خوزستان و بايدهای حمل و نقل پايدار شهری

فكر مي كنم در اين ارتباط همگان اتفاق نظر دارند كه فضاي متنوع شهرهاي خوزستاني به دليل عوامل جغرافياي طبيعي و جذابيت هاي آن كه به شهرهاي كنار رودخانه اي مشهور هستند،به دلايلي هنوز نتوانستند استعداد ذاتي و طبيعي خود را در افزايش رفاه و منظر شهري پويا بروز دهند. موضوعي كه به صورت گذرا به آن مي پردازم، بحث پياده روي و دوچرخه سواري مي توانند به عنوان گزينه هاي برتر درشاخص هاي توسعه يافتگي وهمچنين در روان سازي شبكه حمل و نقل نقش آفريني كنند.

ترويج پياده روی

بي شك به هرميزان كه سهم رفت و آمدهايي که در شهر به شكل پياده ، بيشتر باشد، شهر و شهرونداني پاكيزه ، پويا و چابكي را شاهد خواهيم بود، از طرفي اين موضوع را بايد مد نظر قرار داد كه شهروندان بايد بتوانند در تمام محدوده سکونتگاهي، با آرامش خاطر ، رفت و آمد کنند.

ترويج دوچرخه سواری

دوچرخه و ساير وسايل نقليه‌اي که براي حرکت از نيروي انسان استفاده مي‌کنند، فضاي کمي را اشغال مي‌نمايند و به انرژي غير از انسان نياز زيادي ندارند، همچنين ويژگي سفر از مبدا به مقصد (door to door ) را نيز دارند. براي سفرهاي کوتاه اين گزينه‌ها نسبت به تاکسي و خودرو سالم‌تر و پايدارتر هستند به شرطي كه خيابان‌ها از همه لحاظ امن و راحت باشند، در اين بين بسياري از مردم به دلايل فراوان، دوچرخه‌سواري را براي حمل و نقل اصلي خود انتخاب مي كنند.
در اين بين، تصور و ديدن صحنه هايي از دوچرخه سواران و پياده روي شهرونداني كه دركنار بلوارها وسواحل شهري ، تردد مي كنند ،امروزه تبديل به يك فرهنگ و حركت خود جوشي گرديده كه نيازمند همكاري و توجه جدي مردم و مسئولان شهري به صورت توامان بيشتر احساس مي شود.

نتيجه گيری

به هرحال اين مسئله كه افزايش گزينه هاي حمل و نقل پاك و با صرفه جابه جايي اقتصادي و اجتماعي مناسب جهت، آمد وشد شهروندان با اهدافي نظير كار، تفريح و نيز ورزش در غالب فعاليت هايي نظير دوچرخه سواري و پياده روي شهروندان محقق نخواهدشد مگر اينكه استراتژي راهبردی؛ نظير روان سازي و سالم سازي ترافيك درون شهري را در استاندارد سازي معابر و خيابان ها در اولويت مديران شهري قرار گيرند تا در نتيجه شاهد تحقق واقعي شاخص هاي توسعه ايي در زمينه سرزندگي و نشاط در جامعه شهري باشيم.