قبل از آغاز سخن بر خود وظيفه ميدانم روز 17 مردادماه را كه مصادف شدهاست با روز خبرنگار ,روزحق گويي و حق طلبي را به يكايك روزنامه نگاران و مجاهدان عرصه قلم تبريك بگویم.

با گسترش راه هاي ارتباطي و دهكده شدن جهان خواسته يا ناخواسته انسان از روي حس كنجكاوي خويش بر آن شد كه از گوشه و كناره هاي اين جهان هستي اطلاعاتي كسب كند كه اين امريست فطري كه درنهاد بشر گماشته شده است ولي ارضاء اين حس چگونه مهيا شد؟آيا با پيشرفت ماشين آلات و وسايل حمل ونقل يا به وسيله گسترش مخابراتي يا بر اثر پيشرفت تكنولوژي در زمينه وسايل صوتي و تصويري ؟بايد عرض كنم همه اين امكانات نامبرده شده در مرحله دوم قرار خواهند گرفت زيرا مهمترين نقش را كسي ايفا ميكند كه كمترين نامي از او در ميان نيست.كسي كه با تلاش خالصانه و صادقانه خود بدون هيچ قصد و غرضي تلاش ميكند تا ما را با واقعيت ها آشنا كند.كسي كه تيشه ي قلم را به دست ماهيچه هاي مغز خويش مي سپارد تا بر ديواره هاي سخت كلمات تصويري را هك كند تا به ما آگاهي ببخشد و ما اين آگاهي ها را پيش از پيشرفت تكنولوژي مديون اين افراد هستيم.كساني كه چشم ما را باز مي كند تا اطرافمان را بهتر ببينيم و واقعيت ها را درك كنيم .

آراي خبرنگار....همان كسي كه با هر خطي كه مي نويسد ما را آگاه تر و بيناتر از قبل ميكند هر چند بخاطر اين خط ها بايد جواب پس بدهد كه منظورش آن چيزي نبوده كه فلان مسئول يا ارگان بخود نسبت داده اند.يا  چنان مورد بي مهري قرار ميگيرد و با او رفتار مي شود كه شايسته عنوان خبرنگار نيست.
اما همچنان با وجود انواع ناملايمات بدون هيچ چشم داشتي در مسير رسالتي كه برعهده گرفته گام بر مي دارد تا بهترين تصاوير در ذهن ها نقش بندد و واژه ها بر دل نشيند چرا كه كنجكاوي و خلاقيت دو عنصر سازنده اوست.خبرنگار پيش ميرد چرا كه سكوتش به معناي سقوط اوست درست همچون پرنده اي كه اندك مكث او باعث سقوطش ميشود.!!!
يونس عبادي -خبرنگار