هنری كه با افتخار وارد موزه‌اش کردیم!
یك شاهنامه‌خوان گفت: هرگاه سخن از شاهنامه به میان می‌آید کم نیستند کسانی که دل و دیده‌شان به دنبال نقال و نقالی می‌گردد چراكه بر همه روشن است شخص نقال که و چه گونه بوده است.
به گزارش خوزنیوز، اردوان بیرگانی در گفت‌وگو با ایسنا، عنوان كرد: چرا هنر نقالی رو به زوال است؟ چرا سن و سال نقالان ما از 50 به بالا است؟ این سوالات ذهن ما رابه خود مشغول کرده و چراهای آنها ما را به فکر واداشت که چه باید کرد و چه راهی باید جست تا از نو شاهد هنرنمایی این آدم‌هایی که تا به حال یک تنه تمامی پهلوانان را به میدان می‌آوردند باشیم؟
او، با اشاره به این كه مردم عصر حاضر به دنبال تنوع و سرعت هستند، خاطرنشان كرد: هر کس و هر هنری که این عوامل را در کار خود وارد نکند از قافله عقب خواهد ماند؛ بلایی که تاکنون بر سر این هنر دیرین ما آمده است. پس ما چه کردیم؟ آن را ثبت جهانی کردیم و با افتخار وارد موزه‌اش کردیم! چه نتیجه‌ای گرفتیم؟ همه می‌دانیم! با دستان خود هنر زیبای نقالی را از دل‌ها به در کردیم.
وی اظهار داشت: از روزی که وارد جریان تئاتر کشور شدم مرتب شنیده‌ام و شنیده‌اید که جلسه‌ها، جشنواره‌ها و سمینارهای زیادی برپا می‌شود تا ما به یک تئاتر ملی برسیم. اصلا این تئاتر ملی یعنی چه؟ و چه گونه باید به آن رسید؟ با فراموش کردن آن چه که داشتیم!؟ نه عزیزان هرگز به مقصد نخواهیم رسید. باید آن چه را که داشتیم و داریم تقویت و هویت دوباره ببخشیم. می‌پرسید چه گونه؟ جواب را ازحکیم سخن می‌پرسیم: «تو این را دروغ و فسانه مدان / به یکسان روشن زمانه مخوان».
بیرگانی تصریح كرد: با توجه به پیام این بیت ما کار خود را شروع کردیم که خوشبختانه بخت با ما یار بود و نقل‌های ما مورد توجه هر کس که می‌دید قرار می‌گرفت؛ از مخاطب‌های عادی گرفته تا افراد صاحب نظر. پس ما به نتیجه ارزش‌مندی که در ذهن‌مان روشن بود رسیدیم که هنر نقالی و شاهنامه‌خوانی هنوز هم می‌تواند در کنار تلویزیون، سینما، ماهواره و اینترنت برای مردم شیرین و هیجان‌انگیز باشد.
این شاهنامه‌خوان ادامه داد: این جریان را با توجه به شور و هیجان‌های مردم که بعد از پایان نقل‌ها به ما خسته نباشید می‌گفتند و ما را تشویق به ادامه راه می‌کردند، می‌گویم. دلیل این امر چیزی نیست جز کلام معجزه‌آسای خود حکیم فردوسی که «به یکسان روشن زمانه مخوان». پس باید روش تازه‌ای برای نقالی یافت و ما راه‌مان را این‌گونه برگزیدیم؛ هنر نقالی را در شیوه‌ای تازه و جدید متناسب با طبع مخاطب امروز عرضه کردن. امروز ما مزد تلاش چهار ساله خود را می‌گیریم.
او تاكيد كرد: به جد در این راه قدم برمی‌داریم تا اثبات کنیم که جای نقال تنها در قهوه‌خانه نیست بلکه جایگاه او در میان مردم است و بدانید که می‌دانیم هنوز هم در اول راه هستیم. هر ملتی به فرهنگ‌اش زنده است، هر فرهنگی به منادیانش و منادیان نیمی از فرهنگ ایران نقالانند که امروز در پستوی خانه‌هاشان غم می‌خورند. پس بیایید دست در دست هم نقالان را از خانه‌هاشان بیرون بیاوریم تا زنده بمانند و با دست‌هاشان غبار از فرهنگ زادبوم‌مان بردارند.
به گزارش خوزنیوز، اردوان بیرگانی در گفت‌وگو با ایسنا، عنوان كرد: چرا هنر نقالی رو به زوال است؟ چرا سن و سال نقالان ما از 50 به بالا است؟ این سوالات ذهن ما رابه خود مشغول کرده و چراهای آنها ما را به فکر واداشت که چه باید کرد و چه راهی باید جست تا از نو شاهد هنرنمایی این آدم‌هایی که تا به حال یک تنه تمامی پهلوانان را به میدان می‌آوردند باشیم؟
او، با اشاره به این كه مردم عصر حاضر به دنبال تنوع و سرعت هستند، خاطرنشان كرد: هر کس و هر هنری که این عوامل را در کار خود وارد نکند از قافله عقب خواهد ماند؛ بلایی که تاکنون بر سر این هنر دیرین ما آمده است. پس ما چه کردیم؟ آن را ثبت جهانی کردیم و با افتخار وارد موزه‌اش کردیم! چه نتیجه‌ای گرفتیم؟ همه می‌دانیم! با دستان خود هنر زیبای نقالی را از دل‌ها به در کردیم.
وی اظهار داشت: از روزی که وارد جریان تئاتر کشور شدم مرتب شنیده‌ام و شنیده‌اید که جلسه‌ها، جشنواره‌ها و سمینارهای زیادی برپا می‌شود تا ما به یک تئاتر ملی برسیم. اصلا این تئاتر ملی یعنی چه؟ و چه گونه باید به آن رسید؟ با فراموش کردن آن چه که داشتیم!؟ نه عزیزان هرگز به مقصد نخواهیم رسید. باید آن چه را که داشتیم و داریم تقویت و هویت دوباره ببخشیم. می‌پرسید چه گونه؟ جواب را ازحکیم سخن می‌پرسیم: «تو این را دروغ و فسانه مدان / به یکسان روشن زمانه مخوان».
بیرگانی تصریح كرد: با توجه به پیام این بیت ما کار خود را شروع کردیم که خوشبختانه بخت با ما یار بود و نقل‌های ما مورد توجه هر کس که می‌دید قرار می‌گرفت؛ از مخاطب‌های عادی گرفته تا افراد صاحب نظر. پس ما به نتیجه ارزش‌مندی که در ذهن‌مان روشن بود رسیدیم که هنر نقالی و شاهنامه‌خوانی هنوز هم می‌تواند در کنار تلویزیون، سینما، ماهواره و اینترنت برای مردم شیرین و هیجان‌انگیز باشد.
این شاهنامه‌خوان ادامه داد: این جریان را با توجه به شور و هیجان‌های مردم که بعد از پایان نقل‌ها به ما خسته نباشید می‌گفتند و ما را تشویق به ادامه راه می‌کردند، می‌گویم. دلیل این امر چیزی نیست جز کلام معجزه‌آسای خود حکیم فردوسی که «به یکسان روشن زمانه مخوان». پس باید روش تازه‌ای برای نقالی یافت و ما راه‌مان را این‌گونه برگزیدیم؛ هنر نقالی را در شیوه‌ای تازه و جدید متناسب با طبع مخاطب امروز عرضه کردن. امروز ما مزد تلاش چهار ساله خود را می‌گیریم.
او تاكيد كرد: به جد در این راه قدم برمی‌داریم تا اثبات کنیم که جای نقال تنها در قهوه‌خانه نیست بلکه جایگاه او در میان مردم است و بدانید که می‌دانیم هنوز هم در اول راه هستیم. هر ملتی به فرهنگ‌اش زنده است، هر فرهنگی به منادیانش و منادیان نیمی از فرهنگ ایران نقالانند که امروز در پستوی خانه‌هاشان غم می‌خورند. پس بیایید دست در دست هم نقالان را از خانه‌هاشان بیرون بیاوریم تا زنده بمانند و با دست‌هاشان غبار از فرهنگ زادبوم‌مان بردارند.
ایمیل مستقیم: info@khouznews.ir
پیامک: 5000205020
آخرین اخبار
