خاورمیانه در آستانه یک پیچ تاریخی دیگر

«خاورمیانه» پیش برنده و کشاننده دنیاست.

دومینوی تغییر و تحول همواره در این پیچِ استراتژیک کلید خورده است.

چه؛آنجا که هزاران پیامبر الهی را در دامان خود پرورانید و بشریت را از عرصه حیوانی به راسته عقلانی لغزانید و چه آنجا که با جوشش نفت و انرژی و حتی پیش ترها،امپراطوری های بزرگ و در زمان معاصر،نهضت های آزادی بخش در برابر فرآیندهای انتقالی غربی مقاومت کرد تا امروز که نظریه پردازان «پایان تاریخ» به صراحت؛پیکان نهادسازی های بین المللی را برای خنثی سازیِ اندیشه ای که در خاورمیانه می تراود،سامان داده اند و نتیجه صف آرایی تاریخی فرهنگ شرقی و غربی را رقم زننده تحول و تغییر بزرگ لقب داده اند.

«خاورمیانه»؛همواره نظم گریز و نسخه پیچ بوده است تا همراه تسلیمِ هژمونی های غالب.از این روست که خوفناک و مرموز و اسرارآمیز می نماید تا حتی غرب یکی از کارویژه های اصلی خود را کشف زوایای ناپیدای این کلیّتِ متناقض نما بداند.

حالا یک بار دیگر «خاورمیانه» در پیچ تاریخ قرار گرفته است.

بی گمان یک سَرِ این پیچ؛قلب دنیا «ایران» است که در 22 بهمن ماه 57 از میدان آزادی تهران جوشید.در سَرِ دیگر این پیچ؛ام الدنیا «مصر» است که در 22 بهمن ماه 89 از میدان تحریر قاهره تپید.

سی و چهار سال پیش؛امام روح الله یک سَر طناب را تکانید.

صدای این تکانه امروزان وقتی «قاضی فاروق سلطان» مُهر نخستین ریاست جمهوری پسامبارک را بنام محمد مرسی شصت ساله زد؛در میان همهمه خبرنگاران مصری از سوی دیگر «پیچ واره» به گوش رسید تا پیروان حسن البّنا؛جوان پُر شوری که در سیزده سالگی در سال 1919؛وقتی اشغال «محمودیّه» را به چشم خود دید چنان هیجان زده شد که تاثیرگذارترین جریان فکری،سیاسی و حزبی عربی را پایه گذاری نمود،آغازگر تحولی بدیع باشند... تا 80 سال بعد زندانیان سیاسی«اخوانی»که نزدیک به یک قرن با زندان و زندانبان دم گیر بوده اند امروز در صدارت مجلس و کاخ ریاست جمهوری «ام الدنیا» تکیه زنند.

باری؛ مهم این نیست که بازیِ سیاست به گونه ای رقم خورده تا آنان که در جشن پسا سقوطِ مبارک بخشی از کیک را مطالبه می کردند به کلیّت کیک دست یابند؟

امروز مهم این نیست که دگرگونی سیاسی،ستبر جامعه مصری را در بر گرفته است؟

امروز مهم این نیست که بر کرانه آبراه سرخ و نشسته بر مهم ترین آبراه انرژی دچار دگردیسی سیاسی شده است؟

مهم همان است که گفتیم...تکانه خمینی به سَرِ دیگر طناب رسیده است و این تحول؛فارغ از همه تفاوت ها،تحلیل ها و نقاط افتراق؛خود نوید بخش تحولات دیگر است.

دنیا؛پس از انقلاب 57 به نقطه ای تازه رسید و امروز بار دیگر در آستانه تجربه تاریخی دیگری قرار دارد.

فرمان ماشین خاورمیانه امروز در پیچ تازه تاریخی خود به دست «اخوان المسلمین» یکی از بزرگ ترین جنبش های اسلامی معاصر قرار گرفته است.در این میان می بایست با تامل و بدون هیجان؛پُرسنده این چالش باشیم که نسبت ما با این تحول تازه چه خواهد بود؟بیم یا امید؟