نماینده مردم خرمشهر در مجلس بیان کرد: در کدامین سوم خرداد مشکلات پیش پا افتاده خرمشهر حل خواهد شد؟ آیا مشکلات خرمشهر آنقدر بزرگ و وسیع است که دولت از حل آن عاجز است؟ 

عبدالله سامری در نطق میان دستور جلسه علنی امروز ضمن تبریک سالروز آزادی خرمشهر به مردم ایران اسلامی، بیان کرد: دردنامه‌ای از مردم دیار قهرمان خرمشهر و خوزستان را به محضر مقام معظم رهبری تقدیم می‌کنم. سال‌ها در تب تو سوخته و ساخته‌ایم، پرچم فتح تو بر بام شب افروخته‌ایم، تا تو یک بار دیگر در کف ما آمده‌ای، دل و جان یکسره در راه هدف باخته‌ایم. سلام بر خردادی که ضجه‌ها و شیرینی فتح خدا را با تلخی آمیخته و حسرت نداشته‌ها را فریاد می‌زند، سلام بر خردادی که هر ساله بی‌توجهی و تبعیض و بی‌مهری مسئولینش نسبت به شهر خدا را به رخ می‌کشاند. آری تاریخ بنویس که روزگاری عروس خاورمیانه شاهراه حیاتی کشور بود. به یاد آور شهر بهشت جویندگان و شکوه و جلال بندرش را. به یاد آور رودخانه خروشان کارون که جولانگاه اقیانوس پیماهای غول پیکر بود. به یاد آور نخل‌های سر به فلک کشیده خرمشهر را که سبزی و خرمی ایران را رقم می‌زد. به یاد آور کوچه‌های پر از مهر و صفایش را، سلام بر خرمشهر، شهری که داشته‌هایش را با نداشته‌های کشور تقسیم کرد و خود را در سه راهی نداشته‌ها و معضلات غوطه‌ور کرد.

نماینده مردم خرمشهر در مجلس ادامه داد: سلام بر خرمشهری که مردمشان تجارت خاک، آب شرب، بیکاری و بیماری را مصادره کردند و جزای ایفای دین خود را با دیدگان حسرت‌آمیز و قلبی پر از بی‌نظارتی مسئولین به نظاره نشستند. می‌خواهم از شهری بگویم که رود کارونش جولانگاه جنگ‌آورانی همچون جهان‌آرا و موسوی بوده است، ولی امروز از تبعیض در انتقال آب از رونق افتاده است. به راستی چرا عزمی برای لایروبی اروندرود وجود ندارد؟

وی ادامه داد: چگونه است تونل‌های انتقال آب به دیگر استان‌ها در یک شب تامین اعتبار می‌شود و با چراغ خاموش آب را از آنجا منتقل می‌کنیم اما به شاهرگ حیات اقتصادی خوزستان که می‌رسید کمبود اعتبار ریالی هویدا می‌شود. آقای روحانی خوب است که بدانید خوزستان را هر چه بتکانید هنوز هم خاک دارد و در آستانه سی و ششمین سالگرد آزادی خرمشهر هنوز مردمانش خاک را همراه با مواد شیمیایی، میکروبی و باروت جنگ استنشاق می‌کنند. از تعطیلی متداول مدارس و ‌ادارات که کاهش رتبه‌های علمی را به همراه داشته تا لغو پروازها و کشف بیماری‌های جدید مانند سرطان مهمان دائمی مردم شهرستان خرمشهر شده است. آیا از تعرفه‌های نجومی برق، گاز و آب بی‌کیفیت در این استان خبر دارید؟

سامری ادامه داد: آیا می‌دانید بیش از ۹۰۰ میلیارد در بخش کشاورزی و ۱۰۰ میلیارد در حوزه‌های شهرداری و بیش از ۶۰۰ میلیارد ریال شبکه‌های برق استان خسارت دیده‌اند؟ آیا می‌دانید مشکل اول مردم خوزستان بیکاری است در حالی که بر روی نفت و منافع خدادادی قدم می‌زنند؟ از انتقال آب کارون و خشکی تالاب‌های خوزستان خبر دارید؟ چرا تنها اقدام دولتمردان شما و سفرهای تفریحی و وعده‌های واهی و توهین گاه و بیگاه آنان به مردم دیده می‌شود؟ آیا می‌دانید مردم خوزستان هوایی برای نفس کشیدن ندارند؟

وی تصریح کرد: گاه و بیگاه خانه‌های مردم خرمشهر به گورهای دسته جمعی تبدیل می‌شود،‌ مگر فرزندان ساکنین شهرستان‌های خرمشهر، آبادان، اهواز، شادگان، بندر امام، هویزه با دیگر شهرهای استان خوزستان و دیگر شهرهای ایران چه فرقی دارد که اینگونه نسبت به آنها بی‌تفاوت هستید؟ این تبعیض نژادی در فرصت‌های شغلی و زیست محیطی ایران تا به کی باید دل مردم خوزستان را همچون زغال گداخته کند؟

سامری خاطرنشان کرد: آقای رییس‌جمهور بیکاری، گرد و خاک و فرصت‌سوزی در خوزستان با جلسات دور همی و تعارفات دولتمردان شما حل نخواهد شد، رفع این مشکل اراده‌ای به بزرگی و محکمی انتقال آب کارون به دیگر استان‌ها و ایجاد دفاتر نفت خوزستان در تهران را می‌طلبد. آقای روحانی می‌دانستید با گذشت بیش از ۳۰ سال از جنگ تحمیلی هنوز مردم خرمشهر بوی خرابی از دوران جنگ در خیابان‌ها، کوچه‌ها و مدارس احساس می‌کنند؟

سامری افزود: هنوز در میان کارمندان آموزش و پرورش و پرسنل شهرداری و بیمارستان‌ها و نیروهای نظامی و انتظامی و دیگر ادارات دولتی در جنوبی‌ترین نقطه کشور که گرد و خاک از یک سو و گرمای طاقت‌فرسا از سوی دیگر موج می‌زند، هیچ تسهیلاتی برای آنها از سوی دولت در نظر گرفته نمی‌شود و آنها را هم‌طراز با شهرها و استان‌های مرفه قلمداد می‌کنید. به راستی چه کسی باید جوابگوی این تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها باشد؟ خوب است بدانید خرمشهر قهرمان که خیابان‌های آن مزین به نام شهدای گرانقدر دفاع مقدس است هنوز گاه و بیگاه محصور از دریاچه‌های فاضلاب بوده است. تا به کی و در کدامین سوم خرداد این مشکلات بسیار کوچک و پیش پا افتاده این مردم که دیگر محرومیت و فقر در آمیخته شده‌اند حل خواهد شد؟

وی در پایان گفت: آیا مشکلات خرمشهر آنقدر بزرگ و وسیع است که دولت از حل آن عاجز است؟ چگونه بگویم که مردان دلیرش از بیکاری شرمنده همسر و فرزندان‌شان هستند؟ چگونه بگویم نه آب قابل شرب و نه هوای قابل تنفس داریم؟ چگونه از محرومیت و فقر و گرد و خاک بگویم؟ در آستانه پاسداشت دفاع دیگر قدر مردم خرمشهر را بدانیم که اگر نبودند حالا ما نبودیم.