این استیگماها و تابوها می‌توانند به طور خاص از طریق نقش‌های جنسیتی سنتی و انتظارات جامعه از مردانگی شکل بگیرند و موانع مهمی برای کمک و انجام مراقبت‌های لازم روانی را ایجاد کنند که به برحی از جنبه‌های کلیدی آن در ادامه اشاره می‌کنیم.

تمایل به نپذیرفتن آسیب‌پذیری

مردان عموما تحت فشار این مساله هستند که قدرت، استقلال و کنترل بر احساسات خود را نشان دهند. این تصور که مردان نباید آسیب‌پذیر یا احساسی باشند، آن‌ها را از جستجو و یافتن کمک برای مشکلات روانی بازمی‌دارد.

استیگمای اجتماعی درباره درمان‌های روانی

وجود تابوهای اجتماعی مرتبط با بیماری‌های روانی و درمان‌های روانشناختی می‌تواند مانع از آن شود که مردان درخواست کمک کنند. این استیگماها ممکن است شامل ترس از برچسب خوردن به عنوان ضعیف یا ناتوان باشد.
 

خطر بالاتر برای خودکشی یا مصرف مواد

مردان به دلیل فشار تابوها اجتماعی و فرهنگی، بیشتر در معرض خطر خودکشی و استفاده از مواد مخدر قرار دارند. مردان بیش از زنان به خودکشی اقدام می‌کنند و اغلب برای مقابله با مشکلات روانی به الکل و مصرف مواد مخدر روی می‌آورند.

کمبود حمایت اجتماعی

استیگماها ممکن است مانع از برقراری ارتباطات معنادار و حمایت اجتماعی برای مردان شوند، زیرا آن‌ها را تشویق می‌کنند تا احساسات و مشکلات خود را درونی حل کنند.

مشکلات در بهره‌وری و عملکرد

این موضوع ممکن است باعث کاهش بهره‌وری شغلی و عملکرد در زمینه‌های مختلف زندگی منجر شود. این می‌تواند به دلیل تمرکز بیش از حد بر فشارهای ناشی از استیگماها و کاهش استقلال روحی و عاطفی باشد.

تأثیر بر مراقبت‌های بهداشتی

مردان عموما کمتر به پزشک مراجعه می‌کنند و وقتی هم پیش دکتر می‌روند، ‌ کمتر احتمال دارد درباره مشکلات روانی خود صحبت کنند. این مساله روی تأخیر در تشخیص و درمان اثر بسیاری می‌گذارد.

مشکلات در روابط شخصی

به گزارش تبیان، استیگماها می‌توانند روابط شخصی مردان را تحت تأثیر قرار دهند. ترس از بیان آسیب‌پذیری باعث می‌شود مردان در روابط خود محتاط شوند و از همسر خود هم فاصله بگیرند که در نهایت به مشکلات عاطفی منجر می‌شود.