بعد از اعلام استعفای نیمه رسمی عبداله ویسی در نشست خبری دیدار تیم‌های صنعت نفت و آلومینیوم اراک که در نهایت با اعلام رسمی باشگاه صنعت نفت منتج به توافق طرفین به حضور ویسی بر روی نیمکت این تیم تا نیم فصل شد، گمانه‌ها برای اتفاقات احتمالی و تغییرات محتمل فنی این تیم آبادانی به اوج خود رسیده است.
از یک سو عبداله ویسی در روزهای بعد از آن استعفا دیگر با جدیت قبل نسبت به رفتن از صنعت نفت صحبت نکرد و گاهی حتی در لفافه با اشاره به این مهم که «اگر من ماندم…» از انقلاب و جراحی صنعت نفت خبر بدهد، و به عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی سرمربیگری صنعت نفت در نیم فصل دوم مطرح شد تا اساساً شاید موضوع تغییر صرفاً ختم به تغییر بازیکن شود.
از سوی دیگر برخی شنیده‌ها حاکی است مدیران صنعت نفت آبادان حتی نیم نگاهی به مربیان کروات و یا پرتغالی نیز دارند تا خاطره نسبتاً خوش اسکوچیچ‌ها و پائولو سرجیوها شاید بتواند خشم هوادارانی که حالا صدای رسیدن کارد به استخوانشان به وضوح به گوش می‌رسد آرام بگیرد، اتفاقی که باید دید بنیه مالی زردپوشان چنین اجازه‌ای را به ایشان خواهد داد یا خیر.
اما با توجه به شرایط ارزی باید بیشتر از آنکه در انتظار مربی خارجی برای صنعت نفت باشیم انتظار این را داشته باشیم که نیمکت طلایی‌پوشان در اختیار یک مربی ایرانی باشد.
شنیده‌ها حاکی است که صنعت‌نفتی‌ها گفتگوهای خود را مربیان داخلی به صورت جدی شروع کرده‌اند و از میان گزینه‌های روی میز این تیم یک گزینه خیلی جدی‌تر از دیگران در حال بررسی و در عین حال نزدیک شدن به آبادان است.
آن طور که گفته می‌شود مربی ایرانی‌ای که این روزها بیشتر از هر نام دیگری به آبادان نزدیک شده است سابقه نشستن روی نیمکت این تیم را دارد و یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های سال‌های اخیر صنعت نفت را در اختیار داشته است.
به هر تقدیر آنچه واضح است، صنعت نفت آبادان این روزها به واسطه تلخ شدن کام هوادارانش در بازی‌های خانگی، وارد بحران شده است و باید صبر کرد و دید آیا مربی خارجی بحران‌شکنی خواهد کرد و یا ایرانی‌ای که گاهی حتی خودش را «آبادانی» معرفی می‌کرد.
