عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی صفی آباد با بیان اینکه بقایای گیاهی در بخش کشاورزی شامل بقایای محصولاتی مانند گندم، شبدر، ذرت، ماش برنج و نیشکر می‌شود، گفت: بقایای گیاهی به دلیل اینکه در بخش‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند می‌تواند به عنوان یکی از منابع درآمدی کشاورزی محسوب شوند که با آتش زدن آن علاوه بر خسارت به زمین، این درآمد نیز از بین می‌رود.
سید رضا اشرفی زاده با بیان اینکه هر مزرعه با عملکرد خوب گندم در هر هکتار حدود ۲ هزار و ۵۰۰ کیلوگرم کاه دارد، افزود: کاه و کلش گندم در تهران و اصفهان تا ۸۰ میلیون ریال قیمت گذاری و خرید و فروش می‌شود و این مزیت برای سایر بقایای کشاورزی نیز وجود دارد.
وی برنج و ذرت را دارای بالاترین بقایای گیاهی دانست و ادامه داد: بقایای مزارع ذرت دانه‌ای تا ۲۰ تن در هکتار و بقایای مزارع برنج تا ۶ تن در هر هکتار می‌رسد که با توجه به تولید انبوه گندم و ذرت، این حجم زیادی از بقایای کشاورزی این ۲ محصول نیاز به مدیریت جدی دارد.
این عضو هیات علمی مرکز تحقیقات صفی آباد، سوزاندن بقایای گیاهی در مزارع را راحت‌ترین و پرخسارت‌ترین روش مدیریت این بقایا دانست و ادامه داد: خرد کردن بقایا با استفاده از ریشه خرد کن، چرای دام برای بقایای ماش و ذرت، دیسک زدن مرتب بقایا، استفاده از گاو آهن برای بقایای ذرت و برنج و استفاده از روش کاشت مستقیم از جمله اقدام‌های جایگزین آتش زدن کاه و کلش است.
وی ادامه داد: آلودگی محیط زیست، افزایش گاز‌های گلخانه ای، از بین رفتن عناصر غذایی موثر در تقویت خاک، کاهش ریز حشرات و کرم‌های خاکی، خشک شدن سطح خاک، کاهش حاصلخیزی خاک و همچنین آسیب پذیری زمین در برابر آفات، خشکی و تنش‌های دمایی از جمله آسیب‌های ناشی از آتش زدن بقایای کشاورزی است.
اشرفی زاده با بیان اینکه خاکی که در معرض تنش حرارتی قرار گیرد در مقابل عوامل زیان آور آسیب پذیر می‌شود گفت: مواد معدنی در ساقه و برگ بیشتر از دانه است و جلوگیری از آتش زدن کاه وکلش به غنای خاک کمک می‌کند.
وی با اشاره به دیدگاه اشتباه برخی کشاورزان درخصوص استفاده از کود شیمیایی برای جبران کاهش مواد مغذی خاک ناشی از آتش زدن بقایای کشاورزی گفت: استفاده از کود شیمیایی برای تقویت خاک علاوه بر اینکه سلامت محصول را کاهش می‌دهد، موجب شوری خاک نیز می‌شود.
