عصاة" امروز چه کسانی هستند؟

«عيص بن قاسم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: ...رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در ماه رمضان از مدينه به سوى مكه روان شد، و مردم با او بودند، و در ميان ايشان پيادگانى می ‏بودند، پس چون در ساعتى ما بين ظهر و عصر به سرزمين «كراع الغميم» رسيد، قدحى آب خواست، و نوشيد، و افطار كرد، و مردم نيز با آن حضرت افطار كردند، ولى بعضى از مردم روزه خود را به پايان بردند، و از اين رو ايشان را «عصات» ناميد، و هر شخص مسلمان را همى بايد تا فرمان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله را به كار بندد.  من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 483»

عصات، جمع مکسر عاصی به معنی عصیان کننده و سرباز زننده است؛ که طبق حدیث فوق توسط پیامبر(ص) به گروهی خاص از مسلمانان اطلاق شده است.

این حدیث به روشنی افعال و وضعیت عده ای خاص را بیان نموده است؛ افرادی که با دعوت پیامبر مسلمان شده، به دستور ایشان روزه گرفته، در ماه مبارک رمضان با رسول خدا همسفر شده،  ولی آن هنگام که موضوع شرع و تکلیف پیش می آید، خود را به شرع پایبندتر و واقف تر از رسول خدا می انگارند تا ثابت شود این عده از همان اول، نفس خود را محور تصمیمات قرار داده و تبعیت آنان تنها تا جایی است که "من" آنها قبول دارد؛ و همین بس است تا پیامبر(ص) آنان را در گروه عصیان کنندگان و سرکشان قرار دهد.

اگر نگاهی به حوادث امروز جامعه اسلامی خود نیز بنگریم، به وضوح جمع کثیری از به ظاهر ولایت مدارانی را می بینیم که تبعیت آنها از ولی فقیه تنها تا آنجاست که با سلایق و خواسته های آنها مطابقت دارد و زمانی که ولی فقیه اذن به رعایت حدود و حفظ بصیرت می دهد، خود را با بصیرت تر از ولی دانسته و هر که را با "من" آنها مطابقت ندارد، با شمشیر خودساخته ولایت گردن می زنند.

اینان همان افرادی هستند که تبعیتشان از رهبری فقط تا آنجایی است که در قلمرو منافع و علایق آنهاست و آنجا که سفارش های مکرر رهبری بر احترام مردم به مسئولین نظام اسلامی و حفظ وحدت می باشد، خود را آگاه تر و مسئولیت پذیر تر از رهبری دانسته و آن دسته از مسئولین ارشد نظام اسلامی را که منطبق با منش خود نمی بینند، با هر ابزاری که در دست دارند مورد هجوم قرار می دهند.

از همه تاسف بارتر اینکه تمام این حملات به افراد که دیگر به زمان و مکان هم اعتنایی ندارد، برخلاف توصیه ها و حتی دستورات رهبری است، با شعار "بصیرت" و "ولایت" صورت می گیرد و انسان متحیر می ماند از این عجیب جماعتی که بر از ورای سنگر مستحکم ولایت، هم سنگر را نشانه گرفته اند هم سنگرنشینان را.

تامل در این رفتارهایی که چند صباحی است قابل پیش بینی هم شده است، از انگیزه هایی مختلف در صدور چنین افعالی حکایت دارد.

دسته ای جاهلانه، موهوماتی را بعنوان خواسته های ناگفته رهبری، بر خود مفروض داشته و بر طبل رسوایی هرآنکه پیش روی خود می بینند می کوبند.

و عده ای دیگر عامدانه دایره تخریب ها را به قصد "ولی فقیه" تنگ تر کرده تا با ایجاد فضایی غبارآلود، بخش های تاریک پرونده های خود را پنهان سازند! غافل از اینکه ولایت فقیه روشن ترین و زلال ترین چشمه جوشان در نظام اسلامی است.

براستی که "عصاة" در طول تاریخ، همان به ظاهر ولایت مدارانی هستند که در هنگام تصمیم، ابتدا به خود رجوع می کنند و سپس "ولی" را بر خود قیاس می کنند و اگر منطبق نبود، خود را "أبصر" می دانند!