به خاک بر می گردیم ... ملالی نیست!

جمعه ها قصد می کنم کمی بیشتر بخوابم.از این جهت صبح می شود دم ظهر! امروز هم یک جمعه بهاری است.و بهار خوزستان هم وجهه ای دارد مورد پسند غریبه ها.

اما حالا وقتی از خواب بلند شدم و از پنجره آپارتمانمان توی طبقه چهارم بیرون را که دیدم ،غافلگیر شدم. توده ای از یک ابر همه جا را یکدست کرده بود .ابری به رنگ زرد متمایل به نارنجی. ابری که بو می دهد.بوی خاک!

بوی خاک نم دار و نرمی که پرزهای بینی ات را می خاراند. چشم هایت را به اشک می کشد و ناچار می شوی با آب گرم آنها را بشوئی.حالا عطسه هم امانت نمی دهد. اولی و دومی و پس از آن سومی پشت به پشت هم ردیف می شوند.بسرعت بدنبال دستمال می گردی . آب ریزش بینی ات شروع شده است. تلفن زنگ می زند.دستپاچه گوشی را بر می داری. "فرامرز آشناگر" است.دوست قدیمی و بچه محل. دادش در آمده از این هوا!.می گوید : بنویس که این چه وضعی است؟ کی مسئول است؟ تا کی باید تحمل کنیم؟ چه کسی باید به دادمان برسد؟ و ادامه داد: این یک "جنگ زیست محیطی" است که به سر ما آورده اند.این یک سناریوست. و من هم در جواب گفتم: مدتهاست می نویسیم.آنقدر نوشته ایم که به تکرار رسیده ایم. نوشته هایمان لوث شده است.دیگر از نوشتن پیرامون گرد و غبار و ریز گردها و باد و خاک، حالمان بهم می خورد.و او گفت :دوبار بنویس تا بلکه گوش شنوائی یافت شود. به او می گویم: به میزانی که نوشته ایم ،جواب هم شنیده ایم.آنها هم که قرار است جواب دهند از تکرار خسته شده اند. جواب ها در گذر زمان خاصیت شان را از دست داده اند.کپی همدیگرند.فقط بدرد اینکه حالا جو را آرام کنند. فردا که کمی هوا برگشت و باز شد، خوزستانی ها یادشان می رود. زود راضی می شوند. خونگرمند. با حالند. غرغرشان عمیق نیست. مدتی بعدهم خودشان را می تکانند و باروبندیلشان را جمع می کنند و سر از کرج و تهران واصفهان و شیراز در می آورند.ریشه بی ریشه!

حالا اگر قرار است بقول دوست ما "جنگ زیست محیطی" هم صورت بگیرد لابد باید خط مقدم رادر اصفهان و تهران و تبریز تعریف کرد.خوزستان که جای زندگی نیست.اینجا فقط جای کار کردن است.جای تولید نفت! جای تولیدات پتروشیمی و گاز و فولاد .جای پر کردن خزانه! آب را هم که از سرچشمه به یمن زرنگی اصفهانی ها و یزدی ها و کرمانی ها می برند .چون که اینجا جای زندگی نیست ! بنابراین نتیجه اخلاقی چنین صبح جمعه ای می شود:حبس کردن خودت توی آپارتمان و از پشت پنجره ببینی که پرنده هم توی کوچه پر نمی زند!