گفته شده است که کمبوجیه پوست بدن یک قاضی را که رشوه گرفته بود را کند و بر صندلی قرار داد و منصب قضاوت را به پسرش داد و گفت" هر زمانی که میخواهی حکمی بکنی به این مسند بنگر". منظور از مسند کرسی مخصوص قضاوت بود که قاضی بر آن مینشست. برخی گفته اند که کمبوجیه حتی دستور داده بود که پوست قاضی رشوه خوار را زنده زنده بکنند؛ و دلیل گماردن پسرش بر جای پدر قاضی به مساله مهم و اساسی نظام طبقاتی برمیگردد، زیرا در ایران همیشه اعلام میشد که فرد ارشد و صالح باید سر کار باشد و به فرد صالح توسط متخصصان گوناگون آموزش مهارتی و یا علمی داده میشد. البته در این مورد باید گفت که اگر روایت فوق را بپذیریم نمیتوان قبول کرد که فرزند قاضی رشوه خوار مناسب قضاوت بوده، زیرا در همان دوران به واژه بد دل برمیخوریم که میتوانیم بگوییم بد ذات.

یعنی اگر میخواستند فردی را برگمارند اعلام میکردند که فرد باید از اصل و نسب خانوادگی بر خوردار باشد و این مساله فوق العاده مهم و اساسی محسوب میشد و همانطور که مشاهده شده در دوران هخامنشی سمت‌های مهم لشکری و کشوری به خانواده بزرگان پارسی تعلق داشت و همیشه باید به صورت نسبی این مساله را رعایت میکردند.
البته چندین منبع روایت پوست کندن قاضی توسط کمبوجیه را اعلام کردند و نام قاضی نیز سی سامنس گفته اند. حتی اعلام شده است که رشوه دادن نیز در دوران هخامنشی جرم بود و اعلام کرده بودند که مجازات رشوه دهنده و رشوه گیرنده اعدام است.