گفت‌و گوی زیر با حسین بغلانی مدافع تیم فوتبال نفت آبادان است که از روزی که چشم فوتبالی باز کرده لباسی غیر از پیراهن زرد رنگ آبادان را ندیده است.

شاید تا چند سال پیش فکر نمی‌کرد که به یکی از بازیکنان اصلی تیمی بدل شود که روزی برای گرفتن تصویری به یادگار کنار بازیکنانش بی‌تاب بود. حسین بغلانی که از آبادان به تیم آبادانی لیگ برتر رسید در کنار ما بود تا بگوید از روزهایی که امروز است.

مثلث حسین بغلانی، سجاد مشکلپور و طالب ریکانی که از تیم نونهالان صنعت نفت شکل گرفته بود با  پیوستن ریکانی به تیم فولاد در نیم‌فصل لیگ برتر ناقص شد.

بله ما به هم عادت کرده بودیم. از تیم‌های پایهای در کنار هم بودیم. بعد از رفتن طالب حالا از آن جمع من مانده‌ام و سجاد. امیدوارم که ریکانی هم در فولاد خوزستان موافق باشد.

تو اگر جای ریکانی بودی دست به این جابه‌جایی می‌زدی؟

همه چیز بستگی به شرایط دارد. شاید خود طالب هم دوست نداشت آبادان را ترک کند ولی بعضی اتفاقات این مسئله را رقم زد.

  امسال در صنعت نفتی به میدان رفتی که کاملاً متفاوت از سال قبل نتیجه گرفت. ناکامی در خانه و نتیجه‌گیری در میدان حریف.

این مشکل در هفته‌های ابتدایی گریبان تیم ما را گرفت. بعد از نتیجه نگرفتن در آبادان در چند مسابقه اول این اتفاق برای ما تبدیل به عادت شد.

ولی سرمربی پیشین صنعت نفت معتقد بود که سکوها عامل ناکامی بودند.

به هیچ عنوان، تماشاگر همیشه یار دوازدهم است و همیشه پشتیبان. به هر حال این نظر غلامحسین پیروانی بوده و قابل احترام.

ناکامی در خانه به قول حسین بغلانی به عادت تبدیل شد. چه استدلالی برای کامیابی در مسابقات خارج از خانه داری؟

نبود استرس دلیل اصلی بود. راحت‌تر بازی می‌کردیم که بالطبع در چنین شرایطی نتیجه‌گیری نیز میسر می‌شود.

امسال بیشتر از سال قبل در ترکیب اصلی قرار گرفتی؟

  تا اینجای کار کمتر از سال قبل به میدان رفتم. دور رفت و بازی مقابل شاهین بوشهر بود که با سه اخطاره شدن علی ممبینی و امید شریفی‌نسب به ترکیب اصلی اضافه شده و خدا هم کمک کرد که در همان مسابقه از فاصله 35 متری دروازه حریف را باز کنم. گلی که خیلی چیزها را به کادر فنی ثابت کرد.

یعنی معتقدی که در آن روزها پیروانی اعتقادی به حضور جوان‌ترها نداشت؟

به نظر من دوست داشت که از بازیکنان جوان استفاده کند ولی شرایط لیگ و بازی‌های حساس این فرصت را از وی سلب می‌کرد. به هر حال خدا را شکر میکنم که با وجود اینکه بعد از بازی با شاهین در دور رفت باز هم نیمکت‌نشینی را تجربه کردم ولی بالاخره دوباره به ترکیب اصلی برگشتم.

این اتفاق با حضور کاستا به اوج رسید.

دقیقاً، کاستا علاقه زیادی به جوانگرایی دارد و دیدید که بعد از آمدن این مربی به صنعت نفت بنده بیشتر از قبل به بازی گرفته شده و هم در پست هافبک دفاعی و هم دفاع راست بارها برای صنعت نفت به میدان رفتم.

ولی خودت بیشتر دوست داری در خط میانی به میدان بروی؟

  بله ولی در تیمی که انضباط حرف اول را می‌زند آنچه که مهم بوده سلیقه مربی است و من هم به نظر کاستا احترام می‌گذارم.

البته شایعاتی مبنی بر اتمام حجت کاستا با برخی بازیکنان جوان مبنی بر بازی نکردنشان در ابتدای ورود این مربی پرتغالی به آبادان دهان به دهان شد.

  به هیچ وجه، خود شما دیدید که جوان‌ها بعد از آمدن کاستا بیشتر در ترکیب قرار گرفتند. به عنوان مثال بازیکن با استعدادی مثل حامد سرلک به طور ثابت بازی کرد و جوان‌هایی مثل آلبوکات و لامی نیز لیگ برتر را تجربه کردند.

  و مربیان پرتغالی که گویا برای رونمایی از جوانان آبادانی به صنعت نفت می‌آیند.

همیشه گفته‌ام که در فوتبال بعد از خدا همه داشته‌هایم را مدیون آلفردو کاسیمیرو هستم. هرچند نباید از گذشته و روزهایی که مهدی قائد مربی‌ام در تیم‌های پایه‌ای با اصرار به سید قاسم موسوی دوست و هم‌بازی‌ام مرا دوباره به فوتبال بازگرداند، به سادگی عبور کرد.

اولین باری که با لباس تیم بزرگسالان صنعت نفت به میدان رفتی را به خاطر داری؟

مسابقه مقابل اتکا در گلستان و در لیگ یک بود. مسابقه‌ای که به جرات می‌گویم با توجه به سابقه زیاد در تیم‌های پایه‌ای صنعت نفت، استرسی در آن نداشتم.

اولین بازیکن بزرگی که مهار کردی؟

سیاوش اکبرپور و بازی مقابل استیل آذین در لیگ برتر قبلی.

همان مسابقه‌ای که فرید دریس؛ سرپرست سال‌های دورتر تو در تیم‌های پایه‌ای، به خاطر ثابت بازی کردنت اشک شوق ریخت.

حاج فرید دریس زحمات بسیاری را برای من و بقیه بچه‌ها متحمل شد. دلسوزی او برای بازیکنان جوان اندازه نداشت. همیشه کنار من بود. بدون اغراق دریس یکی از علت‌های اصلی پیشرفتم بود.

  از سیاوش اکبرپور و مهارش در لیگ برتر گفتی، حسین بغلانی این روزها را در نوجوانی متصور بود؟

چون به بزرگی خدا اعتقاد داشتم این روزها را دور نمی‌دیدم. برای اینکه امروز بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های ایران را در مقابلم ببینم زحمت کشیده و عرق ریختم.

این بازیکن معتقد این روزها لیگ برتری بودنش را به دوستان قدیمی فخر می‌فروشد؟

حرف غرور را نزنید که از آن بیزارم. من همان حسین بغلانی هستم با همان دوستانی که تا پیش از این داشتم.

قراردادت با صنعت نفت چند ساله است؟

یکسال دیگر با تیمم قرارداد دارم ولی دوست دارم در صورت مهیا بودن شرایط فوتبالم را همین جا به پایان برسانم.

صنعت نفت امسال در لیگ برتر می‌ماند؟

شک نکنید. نه تنها لیگ برتری می‌مانیم بلکه در بین 10 تیم بالایی جدول قرار می‌گیریم.

گفت و گو : فارس/ امین جوکار