سلطان ملکشاه سلجوقی از سال های 465 تا 485 هجری قمری بود.
ملکشاه پسر الب ارسلان بود.نظام الملک طوسی در روی کار آمدن ملکشاه نقش داشت.
عموی ملکشاه ملک قارود بود که مدعی جانشینی الب ارسلان بود که در یک جنگ اسیر ملکشاه شد و قارون بعد از حمله به برادرزاده خود از اسب پیاده شد و در برابر ملکشاه به خاک افتاد و سلطان سلجوقی تصمیم به عفو او داشت ولی خواجه نظام الملک مخالف بود و سرانجام قارود کشته شد.
بعد از آن ملکشاه برای دلجویی از فرزندان قارود حکومت کرمان و عمان را مانند دوران پدرش الب ارسلان به ایشان داد.
سلطان ملکشاه دمشق و بیت المقدس را فتح کرد.
در سال 472 هجری قمری ملکشاه به دلیل سر کشی فرزند قارود به کرمان لشکر کشید.
در دوران سلطنت ملکشاه سلجوقیان کرمان با حفظ استقلال داخلی به صورت رسمی در تابعیت آن سلطان بزرگ بودند.
در سال 485 هجری قمری خواجه نظام الملک طوسی که هفتاد و هفت سال عمر داشت توسط یک نوجوان اسماعیلی کشته شد.
چند منبع دلیل مرگ ملکشاه را خوردن زهر بیان کردند.
خواجه نظام الملک طوسی سی سال وزارت داشت.او زبان عربی بلد بود و فقه نیز خوانده بود و پدرش از کارگزاران حکومت غزنویان بود.
منبع کتاب سلجوقیان از آغاز تا فرجام نوشته دکتر سید ابوالقاسم فروزانی