محمدامین حیات مقدم تحلیلگر سیاسی:
آنارشیسم یک ایدیولوژی سیاسی است و واژه آن به معنای سرور ستیز و یا حکومت ستیز و یا بی حکومتی است. به پیروان این ایدولوژی آنارشیست گویند. آنارشیست ها حکومت را موجب مشکلات مردم میدانند و نبود آن را مناسب تر میدانند. آنارشیست ها اعتقاد دارند که دولتها فاسد هستند و خیری برای جامعه نخواهند داشت.
آنارشیست ها معتقدند که گروههای مستقل از دولت میتوانند به نفع جامعه باشند و کلا مخالف هرج و مرج هستند. پیروان این ایدولوژی سیاسی در شکل های مختلف قرار دارند و برخی از ایشان معتقدند قدرت دولت کاهش یابد و افراطی ترین آنارشیست ها خواهان نابودی کامل دولت ها هستند.
به نظر آنان از میان رفتن دولت باعث کاهش جنایت میشود. پیروان آنارشیسم میگویند دولتها با ورود به جنگ خودشان تبه کار هستند. لیبرالیسم افراطی شاید به سمت آنارشیسم برود. آنارشیسم کمونیستی مخالف مالکیت خصوصی است.
برخی از آنارشیست ها منتقد دموکراسی هستند زیرا معتقد هستند که دموکراسی تجربه جالبی برای جوامع نبودند و افراد زمانی که از طریق دموکراسی به قدرت میرسند نماینده واقعی مردم نخواهند بود و به حلقه قدرت تبدیل میشوند و خودشان مستبد و ظالم خواهند شد.
ایشان معتقد هستند مردم عقاید مختلف دارند و افکارشان در حال تغییر است و عده ای آگاه تر از عده ای دیگر هستند و این فرض که نظر اکثریت حاکم شود و اقلیت به سمت عذاب میرود. جمله ای خاص مطرح است که آنارشیست ها دموکراسی را استبداد و یا دیکتاتوری اکثریت میدانند. آنارشیسم بر اخلاق اعتقاد دارد. آنارشیست ها اعتقاد دارند که با شروران باید برخورد شود.
برخی از آنارشیست ها نهادهای خصوصی که خدمات اجتماعی و اقتصادی را ارایه می دهند را قبول دارند. البته پیروان این ایدولوژی سیاسی نیز در مدل های گوناگون قرار دارند وشاید هر روز یک مدل یا شیوه جدیدی از آن بوجود آید.
