کشته شدن خانواده 7 نفری در سانحه تصادف؛
جاده‌هاي مرگ و مردم بي‌گناه و بي دفاع
علی میلاسی
در حال تنظيم خبر يك حادثه بوديم كه حادثه‌اي دلخراش تر و سنگيني‌تري
چشم‌هايمان را به سياهي برد، زانوهايمان را سست كرد و دستهايمان را بي حس
تا جايي كه قلم از لاي انگشتان دست به روي كاغذ افتاد. داشتيم از غرق شدن
سه نوجوان در آب كارون (سد كارون3) مي‌نوشتيم كه مرگ يك خانواده 7 نفري در
اثر سانحه‌ي رانندگي در جاده اهواز به هفتکل باز ما را به عمق درد و رنج و
بي پناهي فرو برد. مانده‌ايم كه چه بكنيم! به كجا فرياد ببريم! آيا تحمل
كنيم و خودمان را به اصطلاح تسكين دهيم! اما تا به كي ؟ مردم را مقصر
بدانيم؟ تا به كجا؟ چيزي نگوييم و ننويسيم! تا چه زماني؟
آيا به اين هم بايد بگوييم قسمت يا قسمتشان بود! غرق شدن نوجوانان قسمت است! مرگ جاده‌اي قسمت است! خودكشي در اثر بيكاري قسمت است! خود سوزي براي نداري قسمت است! سكته‌ي جوان قسمت است! مرگ بيمار قسمت است و...
پس كم كاري، اهمال و بي خيالي در مقابله با اين حوادث چه مي‌تواند باشد؟ آسيب پذير كردن مردم و بي پناه گذاشتن آنها سهم و قسمت كي و چه كساني است؟ خوزستان اگر در دودهه قبل فقط درگير يك جنگ عيان و آشكار بود. اينك نه تنها بعد از 20 سال اثرات آن جنگ از ذهن و زندگي و محيط مردم پاك نشد بلكه آنها درگير جنگ‌هاي پيدا و پنهان ديگري شده اند! جنگ جاده‌اي ، جنگ گرد و غبار، جنگ گراني، جنگ بيكاري، جنگ بيماري، جنگ نداري، جنگ بي آبي ، جنگ ...
مشكل كجاست، مقصر كيست؟ آيا اگر تمام مسايل ايمني براي تفريح و شنا در سد كارون بكار گرفته مي‌شد اين سه نوجوان دختر غرق مي‌شدند؟ آيا اگر جاده‌هاي ما استاندارد بود و نقطه‌هاي كور و حادثه خير كه سال‌هاي سال قتل گاه مردم بي دفاع و بي پناه خوزستاني‌ها شده است ترميم و بازسازي و يا از بين مي‌رفت اين حادثه رخ مي‌داد؟ آيا...
جنگ مرزي آن گونه تمام شد اما جنگ جاده‌اي و جنگ با زندگي مردم را كي و چگونه بايد تمام شود. شايد به اين محكوم شويم كه نبايد فقط از ياس و نااميدي بنويسيم و براي بازگوكردن هر مشكلي بايد راهكار دهيم تا پيشگيري و يا حل شود! آيا درد فقط يكي است كه ما از ناله‌هاي آن بگذريم و به آن لبخند بزنيم و يا امروزي است؟ و يا مشكلات پنهانندكه ما راهكار دهيم! بله اين هم منطقي است كه نبايد سياه نمايي كنيم و نمك به زخم بپاشيم. پس راهكار ما به مسئولان اين است كه بايد براي تمام دردها و حل مشكلات اعتبار تخصیص داد، كار انجام گردد و پول هزينه و درست هزينه شود؟ بهترين راهكاراين است که جلوي هدر رفت پول‌هايي كه آنجاها و براي ديگران خرج مي‌شود گرفته تا مردم بي دفاع و بي پناه خوزستان اينقدر متحمل هزينه‌هاي درد و رنج نشوند.
آيا به اين هم بايد بگوييم قسمت يا قسمتشان بود! غرق شدن نوجوانان قسمت است! مرگ جاده‌اي قسمت است! خودكشي در اثر بيكاري قسمت است! خود سوزي براي نداري قسمت است! سكته‌ي جوان قسمت است! مرگ بيمار قسمت است و...
پس كم كاري، اهمال و بي خيالي در مقابله با اين حوادث چه مي‌تواند باشد؟ آسيب پذير كردن مردم و بي پناه گذاشتن آنها سهم و قسمت كي و چه كساني است؟ خوزستان اگر در دودهه قبل فقط درگير يك جنگ عيان و آشكار بود. اينك نه تنها بعد از 20 سال اثرات آن جنگ از ذهن و زندگي و محيط مردم پاك نشد بلكه آنها درگير جنگ‌هاي پيدا و پنهان ديگري شده اند! جنگ جاده‌اي ، جنگ گرد و غبار، جنگ گراني، جنگ بيكاري، جنگ بيماري، جنگ نداري، جنگ بي آبي ، جنگ ...
مشكل كجاست، مقصر كيست؟ آيا اگر تمام مسايل ايمني براي تفريح و شنا در سد كارون بكار گرفته مي‌شد اين سه نوجوان دختر غرق مي‌شدند؟ آيا اگر جاده‌هاي ما استاندارد بود و نقطه‌هاي كور و حادثه خير كه سال‌هاي سال قتل گاه مردم بي دفاع و بي پناه خوزستاني‌ها شده است ترميم و بازسازي و يا از بين مي‌رفت اين حادثه رخ مي‌داد؟ آيا...
جنگ مرزي آن گونه تمام شد اما جنگ جاده‌اي و جنگ با زندگي مردم را كي و چگونه بايد تمام شود. شايد به اين محكوم شويم كه نبايد فقط از ياس و نااميدي بنويسيم و براي بازگوكردن هر مشكلي بايد راهكار دهيم تا پيشگيري و يا حل شود! آيا درد فقط يكي است كه ما از ناله‌هاي آن بگذريم و به آن لبخند بزنيم و يا امروزي است؟ و يا مشكلات پنهانندكه ما راهكار دهيم! بله اين هم منطقي است كه نبايد سياه نمايي كنيم و نمك به زخم بپاشيم. پس راهكار ما به مسئولان اين است كه بايد براي تمام دردها و حل مشكلات اعتبار تخصیص داد، كار انجام گردد و پول هزينه و درست هزينه شود؟ بهترين راهكاراين است که جلوي هدر رفت پول‌هايي كه آنجاها و براي ديگران خرج مي‌شود گرفته تا مردم بي دفاع و بي پناه خوزستان اينقدر متحمل هزينه‌هاي درد و رنج نشوند.
ایمیل مستقیم: info@khouznews.ir
پیامک: 5000205020
بسیار زیبا نگاشتی . اما اگر گوش شموا پیدا شود/ 
آخرین اخبار
