محمدامین حیات مقدم :
شاه عباس زمانی که در حدود هفده سال سن داشت به سلطنت رسید.شاه عباس مرشد قلی خان را که خودسرانه در اداره مملکت دخالت میکرد به قتل رسانید.
شاه عباس در سال 1038 در بهشهر مازندران درگذشت و در حدود 60 سال سن داشت.جسد او را به کاشان آوردند و در آنجا به خاک سپردند.
وی در سال هزار هجری پایتخت خود را از قزوین به اصفهان انتقال داد. او عمارت عالی قاپو ،میدان بزرگ نقش جهان و مسجد شاه را درست کرد.
او در سراسر ایران کاروانسراهای بسیاری احداث کرد.
در زمان شاه عباس جمعیت اصفهان به 600 هزار تن رسید.شاه عباس پادشاهی قسی القلب و سنگدل بود و در گرجستان کشتار کرد.
او محمد پدر نیم کورش را به کلی از قوه بینایی محروم ساخت.او دو برادر خود را نیز کور کرد.او از بیم آنکه فرزندانش در صدد برکنار نمودن او از سلطنت برآیند صفی میرزا بزرگترین فرزند خود را به قتل رسانید و دو فرزند دیگر خود را کور کرد.
شاه عباس در هنگام مرگ سام میرزا پسر صفی میرزا را جانشین خود ساخت.شاه صفی بیشتر دوره سلطنت خود را به خوشگذرانی و باده گساری صرف کرد.
شاه صفی عموی خود را که کور شده بود به قتل رساند.شاه صفی در دوازدهم صفر سال 1052 در بازگشت از سفر مشهد در شهر کاشان بر اثر افراط در میگساری و یا مسموم شدن در 31 سالگی در گذشت.
شاه عباس دوم که فرزند شاه صفی بود بعد از پدرش شاه شد و پل خواجو ،عمارت چهل ستون را ساخت.
شاه سلیمان بعد از شاه عباس دوم بود.شاه سلیمان نیز تند خو بود و مست میکرد.
شاه سلطان حسین بعد از سلیمان شاه شد و فرزند او بود.او بیست و شش سال سن داشت که شاه شد. میگویند شاه سلطان حسین رئوف بود.
در زمان دولت صفوی اقتصاد صنعتی و کشاورزی و تجاری ایران ترقی کرد.قدرت شاه صفوی نامحدود بود و مجلس اعلی نیز وجود داشت.برخی از شاهان صفوی شعر می سرودند.
منبع: کتاب تاریخ ایران زمین نوشته دکتر محمد جواد مشکور