احسان یغمایی معتقد است: این‌قدر خبرهای بد در شوش وجود دارد که وجود موریانه در انبار آثار تاریخی خیلی هم خبر بدی نیست چون طبیعی است که چنین اتفاقی بیفتد.


این باستان‌شناس درباره‌ محوطه‌ تاریخی شوش گفت: در شوش تغییرات زیادی رخ داده است و بودجه‌ 700میلیون تومانی هم که برای ثبت جهانی آن شنیدم اختصاص داده شد، حیف شد. در شوش کارهای زیادی انجام شده بود که خیلی از آن‌ها از بین رفته است. مثلا در شهر پانزدهم، بازسازی و دیوار‌کشی‌هایی انجام داده بودیم تا گوسفندان داخل محوطه نشوند، ولی آن دیوار خراب و محوطه چراگاه شده است.

وی ادامه داد: اکنون حریم شوش نه دست اداره‌ میراث فرهنگی شوش است و نه اداره کل میراث فرهنگی خوزستان. حریم شوش در اختیار هیچ مسئول میراثی نیست، بلکه در اختیار کسانی است که هتل می‌سازند.

وی اظهار کرد: حریم شوش نامشخص است و به معنای واقعی، پاتوق یکسری معتاد شده است. با این حساب نمی‌دانم آیا این شوش را می‌خواهند ثبت جهانی کنند؟! با این وضعیت امکان ثبت جهانی شوش وجود ندارد، مگر این‌که مشتی دیوانه‌ در آنجا (یونسکو) نشسته باشند.

یغمایی بیان کرد: اصلا ثبت جهانی می‌کنیم که چه شود؟ مگر یونسکو عیسی مسیح (ع) است که مرده را زنده کند؟ شوش مرده است، البته کاش مرده بود، شوش مثله شده است. در یک گوشه، ساختمان چهار طبقه ساخته شده، در یک گوشه حفاری غیرمجاز انجام شده، در گوشه‌ای دیگر معتادان مواد مصرف می‌کنند، در یک گوشه، جاده کشیده می‌شود و در گوشه‌ای دیگر چوپان نی می‌زند!

این باستان‌شناس افزود: این است وضعیت شوش؛ وضعیتی که حال من را بد می‌کند.