صلح یعنی فکر کردن به کودکان و این چیزی است که این روزها همه آن را از یاد برده‌اند. امروز جنگ سر تا پای زندگی انسان‌ها را فرا گرفته است و به گوشه کنار زندگی بزرگ و کوچک سرک می‌کشد. همه با هم می‌جنگند، از پدر با مادر تا کشور با کشور. 

وقتی بزرگترها زندگی را از یاد برده‌اند و با زمین و زمان می‌جنگند تا زنده بمانند، کودکان ناخواسته در خط مقدم شکست قرار می‌گیرند و قائله را می‌بازند. جنگ بزرگترها هیچگاه پیروز ندارد و اگر قرار باشد در این جنگ‌ها کسی شکست بخورد، کودکان هستند. 

کودکان بسیاری هر روز در سراسر جهان قربانی جنگ می‌شوند، جنگی که نه آن را آغاز کرده‌اند و نه حتی درکی از معنای آن دارند. وقتی جنگی آغاز می‌شود، کودکان بدون آنکه بخواهند جزیی از آن جنگ می‌شوند، آسیب می‌بینند، درد می‌کشند و شسکت می‌خورند.

جهانی که به دنبال صلح است، امروز درگیر جنگ‌هایی است که حتی بزرگترها از آن می‌ترسند و کودکان را پاک فراموش کرده است. تنها کلید رسیدن به صلح جهانی توجه ویژه به کودکان و پایان دادن به جنگ‌هایی است که کودکان بازنده اصلی آنها هستند. 

کودکان باید بازی کنند، سرگرم شوند، یاد بگیرند و توسعه دهند و از جنگ‌ها در امان باشند. نهادهای اجتماعی بین‌المللی در این زمینه می‌توانند نقش بسیار موثری را ایفا کنند و از کودکان حمایت کنند تا اعتماد به نفس خود را به دست آورند و با روابط مثبت با همسالان و خانواده‌ها، جوامع گسترده‌تری را ایجاد کنند. کودکان می‌توانند آینده خود را شکل دهند و به جوامع بشری کمک کنند.

در تقویم هشتم ماه اکتبر به نام روز جهانی کودک ثبت شده است تا شاید برای یک روز هم که شده قلب فلزی ماشین‌های جنگی دنیا برای کودکانی بتپد که تنها امید آینده این جهان خشن هستند. پایان جنگ‌هایی که بزرگترها با یکدیگر دارند، می‌تواند آغازگر زندگی کودکانی باشد که صلح را به جهان هدیه می‌دهند.