تختی پدری داشت که در دوران نوجوانی او همه دارایی خود را از دست داد.
پدر تختی یخچالی طبیعی در جنوب تهران داشت که پس از برپایی انبارهای راه آهن تهران مالکیت آن را از دست داد و پولی هم نصیب پدر تختی نشد.
پدر تختی به سکوت پناه برد.

میگویند پدر تختی زمانی که میدید پسرش به دیدار شاه میرود سکوتش را میشکست و به غلامرضا میگفت بگو پول زمین را بده.(یکصد پرتره از جهان پهلوان تختی،بهزاد شیشه گران،با مقدمه بابک تختی،تهران،ایده1393،ص 17)
تختی در پنج شهریور سال 1309 در محله خانی آباد تهران به دنیا آمده بود.
خانواده تختی از سال 1326 ساکن محله ای در پشت مسجد سپهسالار در میدان بهارستان شد.
تختی ها خانواده نام آشنایی در خانی آباد بودند.
پدر تختی تا آن زمان که مالک یخچال طبیعی بود و یخ میفروخت از متمولین آن محله بود.
به پدر غلامرضا تختی ارباب رجب و عموی تختی را ارباب تقی میگفتند.
یخچال پدر تختی در مسیر خیابان راه آهن-شوش فعلی بود.
وقتی رضا شاه در سال 1312 تا 1314 تصمیم به توسعه راه آهن گرفت یخچال ارباب رجب هم در طرح این راه آهن بود و انبار توشه های راه آهن در آن زمین بنا شد.
میگویند که این زمین پدر تختی حدود سی هزار متر بود و از سوی دولت تصرف و مصادره شده بود.
در نتیجه این پیشامد خانواده ارباب رجب فوق العاده فقیر شدند.
پدر تختی مجبور شد خانه خود را بفروشد و همگی اعضا خانواده به خانه عموی خود میروند و در دو اتاق ساکن میشوند.
این اتفاق برای پدر تختی فوق العاده ناخوشایند بود و گفته شده پدر تختی در میدان محمدیه بساط میوه میکرد و به دلیل آسیب روحی دیگر حتی توان این کار را نیز نداشت.
میگویند پدر تختی بعد از آن حادثه به شدت ساکت شده بود و حرف نمیزد.
غلامرضا تختی در خانی آباد در دکان نانوایی چانه گیر نانوایی بود.
تختی در دوچرخه سازی نیز کار کرد و در نجاری نیز بدین شکل.
غلامرضا از نوجوانی نماز خوان بود و در محرم و صفر به هیئت میرفت.
تختی به دلیل مشکلات مالی تحصیل چندانی نکرد.
مرجع:غلامرضا غلامرضا را کشت:روایتی از بودن و نبودن غلامرضا تختی/مهدی میر محمدی، تهران،نشر چشمه،1402