اما سلامتی خانواده‌م در اولویته." اینها گوشه ‌ای از گلایه‌های مریم پرستار 28 ساله اهوازی است.اهواز، این شهر زیبا و تاریخی، شایسته چنین سرنوشتی نیست. مردمانش لایق زندگی در شهری با هوای پاک و آسمانی آبی هستند. امید است که مسئولان از خواب غفلت بیدار شوند و قبل از آنکه دیر شود، اقدامی عاجل برای نجات این شهر و مردمانش انجام دهند. اهواز نفس می‌خواهد، نفسی پاک و عاری از آلودگی.