نماینده مردم اهواز در مجلس ضمن رد عمدی بودن آتش سوزی هورالعظیم، گفت: وزارت خارجه و وزارت کشور تا به حال اقدام منجر به نتیجه ای در این منطقه نداشته اند.

علی ساری در خصوص آخرین وضعیت آتش سوزی هورالعظیم، گفت: روز به روز وضعیت در این منطقه بدتر می شود چرا که هنوز از سیستم آبپاشی برای خاموش کردن آتش استفاده می شود در حالی که باید رها سازی آب صورت گیرد.

نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: نزدیک به 50 روز از این آتش سوزی هنوز هر روز مجوز پرواز گرفته می شود و توسط هواپیما بر روی آتش آب ریخته می شود. این را هم بدانید که در حال حاضر یک فروند هواپیما در منطقه فعال است و همین یک فروند هم محدودیت هایی دارد که باعث می شود این روند به کندی دنبال شود.

وی بایان داشت: اساساً یکی از دلایل عمدی نبودن آتش سوزی ها این است که هر بار که آتش را خاموش می کنند دوباره آتش می گیرد؛ به این علت که از طرفی کف تالاب ها پر ازمیادین نفتی است و از طرف دیگر کاملاً خالی از آب و خشک شده اند و با کوچکترین حرارتی آتش می گیرند.

این نماینده دور دهم مجلس توضیح داد: به هر حال این منطقه بر بستر نفت نشسته است و خاک  منطقه آغشته به نفت است به همین جهت نی ها و لیف ها به راحتی بعد از خشک شدن آتش می گیرند. من به همه کسانی که می گویند آتش سوزی عمدی است می گویم که شخصاً به منطقه بیاییند و در برابر دوربین این لیف ها را در مقابل نور خورشید قرار دهند و ببینند چه اتفاقی می افتد.

وی افزود: مضاف بر این که حوزه سیاست خارجه و وزارت کشور تا به حال اقدام ماثر منجر به نتیجه ای در این زمینه  نداشته اند و علی رغم تذکرات مکرر نمایندگان منطقه به این دو وزارت خانه، آن ها  تا به حال پاسخگو نبوده اند.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در مورد وضعیت فعلی شهرهای تحت تاثیر آتش سوزی، گفت: همچنان آسمان شهرهای مرزی را دود فرا گرفته است و مردم به سختی نفس می کشند. این دود به قدری است که گاه به شهر اهواز که بیشتر از صد کیلومتر از محل آتش سوزی دور است نیز می رسد.

وی تاکید کرد: تنها راه ممکن برای خاموش کردن آتش، همان گون که از هفته ها پیش تاکید و  مورد تائید سازمان محیط زیست نیز قرار گرفته، رها سازی آب به منطقه است اما دولت تا به حال به این موضوع تمکین نداشته است.

نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی در پایان تاکید کرد: البته به صورت مقطعی آب رها سازی شده است اما این شکل رها سازی، دردی را دوا نمی کند. باید حق آبه رودخانه به صورت دائم زیاد شود تا نی زارها از خشکی در بیایند؛ اگر این رها سازی مقطعی باشد به محض خشک شدن، نی ها دوباره آتش می گیرند. البته ما بعد از جنگ در وسط  تالاب دایک مرزی احداث کرده ایم و این دایک مانعی برای ورود آب به بخش عراق است، باید حجم آب آنقدر باشد که از دایک عبور کند که ایم امر منوط به پرداخت کامل حق آبه اروند رود است.