سكولاريسم پنهان و مرزبندي با دشمن در فتنه

بعضی ها دچار برخی باورها هستند ... مثلا یکی از باورها این است که اگر ما بخواهیم کشورمان را به پیش ببریم، باید نگاه کنیم که برای پیشرفت، سایر کشورها چکار کرده اند، همان کار را انجام دهیم. حال سطوح مختلفی در این نگاه مطرح می شود؛ بعضی ها می گویند ببینید چگونه مالزی رشد کرد؟ عده ای می گویند الگوی ما ژاپن و عده ای دیگر از اروپا و آمریکا به عنوان الگو یاد می کنند و معتقدند برای پیشرفت باید از مسیر آنها عبور کرده و مانند آنها شویم.

واقعا اعتقاد دارند که راه رفته دیگران راه مناسبی برای ماست و باید همان راه را برویم. اشکال این نیست که این افراد بی‎ایمانند و یا دین ندارند، بلکه اشکال این تفکرات این است که در عرصه عمل، به اثر گذاری دین در عرصه اجتماعی قائل نیست و به همین دلیل این افراد کارهایی انجام می دهند که ریشه در اندیشه سکولاریسم دارد و در عمل هم‎چون یک سکولار مشق می کنند.

مقام معظم رهبری در سفر خراسان شمالی در مورد این گونه افراد تعبیر خاصی داشتند و فرمودند كه در برخی از افراد "سکولاریسم پنهان" وجود دارد. یعنی در مقام عمل با آن چیزی که باورشان هست، فرق می کنند. اینان درباره دین و اعتقادات دینی صحبت های خیلی خوبی هم می کنند، اما پای عمل که می رسد، پاسخ و راهکار مناسب موضوع را از مبانی دینی دریافت نمی کنند. شاید واقعا سوءنیتی هم نداشته باشند، اما چون گرفتار روزمرگی هستیم پس تصمیم عاجل و عموما سکولار گرفته می شود!

 "پنهان سکولاریست ها" الگوهای توسعه و پیشرفتی که مبانی کارهایشان قرار می دهند و به مردم و جامعه معرفی می کنند، نسبتی با باورها و اعتقادات دینی شان ندارد. اگر ریشه سخنان بسیاری از کسانی که در عرصه حکومت یا اجتماعات ما صاحب نظر و تریبون نیز هستند، واکاوی کنیم، این نوع نگاه را می بینیم. متاسفانه به دلایلی جند از جمله نسخه و کپی آماده و راحت الحلقوم بودن! به صورت یک بیماری واگیردار به افراد و موضوعات مختلف به سرعت سرایت می کند.

از آن کسانی که دولت توسعه‎گرا را مطرح می کنند می پرسیم، بگویند توسعه یعنی چه؟ و ارتباط و نسبتش با مدرنیزیسم و سکو لاریسم چقدر است و در چیست؟ حالا بفرمایید، ارتباط و نسبتش با اعتقاد و باور های دینی خودتان، چقدر است و در چیست؟!

آنان در شرایطی این نسخه را تجویز و تصریح می‎کنند که به این تفکر انتقادهای جدی وارد است و عملا این تفکر در دنیای امروز چالشها و بحران‎های عظیمی را حتی در کشورهای صنعتی و به ‎اصطلاح پیشرفته موجب شده است و اندیشمندان زیادی با آن به مخالفت برخاسته‎اند.

یکی از دلایل ضعف این تفکر، ایجاد و افزایش فاصله شدید طبقاتی در داخل و خارج از کشورها است. بسیاری از مدافعان و مجریان قبلی و فعلی دولت توسعه گرا می گویند که این تفکر جواب نمی دهد و برای علاج بحران های عظیم اقتصادی که به بحران های اجتماعی و سیاسی منجر شده، اعلام درماندگی کرده اند. در عین حال عده ای فکر می کنند راه پیشرفت ملت ها همین نگاه توسعه گرایانه است و بدتر آنکه، می‎خواهند این نگاه توسعه گرایانه را با همان روش ها و کیفیتی که دیگران انجام داده اند وبه بن بست رسیده اند، انجام دهند.

اجرای نگاه توسعه گرایانه مانند این است که ما می دانیم و می بینم یک نفر دارد درون چاه فرو می افتد و دلمان هم برای او می سوزد، از طرفی از این می ترسیم که او دست ما را هم بگیرد و ما را با خود به درون چاه بکشد. هم نگران آنها و هم نگران خودمان هستیم، به دلیل اینکه ما هم جزء این اجتماع بشری هستیم و نگرانیم که اگر این تفکرات مبنای کار مسئولین ما قرار گیرد و تداوم یابد، چه عوارض وحشتناکی گریبان مردم وکشور ما را خواهد گرفت. تجارب یونان، اسپانیا، پرتقال و دیگر کشورها ی بحرانی پیش روی ماست.

بزرگترین و چالشی ترین سوال این است که آیا یک نسخه و متد ویروسی آن هم از نوع تکثیر کننده می تواند شفا بخش باشد و یا اینکه بیمار خود را با عذاب الیم همیشه زنده نگه می دارد؟!

بخش مهمی از معضلاتی که طی 30 ساله گذشته داشتیم مربوط به همین بوده که ما در برنامه اجرایی کشور نتوانستیم نسبت خوبی با باورها و اعتقاداتمان برقرار کنیم و روزمره گی ها باعث شده خیلی از کسانی که تصمیم گیری می کنند به نظرات به ظاهر کارشناسی شده، اکتفا کنند که آن نظرات به ظاهر کارشناسی شده که برخی از آنها را هم کارشناسی نمی دانیم، ما را به سوی روش هایی که درون مایه آن سکورالیسم ناکارمد و منحط غربی است، می کشاند و این امور در عرصه های مختلف نمودهای مختلفی پیدا می کند.

سكولاريسم پنهان فرد، گروه و احزاب را به عدم مرزبندي با دشمن در فتنه مي‌كشاند

در عرصه سیاست معتقدیم که افراد خوب و متدینی هستیم، اعضای حزب‎مان و گروهمان هم افراد دیندار خوبی هستند و برای جامعه هم تفکر خوب و صحیحی داریم، پس باید در قدرت حضور داشته باشیم و برای اینکه در قدرت حضور داشته باشیم، هر کاری می توانیم انجام دهیم.

ما که خودمان خوبیم و حرفهای خوبی هم می خواهیم بزنیم و کارهای خوبی هم می خواهیم انجام بدهیم، دیگر مهم نیست کمک‎های مالی از کجا به ما می‎رسد!

بدیهی است، توالی امور نادرست و شدت سکولاریسم پنهان وقتی به یک بیماری مسری تبدیل شود، فرد، گروه و احزاب را به عدم مرز بندی با دشمنان در فتنه ها می‎کشاند و در نهایت موجبات همدستی با دشمنان و سقوط و تباهی آنها را فراهم می آورد. فتنه 88 می تواند تجربه بسیار هشدار دهنده ای برای همه افراد و گروه ها باشد.