سعید ساداتی: خبر کناره گیری سید مهدی رحمتی از تیم ملی، آنهم در روزهایی که اکثر کارشناسان رحمتی را بهترین دروازه بان حال حاضر فوتبال ایران می دانند، علامت سوالی جدی در اذهان دوستداران فوتبال ایجاد کرد.


 سید مهدی رحمتی خیلی کوتاه و با گفتن تنها اینکه: "در حال حاضر تمایلی به حضور در تیم ملی ندارم" بصورت موقت از تیم ملی کناره گیری کرد و به راحتی تیم ملی را در روزهای سخت پیش رو تنها گذاشت.

شاید مردم به دنبال پاسخ چرایی خداحافظی زودهنگام وی از تیم ملی باشند اما خیلی ها معتقدند خبر حضور محمد دانیل داوری محتمل ترین دلیل برای کناره گیری رحمتی از تیم ملی است.

سابقه کی روش نشان داده است ملی پوشان دو رگه ای که به تیم ملی آورده است مطمئنا طاقت نیمکت نشینی را ندارند و اکثرا در بازی های حساس فیکس بازی کرده اند و از این سابقه می توان نتیجه گرفت که احتمال نیمکت نشینی سید مهدی رحمتی با حضور "داوری" در تیم ملی قوت خواهد گرفت.

از سوی دیگر رحمتی که مدعی دروازه بان اولی تیم ملی است ترجیح می دهد از تیم ملی کناره گیری کند تا اینکه نیمکت نشین تازه واردی چون "دنیل داوری" باشد.

هر چند شاید تا حدی حق با رحمتی باشد و شماره یک تیم ملی حق دروازه بان آبی پوش لیگ برتر باشد اما تنها گذاشتن عواطف مردم فوتبالدوست ایران در چنین شرایط بحرانی که کار صعود تیم ملی به اما و اگرها کشیده شده است کار چندان جوانمردانه ای نیست.

اما نباید از دایره انصاف خارج شد و باید از سرمربی تیم ملی پرسید در شرایطی که تیم ملی چندان در خط دروازه احساس نیاز نمی کند و حضور سید مهدی رحمتی، علیرضا حقیقی، سوشا مکانی و سایر دروازه بانان جوان و با انگیزه در لیگ برتر برای هر مربی قوت قلب به حساب می آید؛ حضور و دعوت "دنیل داوری" در تیم ملی چه توجیهی دارد؟!
شاید دعوت از بازیکنانی چون اشکان دژاگه، رضا قوچان نژاد و امید نظری تا حد و اندازه زیادی توجیه کارشناسی برای کی روش داشته باشد اما براستی حضور "دنیل داوری" در تیم ملی موجب کمرنگ شدن انگیزه دروازه بان اول تیم ملی و جوانان با انگیزه برای پوشیدن پیراهن تیم ملی نخواهد شد؟