از آنجا که تنها راه ارتباط میان هوش مصنوعی و انسان زبان است در این صورت تکلیف کسانی که از طریق زبان کسب درآمد می‌کنند مانند معلم، وکیل، نویسنده و... چیست؟ آیا در آینده نزدیک هوش مصنوعی جای نویسندگان، شاعران یا آموزگاران و... را می‌گیرد؟ آیا چیزی وجود دارد که جلوی هوش مصنوعی را بگیرد تا انسان‌ها بیکار نشوند؟

کریم قیطانی‌فرد، شاعر و منتقد ادبی، در مطلب حاضر که آن را برای انتشار در اختیار ایسنا قرار داده به سوالات بالا پرداخته است. 

با توجه به آنکه امروز کارکرد و کاربرد هوش مصنوعی بسیار بر سر زبان‌ها افتاده و اینکه استفاده از آن وارد زندگی ما انسانها شده است به طوری که مثلا ترجمه را جوری ارائه می‌دهد که تشخیص تمایز آن با ترجمه انسانی بسیار دشوار است، به همین دلیل خیلی ها از ترجمه های هوش مصنوعی در انتشار کتاب ها، مجلات و مقالات بنام خودشان استفاده میکنند که اصلا قابل تشخیص و راستی آزمایی نیست. حتی امروز می توانید از هوش مصنوعی بخواید برایتان شعر بنویسد، چرا که هوش مصنوعی جوری شعر می نویسد که آن شعر از شعر بسیاری از شاعران شعر تر است و با نمونه شعرهای انسانی مو نمی‌زند.

به همین دلیل دیگر آثار زبانی ارزش خودشان را در مقابل آثار هوش مصنوعی از دست می دهند چرا که قابل تشخیص نیست این اثر کار انسان است یا هوش مصنوعی.

در این میان پسازبان یک تکنولوژی نوین زبانی است که فقط مختص به انسان است چرا که تابع تکنولوژی خاص فراحسی و ادراکی است که تمام مدل های زبانی هوش مصنوعی از ارائه آن حتی در آینده عاجز و درمانده است، اصلا از ابتدا قرار بود پسازبان را اینگونه طراحی شود که قابل جعل توسط هوش مصنوعی نباشد، اما این چالش ساختارهای زبانی با هوش مصنوعی از کجا شروع شد؟

سال ۱۳۹۶ که جزو مخترعین پارک علم و فناوری مستقر در دانشگاه آزاد دزفول بودم با یکی از اختراعاتم با عنوان "طراح هوشمند" در جشنواره ایتاپ شرکت کردم، اما ایده اختراع جدیدم با آنکه از ایده های بسیاری از مخترعین دیگر بهتر بود از آنجایی که جوری پیچیده بود که بدرستی قادر به وصف آن برای داوران جشنواره نبودم با شکست مواجه شد. اما خودم می‌دانستم اختراعات دیگر شرکت کندگان درمقابل دیگر اختراع «طراح هوشمند» هیچ است. به آن جهت که طراح هوشمند بر اساس تئوری زیبایی شناسی بود که در کتاب پسازبان نیز آن را مطرح و تشریح نموده ام و بر اساس آن تئوری یک چاپگر ساده میتواند طراحی هایی را ارائه دهد که در صنعت فرش ، صنعت ساختمان و حتی هنر کاربرد داشته باشد. آن زمان هنوز هوش مصنوعی اینقدر پیشرفت نکرده بود و داوران قدرت هضم تئوری طراح هوشمند مرا نداشتند.

اما پس شروع به ساختن نمونه اولیه طراح هوشمند انگار همه عالم زبان در آورده بود و از من میخواستن که ساختن اش را متوقف کنم، از یک طرف موفقیت بزرگ ساختن آن بسیار وسوسه برانگیز بود و از طرفی دیگر میلیونها هنرمند و طراح که بواسطه اختراعم بیکار شده اند جلوی چشمانم رژه می رفتند، تا مدتی به شدت گیج شده بودم که چکار باید بکنم. تا آنکه بهانه های عدم تسهیلات دولتی و تورم در تهیه قطعات اولیه باعث شد تصمیم بگیرم به سمت تکنولوژی زبانی بروم که امروز با نام پسازبان آن را می‌شناسند که شاید تنها دستگیره ای برای نجات بشر از دست هوش مصنوعی باشد چرا که پسازبان یک مدل زبانی نیست که هوش مصنوعی بتواند تابع آن باشد یا آن را بیاموزد بلکه یک تکنولوژی نوین انسانی است که قابلیت ارتقای بسیار دارد و قطعا امروز پسازبان بدلیل آنکه با ترکیبی معنادار از نماد ها و نمایه ها، و تصاویر زبانی است فراتر از ساختار زبان معمولی می باشد که هوش مصنوعی از آن پشتیبانی می کند و از طرفی عدم دسترسی هوش مصنوعی به فراساختار بودن آثار پسازبانی، ارزش بسیار بالایی در مقابل مدل تک ساختاری زبانی، به آن داده است و باید بدانیم پشت تکنولوژی های هوش مصنوعی انسان‌هایی نشته اند که با این سیاست می‌خواهند تمام جهان را در دستان خود بگیرند و چنین گروه هایی با رقابت های غیر انسانی خود، انسان را به عبد و برده آینده هوش مصنوعی تبدیل خواهند کرد.