تک به تک شدن احمدی نژاد با افکار عمومی در غربت غرب

سفر دکتر احمدی نژاد به برزیل برای شرکت در کنفرانس و محیط زیست ریو + 20 با برخی انتقادات رسانه ای در فضای داخلی مواجه شد با این فصل مشترک که چرا هیچ مقام رسمی برای استقبال رییس جمهور ایران نیامد؟ و بالاترین مقام این کشور که با احمدی نژاد دیدار کرد رییس جمهور سابق برزیل بود. این سئوال و سیگنال به شدت در شبکه های ماهواره ای، رسانه های خبری منتقد بازتاب داشته و چنین شرایطی را نشانگر ضعف دیپلماسی عمومی کشور دانسته اند.

اما سخنی غیر جانبدارانه با منتقدان داخلی که از سر دلسوزی مسائلی را مطرح می کنند :

- در تاریخ دیپلماسی ثبت و ضبط است که رژیم نامشروع اسراییل پس از اشغال اراضی در انزوای بین المللی قرار گرفت و به شکل ضربتی سیاست گزاری کلی برای ایجاد روابط دوستانه با کشورهای جهان و ایجاد پیمان در هر قالب و سپس تبادل سفیر و کاردار و ایجاد سفارتخانه در دستور کار کلیه نهادهای آن کشور و در کنار وزارت خارجه قرار گرفت که اسراییل از توانمندی خود در زمینه اصلاح سیستم کشاورزی، انجام امور پزشکی و درمانی، آموزش نظامی و پلیسی و امنیتی کشورهای طرف قرارداد حتا کشورهای غیر مطرح و کوچک استفاده می کرد تا خود را از «گوشه رینگ انزوا» بیرون بیاورد که در همین زمینه پیمان با کشورهایی مثل اردن و مصر به عنوان شاه بیت این منظومه دیپلماتیک ارزیابی شده و می شود و برای حفاظت از این پیمان ها همه نوع کوشش و پوشش صورت می گیرد.

از طرف دیگر می دانیم که 33 سال است که تلاش می شود کشورمان با توجه به راهبرد اساسی «نه شرقی و نه غربی» و با تحمیل انواع جنگ های سخت و نرم و ترور و تقویت گروه های تجزیه طلب و محاصره اقتصادی و تحریم به انزوا رفته و تنها مانده و در نهایت از پای بیفتد که در این میان از ارسال کالاهای اساسی مورد نیاز کشور نیز اجتناب شده و طرف های تجاری ایران مورد مواخذه قرار می گیرند - همچون شرایطی که مشرکان در تاریخ صدر اسلام برای مسلمانان بوجود آورده و دیگران را از معامله و ازدواج با آنها منع نموده که منجر به هجرت مسلمانان به شعب ابوطالب و مقاومت آنان شد - اما در مورد سفر آقای احمدی نژاد به چند عکس استناد شده است که کسی در فرودگاه برزیل به غیر از محمدی زاده رییس سازمان حفاظت محیط زیست دور و بر ایشان نیست و موقع خروج نیز چند مامور پلیس و امنیت فرودگاه با ایشان عکس یادگاری گرفته اند نیز آنکه به مکالمه انتقادی احمدی نژاد در نقد سفر خاتمی به الیزه در دوران مسئولیتش اشاره می شود و ...


آنچه در این میان قابل ذکر است اما که در این دست نقد و نظرها مغفول واقع شده، جسارت دکتر احمدی نژاد در انجام ندادن بازی منفعلانه در فضای بین المللی است. احمدی نژاد می توانست در تهران و در ساختمان پاستور یا در سفرهای استانی و جلسات کاری وقتش را بگذراند اما با وجود علم به مواضع کشورهای حیات خلوت امریکا به برزیل رفت حتا به بهای اینکه با وی در شان یک پرزیدنت رفتار و تعارف نگردد و آداب تشریفات به جای آورده نشود. احمدی نژاد با فاعلیت خود آداب دانی غربی ها را به چالش کشید. در چنین شرایطی نباید انتظار داشت که رییس جمهور و وزیر و وکیل که در اردوگاه امریکا هستند بیایند و از رییس جمهور ایران تجلیل کنند.

نکته جالب دیگر آنکه بعضی ها در داخل هنوز در فضای اردوگاهی و ستادی انتخابات ریاست جمهوری سال 88 هستند و به احمدی نژاد به عنوان یک رقیب نگاه می کنند، رقیبی که در انتخابات آینده ریاست جمهوری هم حضور ندارد و نه به عنوان یک رییس دولت.

این رفتار را مقایسه کنید با اشغالگران اسراییلی که روابط خارجی با دیگر کشورها حتا در پایین ترین سطوح برای آنها در حد متون مقدس شان «تلمود» دارای ارزش و اهمیت است و تابو محسوب می شودذ. تابویی که نباید دچار تشکیک و تاویل و خدشه شود.

جای تعجب است که در شرایط تحریم کشور و فشار آوردن برای گرفتن امتیاز بیشتر در مذاکرات 1+5 با ایران انتظاری غیر از این استقبال و بدرقه را از رییس جمهور داشته باشیم اما متاسفانه «من و تو» رپرتاژ سفارشی پخش می کند و برخی ناآگاهان داخلی و مغرضان بدون در نظر گرفتن منافع ملی کشور با بیگانگان و مزدوران هم صدا و هم گام می شوند!

در نشانه شناسی معدود تصاویر منتشر شده از خروج و وداع رییس جمهور در غربت غرب سرزمین رقص و قهوه و جادوی فوتبال اما ماموران امنیتی و پلیسش دیده می شوند که بیرون از مجاری دیپلماتیک با افتخار و ژست در کنار احمدی نژاد عکس یادگاری گرفته اند. این تصاویر گویای محبوبیت احمدی نژاد بین مردم ولو در غرب است. افکار عمومی از تسلط سیستم سرمایه داری با نماد امریکا لبریز شده اند. این تصاویر بسیار با ارزش هستند. در سطحی پایین تر از سران که مجبور به تن دادن به بازی های بین المللی فرادستی و دیکته شده هستند مردم احمدی نژاد و ایران را باور دارند. وی با کنار کشیدن سیاستمداران و دیپلمات ها از سر راهش از ترس دریبل خوردن و یا - آفساید گیری از نظر غربیان - در شرایط تک به تک با دروازه توده منهای سیاستمداران قرا گرفت. این عکس ها تحقیر سیاستمداران غربی و نشانگر بی اخلاقی آنها بود.

منتقدان داخلی نیز بهتر است بین کارکرد خارجی و داخلی دولت تمایز و تفکیک قائل شوند. ممکن است ما نیز به احمدی نژاد در فضای داخلی انتقاداتی داشته باشیم که داریم اما در فضای بین المللی وی نماد و نماینده ایران است و خوشبختانه کاراکتر ساده، صریح و مقاوم او و روحی بلند در جسمی نحیف مورد پذیرش و احترام افکار عمومی است.

به امید اتخاذ تدابیر و عقلانیت کاربردی تر و بهتر برای بیرون زدن از وضعیت تحریم که از رهگذار وحدت ملی و انسجام داخلی بسی زودتر و با هزینه کمتر دست یافتنی است.