عاطفه رشنوئی روز دوشنبه با بیان اینکه مصالح غالب در چغازنبیل و هفت‌تپه، خشت و آجر است، افزود: در بارندگی‌های شدید، این مصالح که در دیوارها و کف‌پوش محوطه‌های چغازنبیل و هفت‌تپه قرار دارند، آسیب‌پذیرتر می‌شوند.
وی بیان کرد: در بارندگی‌های شدید و طولانی، آب به درون این مصالح نفوذ کرده و قدم گذاشتن بر آنها ممکن است اثرات دائمی تخریبی بر آجرفرش‌ها باقی بگذارد، از این‌رو هرگونه رفت‌و آمد در محوطه تا خشک شدن کامل مصالح، برای حفاظت از این آثار ممنوع است.
رشنوئی گفت: اثر جهانی چغازنبیل و محوطه تاریخی هفت‌تپه در روزهای نوروز یکی از مقاصد اصلی گردشگری است و مسافران نوروزی از نقاط مختلف کشور راهی این ۲ محوطه می‌شوند بر همین اساس، باتوجه به بارندگی‌های فصلی از گردشگران می‌خواهیم پیش از حرکت به سوی چغازنبیل و هفت‌تپه، به شرایط آب و هوایی توجه داشته باشند و تا خشک شدن کامل محوطه (که در صورت آفتابی بودن، ۲۴ ساعت به طول می‌انجامد) از سفر به این ۲ محوطه خودداری کنند.
وی افزود: گردشگران می‌توانند پیش از حرکت به سوی چغازنبیل و هفت‌تپه از صفحه پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه در اینستاگرام به نشانی @tchoghazanbilworldheritage و شماره تماس ۰۶۱-۴۲۸۶۷۲۱۳ از وضعیت تعطیلی محوطه اطلاع حاصل کنند.
مدیر پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه بیان کرد: بازدید از موزه هفت‌تپه همه روزه و حتی در روزهای بارندگی برای عموم امکان‌پذیر است و علاقه‌مندان در صورتی که امکان بازدید از چغازنبیل و محوطه هفت‌تپه وجود نداشته باشد، می‌توانند از موزه هفت‌تپه دیدن کنند.
وی افزود: حفاظت از آثار باستانی بدون همراهی مردم و گردشگران، موضوعی ناقص است.
معبد زیگورات چغازنبیل به عنوان نخستین اثر باستانی ایران در فهرست یونسکو به ثبت جهانی رسیده است؛ این اثر در فاصله ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شوش و ۲۰ کیلومتری هفت تپه در شمال خوزستان واقع است.
این نیایشگاه باستانی در حدود ۱۲۵۰ پیش از میلاد، در زمان پادشاهی ایلامی‌ها ساخته شد؛ این زیگورات به جا مانده از شهر دوراونتاش در عهد اونتاش گال پادشاه بزرگ ایلام برای ستایش ایزد اینشوشیناک، نگهبان شوش بنا و در حمله سپاه آشور بانیپال، به همراه تمدن ایلامی ویران شده است.
خاورشناسان، چغازنبیل را نخستین ساختمان مذهبی ایران می‌دانند؛ در میان نیایشگاه‌ها در دوران باستان، زیگورات‌ها از والاترین آنها بوده‌اند.
زیگورات که به معنی بالا رفتن است، بر بلندای منطقه ساخته می‌شدند و در ساخت آنها از بهترین مصالح استفاده می‌کردند؛ جنس آنها از خشت یا آجر گلی و هرمی شکل بوده است.
این بناهای پلکانی به شکلی بر روی زمین قرار گرفته‌اند که چهار گوشه آن بر چهار جهت اصلی جغرافیایی باشد؛ بیشتر آنها سه، پنج یا هفت طبقه دارند و ارتفاع آنها تا ۱۰۰ متر می‌رسد.
مشهورترین و بزرگترین زیگورات به جا مانده از دوران باستان، زیگورات چغازنبیل است که با ابعاد ۱۰۳ در ۱۰۳ متر و به بلندای ۵۲ متر در پنج طبقه ساخته شده و اکنون تنها ۲۵متر از آن برجای مانده‌است.
این بنا محوطه‌ای به طول و عرض حدود یکهزار متر را در بر می‌گیرد و از سه حصار تو در توی خشتی تشکیل شده که به ترتیب معبد اصلی (زیگورات) در مرکز حصار نخست، کاخ‌ها و معابد کوچک در حصار دوم و آرامگاه‌های زیرزمینی سلطنتی و کاخ‌های سلطنتی و تصفیه‌خانه آب در حصار سوم قرار دارند.
این تصفیه‌خانه که در بخش غربی معبد اصلی قرار دارد، با بهره‌گیری از ظروف مرتبط ساخته شده و قدیمی‌ترین تصفیه‌خانه دنیا محسوب می‌شود.
نمای بیرونی این معبد با کاشی‌های لعاب‌دار سبز و قسمت داخلی آن با موزاییک‌های شیشه‌ای و عاج تزیین شده است.
در جبهه‌های شمال غربی و جنوب غربی، ۲ سکوی مدور دیده می‌شود که برخی آن را قربانگاه، برخی آن را محل قرارگیری مجسمه و برخی دیگر آن را محل پیشگویی و ستاره‌شناسی می‌دانند.
