گهر دورود، ذوق زدگی صداوسیما و احتمالات
محمد آلبوعلی
بازی پر سر و صدای استقلال و گهر دورود بالاخره با خوبی و خوشی به پایان رسید.
استقلال تهران این بازی را برد و به مرحله بعد صعود کرد و این در حالیست که بحث میزبانی گهر دورود چندین روز قبل از بازی نقل محافل فوتبالی رسمی و غیر رسمی که آیا دورود شرایط میزبانی را دارد؟! آیا بازی می تواند به سلامت برگزار شود؟! و...
اما با پایان یافتن بازی و تشویق سالم هواداران، همه رسانه ها انگشت حیرت به دهان گرفته و سیل تجلیل و تمجیدها را روانه 2000 تماشاگر حاضر در ورزشگاه کردند و این رویه تا امروز هم ادامه دارد.
اینکه تماشاگران دورودی سنگ تمام گذاشتند و الحق و الإنصاف به سایر تماشاگران دیگر تیم ها درس دادند نکته قابل انکاری نیست و شایستگی تقدیر از ایشان را دارد، اما در این ذوق زدگی رسانه ها بویژه رسانه ملی چند نکته قابل تأمل است:
1- معمولاً تقدیر و تشکر فراوان و زایدالوصف زمانی اتفاق می افتد که ما انتظار انجام یک عمل خاص از طرف مقابل را نداریم، بلکه مخالف آن می اندیشیدیم؛ و این مسئله یعنی رسانه نه تنها انتظار چنین برخوردی از مردم محترم دورود را نداشته، بلکه تصور به خطر افتادن جان بازیکنان و داور و در کل ناتوانی در کنترل تماشاچیان دورودی را داشت؛ و هرچند میزبانان تصویری کاملاً خلاف این موضوع را برای رسانه ها ترسیم نمودند، اما نمی توان از تصور اولیه رسانه ها و مسئولین ورزشی نسبت به مردم خونگرم دورود چشم پوشی کرد.
2- اگر یک درصد هم احتمال این را بدهیم که چون این جمعیت، نسبتاً کم بوده و می شد مسئولین دورود، قبل و حین بازی با تشویق تماشاگران به رعایت اخلاق و اثبات حقانیت آنان در توانایی میزبانی از تیم ها، فضای این بازی را آماده کرده اند، برای دفعات بعد و در صورت گسترش ظرفیت ورزشگاه نتوان شعارهای تماشاگران را کنترل نمود، آنوقت چه؟
اگر کمی دقت کنیم متوجه می شویم این مسئله قبلاً هم در عرصه سیاست بین المللی تکرار شده است؛ آن زمان که ترکیه برای شکستن حصار غزه کشتی صلح را روانه آبهای مدیترانه نمود تا مواد غذایی را علیرغم مخالفت رژیم صهیونیستی به غزه برساند و در این راه عده ای از فعالان ترکیه ای حاضر در کشتی کشته شدند، موجی از هیاهوی رسانه ای در حمایت از ترکیه و اقدامات ضد اسرائیلی اردوغان در ایران براه افتاد بطوریکه حزب عدالت و توسعه حاکم بر ترکیه را در اذهان مردم ایران بعنوان منادی حمایت از مقاومت و دشمن ردیف اول اسرائیل جلوه دادند اما اکنون که مسئله سوریه پیش آمده، تقابل دیدگاه های دوکشور در حمایت و ضدیت با حکومت سوریه ما را بر آن داشته تا ترکیه را کشوری همسو با سیاست های اسرائیل و آمریکا در منطقه معرفی نمائیم و اصلاً هم رسانه بیاد نمی آورد که قبلاً چه تصوری از اردوغان، حزب عدالت و توسعه و ترکیه در افکار مخاطبانش ایجاد نموده است.
افزون بر این مورد، وقتی اختلاف ایران و ترکیه بر سر استقرار سامانه موشکی ناتو در ترکیه و مواضع اخیر اردوغان در مقابل جمهورری اسلامی ایران را به مسائل فوق بیفزائیم، در می یابیم که رسانه نباید در مسائل مختلف گرفتار ذوق زدگی شود چرا که همیشه باید احتمالات و سناریوهای قابل وقوع را بررسی نموده و سپس با رویه ای متعادل و معمول به تشویق و یا مذمت رفتارها و عملکردها بپردازد.
در پایان مجدداً از رفتار مؤدبانه تماشاگران دورودی که البته برای بسیاری از کسانیکه مردم دورورد را می شناختند قابل پیش بینی هم بود تشکر و قدردانی می نمایم و امید است که این رویه مناسب را در سایر میادین ورزشی ادامه داده و الگویی برای جو ناسالم بسیاری از ورزشگاه های کشور باشند.
استقلال تهران این بازی را برد و به مرحله بعد صعود کرد و این در حالیست که بحث میزبانی گهر دورود چندین روز قبل از بازی نقل محافل فوتبالی رسمی و غیر رسمی که آیا دورود شرایط میزبانی را دارد؟! آیا بازی می تواند به سلامت برگزار شود؟! و...
اما با پایان یافتن بازی و تشویق سالم هواداران، همه رسانه ها انگشت حیرت به دهان گرفته و سیل تجلیل و تمجیدها را روانه 2000 تماشاگر حاضر در ورزشگاه کردند و این رویه تا امروز هم ادامه دارد.
اینکه تماشاگران دورودی سنگ تمام گذاشتند و الحق و الإنصاف به سایر تماشاگران دیگر تیم ها درس دادند نکته قابل انکاری نیست و شایستگی تقدیر از ایشان را دارد، اما در این ذوق زدگی رسانه ها بویژه رسانه ملی چند نکته قابل تأمل است:
1- معمولاً تقدیر و تشکر فراوان و زایدالوصف زمانی اتفاق می افتد که ما انتظار انجام یک عمل خاص از طرف مقابل را نداریم، بلکه مخالف آن می اندیشیدیم؛ و این مسئله یعنی رسانه نه تنها انتظار چنین برخوردی از مردم محترم دورود را نداشته، بلکه تصور به خطر افتادن جان بازیکنان و داور و در کل ناتوانی در کنترل تماشاچیان دورودی را داشت؛ و هرچند میزبانان تصویری کاملاً خلاف این موضوع را برای رسانه ها ترسیم نمودند، اما نمی توان از تصور اولیه رسانه ها و مسئولین ورزشی نسبت به مردم خونگرم دورود چشم پوشی کرد.
2- اگر یک درصد هم احتمال این را بدهیم که چون این جمعیت، نسبتاً کم بوده و می شد مسئولین دورود، قبل و حین بازی با تشویق تماشاگران به رعایت اخلاق و اثبات حقانیت آنان در توانایی میزبانی از تیم ها، فضای این بازی را آماده کرده اند، برای دفعات بعد و در صورت گسترش ظرفیت ورزشگاه نتوان شعارهای تماشاگران را کنترل نمود، آنوقت چه؟
اگر کمی دقت کنیم متوجه می شویم این مسئله قبلاً هم در عرصه سیاست بین المللی تکرار شده است؛ آن زمان که ترکیه برای شکستن حصار غزه کشتی صلح را روانه آبهای مدیترانه نمود تا مواد غذایی را علیرغم مخالفت رژیم صهیونیستی به غزه برساند و در این راه عده ای از فعالان ترکیه ای حاضر در کشتی کشته شدند، موجی از هیاهوی رسانه ای در حمایت از ترکیه و اقدامات ضد اسرائیلی اردوغان در ایران براه افتاد بطوریکه حزب عدالت و توسعه حاکم بر ترکیه را در اذهان مردم ایران بعنوان منادی حمایت از مقاومت و دشمن ردیف اول اسرائیل جلوه دادند اما اکنون که مسئله سوریه پیش آمده، تقابل دیدگاه های دوکشور در حمایت و ضدیت با حکومت سوریه ما را بر آن داشته تا ترکیه را کشوری همسو با سیاست های اسرائیل و آمریکا در منطقه معرفی نمائیم و اصلاً هم رسانه بیاد نمی آورد که قبلاً چه تصوری از اردوغان، حزب عدالت و توسعه و ترکیه در افکار مخاطبانش ایجاد نموده است.
افزون بر این مورد، وقتی اختلاف ایران و ترکیه بر سر استقرار سامانه موشکی ناتو در ترکیه و مواضع اخیر اردوغان در مقابل جمهورری اسلامی ایران را به مسائل فوق بیفزائیم، در می یابیم که رسانه نباید در مسائل مختلف گرفتار ذوق زدگی شود چرا که همیشه باید احتمالات و سناریوهای قابل وقوع را بررسی نموده و سپس با رویه ای متعادل و معمول به تشویق و یا مذمت رفتارها و عملکردها بپردازد.
در پایان مجدداً از رفتار مؤدبانه تماشاگران دورودی که البته برای بسیاری از کسانیکه مردم دورورد را می شناختند قابل پیش بینی هم بود تشکر و قدردانی می نمایم و امید است که این رویه مناسب را در سایر میادین ورزشی ادامه داده و الگویی برای جو ناسالم بسیاری از ورزشگاه های کشور باشند.
ایمیل مستقیم: info@khouznews.ir
پیامک: 5000205020
آخرین اخبار
