به عنوان اولین دختر وزنه‌بردار در مسابقات بین‌المللی جام فجر اهواز به روی تخته رفت و به صورت نمایشی وزنه زد؛ «یگانه بنده‌خدا» در حالی که تنها شش سال دارد به زیبایی تکنیک‌های یک‌ضرب و دوضرب را به نمایش گذاشت و یک سالن پر از تماشاگر به تشویق و تحسین او پرداختند. 

یگانه بنده‌خدا توانست فارغ از جنسیت و در روزهایی که وزنه‌برداری بانوان ایران هم راه‌اندازی شده است، در جام فجر اهواز در حضور میهمانان داخلی و خارجی به روی تخته برود و وزنه بزند؛ دنیای بچه‌گانه یگانه به رویای المپیک گره خورده است و او مصمم‌تر از قبل می‌خواهد این رشته را دنبال کند.

گفت‌و‌گوی ایسنا را با یگانه و پدرش که مربی وزنه‌برداری است در ادامه می‌خوانید: 

شش سال دارم و از پنج سالگی وارد این رشته شدم.

 به ما گفته بودند که بیایید و وزنه بزنید ولی بعد گفتند که ورود خانم ها به سالن ممنوع شده است.

خیلی خوشحال شدم و بال در آوردم.

پدرم مربی این رشته است و او به من وزنه‌برداری را یاد می‌دهد. خودم هم این رشته را دوست داشتم و به پدرم گفتم که به من وزنه‌زدن را یاد بدهد.

فقط وزنه‌برداری را دوست دارم.

دوست دارم روزی در المپیک وزنه بزنم.

خیلی خوشحالم و می‌توانم کارم را به خوبی پیش ببرم.

هم در باشگاه و هم در خانه تمرین می کنم. در طول روز یک ساعت با پدرم تکنیک‌ها را تمرین می‌‌کنم.

تمرین کردن با پدرم خیلی خوب است و البته سخت‌گیری هم می‌کند تا من به خوبی تکنیک‌ها را یاد بگیرم.

فقط معلم پیش‌دبستانی‌ام می‌داند و به من می‌گوید آفرین. وقتی در جام فجر وزنه زدم تمام فامیل با من تماس گرفتند و تبریک گفتند.

خیر، خوب است و می‌خواهم این رشته را همچنان ادامه دهم.

من مسابقات وزنه‌برداری را می‌بینم و به کیانوش رستمی علاقه دارم و دوست دارم مثل او کار کنم. 

از سال 76 کارم را در این رشته به عنوان ورزشکار آغاز کردم و چند سالی است که به عنوان مربی این رشته را دنبال می کنم.

زمانی که من می‌خواستم برای کار مربیگری به باشگاه بروم، یگانه که سه چهار ساله بود گریه می‌کرد و می‌خواست که همراه من به باشگاه بیاید. من هم یکی دو بار او را همراه خودم به باشگاه بردم. یگانه به محض ورود به سالن به سراغ وزنه‌ها می‌رفت و از همین جا بود که تصمیم گرفتم او را با این رشته بیشتر آشنا کنم. 

من یک لوله آب خریداری کردم و دور تا دور آن را با چسب برق پوشاندم. این لوله را براساس اندازه‌ میله‌ هالتر وزنه‌برداری آماده کردم و سپس درون خانه خودمان کم‌کم با یگانه تکنیک‌های این رشته را تمرین کردم.

یک سال زمان برد. اکنون هم نمی‌شود خیلی به یگانه سخت گرفت، چرا که تنها شش سال دارد ولی همین که می‌تواند تکنیک‌ها را به زیبایی به نمایش بگذارد بسیار خوب است.

بله، روزهایی بود که یگانه خسته می‌شد و قهر می‌کرد و می‌گفت دیگر نمی‌خواهم تمرین کنم ولی بازهم از فردای آن روز کارش را ادامه می‌داد. اکنون هم مصمم است که ادامه دهد و من و همسرم نیز تا آن‌جا که بتوانیم شرایط را برایش فراهم می‌کنیم تا او در این رشته به موفقیت برسد.

اکنون هم که وزنه‌برداری بانوان راه اندازی شده، فرصت خوبی است که یگانه نیز با جدیت این راه را دنبال کند. ان‌شاءالله یک باشگاه مختص بانوان وزنه‌بردار با مربی مجرب هم در استان داشته باشیم تا مسیر برای بانوان هموارتر شود.

وزنه‌برداری یک رشته پر حادثه است و یک لحظه غفلت می‌تواند آسیبی به بدن ورزشکار وارد و او را سال‌ها از این رشته دور کند. من و همسرم کاملا از یگانه حمایت می‌کنیم تا این مسیر را آهسته و پیوسته دنبال کند.