وی افزود: گاهی این عمل ناپسند از روی غفلت، گاهی از روی خشم و غضب و در برخی موارد به منظور همراهی با دیگران در بیان عیوب اطرافیان مرتکب غیبت کردن میشویم.
حجت الاسلام و المسلمین حیدری با بیان اینکه این کار از نظر آیات قرآن، دستورهای دینی و عقل کاری ناپسند است، ادامه داد: خداوند در سوره حجرات ما را از غیبت و بازگو کردن عیوب دیگران هنگام نبود وی در جمع منع کرده و اینگونه آمده: مبادا گروهی از شما نسبت به گروهی دیگر غیبت کند، پشت سر وی سخنی گوید که اگز فرد بشنوند، نسبت آن کراهت خواهد داشت و موجب ناراحتی میشود.
کارشناس مسائل مذهبی در خوزستان در پاسخ به این سوال که "اگر در جلسهای بودیم که غیبت میکنند و ما شنونده بودیم، باید چگونه رفتار کنیم؟ " گفت: در این شرایط درصورتیکه امکان داشته باشد، موضوع بحث را منحرف به موضوعی دیگر کنیم، یا ما از خوبیهای فرد غائب بگوییم، همچنین اگر موضوعی داریم که باعث دفاع از وی میشود را مطرح کنیم.
وی اضافه کرد: درصورتیکه هیچکدام از موارد یاد شده امکانپذیر نیست، باید از شنیدن غیبت پرهیز کرده و به هر بهانهای باید مجلس غیبت را ترک کنیم.
حجت الاسلام و المسلمین حیدری گفت: اگر به هر دلیلی غیبت دیگران کردیم یا شنونده بودیم و متوجه اشتباه خود شدیم، باید به درگاه الهی توبه و استغفار کرده و برای کسی که پشت سرش غیبت کرده ایم، طلب رحمت و مغفرت برای فرد میکنیم.
وی درخصوص طلب حلالیت از فردی که غیبتش شده میگوید: به نظر فقها، به دلیل اینکه مفسدهای در این کار وجود دارد، از آن منع شده است، زیرا وقتی دیگران متوجه شوند که پشت سرشان صحبت و غیبت شده، رنجیده خاطر میشوند و همین امر گناهی مضاعف است، بنابراین نیازی به بازگو کردن و حلالیت طلبیدن نیست و کار نیک، طلب مغفرت و توبه از گناه خود کفایت میکند.
