این چشمه فصلی در منطقه حفاظت شده شیمبار و بین روستا‌های پای راه منار و سرحونی قرار گرفته که هرساله با شروع بارندگی پاییزه از دل کوه می‌جوشد و گاهی تا تابستان سال بعد از آن هم پر آب است.

تا اواخر دهه ۸۰ از دهانه این چشمه، گونه‌ای ماهی بومی خارج می‌شد که نقش مهمی در امرار معاش و اقتصاد مردم منطقه ایفا می‌کرد.

هنوز مطالعات کامل و دقیقی برای معرفی بهتر این چشمه انجام نشده، اما براساس بررسی کارشناسان سازمان آب و برق و محیط زیست، بزرگترین دریاچه زیرزمینی استان خوزستان پشت این چشمه قرار گرفته و این چشمه از آنجا تغذیه می‌شود.

این چشمه از حدود ۶ نقطه با آغاز بارندگی‌های پاییزه می‌جوشد و دارای آب بسیار گوار و خنکی است.

در گذشته و تا حوالی دهه ۸۰ بیشتر روستا‌های همجوار از این چشمه ماهی صید می‌کردند، اما پس از شروع خشکسالی‌ها و صید بی رویه امروزه این موضوع بسیار کم رنگ شده است.