شمارش معکوس برای مرگ پارک ساحلی مارون بهبهان که با هزینه چند صد میلیونی در حاشیه رود مارون این شهرستان احداث شده‌است، آغاز شد.

 پارک ساحلی خارستان در سال 83 و در زمان حمید ورزشی، شهردار آن زمان بهبهان مکان‌یابی شده و اعتبارات لازم به آن اختصاص داده شد.

در آن زمان شهردار بهبهان، از دفتر فنی استانداری برای طراحی پروژه دعوت کرد و در نهایت نیز طرحی ریخته شد که حتی مشاورانی که از استان فارس و شهر شیراز به دیدن آن آمدند، نسبت به آینده آن ابراز خشنودی کردند.

در نهایت فاز نخست این پروژه بزرگ با صرف هزینه‌ای بالغ بر 300 میلیون تومان در فروردین ماه 84 به بهره‌برداری رسید و مردم توانستند از این پارک ساحلی استفاده کنند که در همان روزهای اول، استقبال مردم از آن، مهر تأییدی بر اقدام شهرداری زد.

پس از بازدید مسئولان استانی از طرح و توصیه آنان به توسعه پارک، فاز دوم آن نیز که در واقع اتصال آن به پل مارون و زیرگذر آن بود، به طول یک هزار و 600 متر اجرا شد. شبدری مارون که در فاز دوم این طرح اجرا شد، در زمان دو شهردار بهبهان احداث شده و معوض ملکی آن هم در همان زمان مشخص شده و زمین‌هایی در این رابطه آماده و مدارک آن تحویل زمین‌داران شد.

احداث باغ‌وحش کوچک، باغ پرندگان و افزودن قسمت‌های جدید به این پارک مدنظر طراح این فضای تفریحی بود که پس از روی کار آمدن فضل‌الله شریعت‌جعفری، شهردار بعد بهبهان، این روند متوقف شده و پیگیری نشد.

در سال نخست بهره‌برداری از پارک، نگهداری آن به دست شهرداری صورت می‌گرفت که با مشکلات فراوانی از جمله شکسته‌شدن روشنایی پارک و تخریب قسمتی از امکانات آن مواجه شدند که در پی آن صحبت‌های انجام شده با مردم منطقه، مسئولین نگهداری پارک به آنها واگذار شد.

این روند با نتیجه مثبتی که داشت تا پنج سال ادامه داشت اما متأسفانه بعدها این کار رها شده و شهرداری و پیمانکار نیز مشکلات ایجاد شده را به گردن یکدیگر می اندازند. اما چیزی قابل تشخیص این است که پیمانکار تعهد داشته و شهرداری نیز باید نظارت می‌کرد.

تمایل شهرداران به اینکه طرحی را در زمان خود ثبت کرده و نامی از خود به یادگار بگذارند، باعث می‌شود اینگونه از بیت‌المال و سرمایه ملی و عمومی بگذرند.

در هر صورت این پارک در زمان هر شهرداری که احداث شد، تفرجگاهی با امکاناتی نظیر شهربازی، پیست دوچرخه‌سواری، استخر قایق‌سواری و فضاهای ورزشی و سبزی بود که خانواده‌های بهبهانی را پذیرایی کرده و باعث ‌می‌شد لحظات خوشی برای مردم ثبت شود.

سئوالات بی‌پاسخ فراوانی از شهرداران بهبهان وجود داد

شهرداران بهبهان با داشته‌هایمان چه کردید؟ چرا پارک ساحلی به این وضعیت در‌آمده‌است؟ چرا دیگر شهروندان تمایلی برای رفتن این مکان را ندارند؟ چه بر سر آن همه زیبایی طبیعی و ساخته دست شهرداران قبلی آمده‌است؟ چرا دیگر کسی بع فکر آبیاری چمن‌ها نیست؟ چرا دیگر کسی به فکر تعمیر منقل‌های طبخ کباب منطقه نیست؟ چرا پیاده‌روها و سنگ‌فرش‌های زیبای گذشته به این روز درآمده‌اند؟ چرا تمام روشنایی‌های پارک شکسته و خاموش‌اند؟ چرا کسی به فکر جمع‌آوری زباله‌های پراکنده شده در سراسر پارک نوبده و چرا این پارک بیشتر شبیه به بیغوله‌ای می‌ماند تا تفرجگاه؟

مسئولان پیگیری کنند

هرچند نمی‌توان از نقش برخی افراد خرابکار در تخریب این فضاها به راحتی گذشت اما اگر مأمورانی نگهداری پارک را برعهده داشتند، این افراد نیز نمی‌توانستند اینگونه اموال عمومی را تخریب و همه را از داشتن تفرجگاهی زیبا و مناسب محروم کنند.

حال هر مسئولی که مسئول رسیدگی و نظارت بر اعمال شهرداران است باید پیگیر این موضوع بوده و ناقوس‌های مرگی که برای این پارک و سرمایه ملی و عمومی به صدا‌ در آمده‌است را از حرکت باز دارند.

 پارک «کریا» و سرنوشت نامعلوم آینده آن

پارک ساحلی مارون پس از گذشت شش سال از زمان بهره‌برداری، حال به بیغوله‌ای تبدیل شده که مردم جرأت رفتن به این پارک به خصوص در شب‌ها را نداشته و زباله و وضعیت بد فضاهای آن چشم هر بیننده‌ای را می‌آزارد.

اکنون نیز علیرضا بهادری، شهرداری فعلی بهبهان به دنبال احداث پارک و فضای تفریحی دیگری به نام «کریا» در ساحل سد انحرافی شهدای بهبهان بوده که این فضا نیز در چهارم فروردین‌ماه 91 به بهره‌برداری می‌رسد. اما تجربه گذشته ما، همه را نگران آینده این پارک و سرمایه هزینه شده در آن می‌کند.

در پایان سوالی که در ذهن اکثر شهروندان بهبهانی بوده و پاسخی برای آن پیدا نمی‌کنند این است که آیا صرف هزینه‌ای اندک برای مرمت و بازسازی پارک ساحلی مارون بهتر از هزینه چند صد میلیونی در فضایی جدید و فراموشی کامل داشته‌های گذشته نبود؟ آیا به راستی یادگار گذاشتن یک نام از خود، بهتر از خدمت‌رسانی بهتر به مردم و حفظ داشته‌ها نیست؟

با این وضعیت و فراموش شدن کامل پارک و شبدری مارون بهبهان واقع در منطقه خارستان این شهرستان، شمارش مرگ برای آن به صدا درآمده و هیچ‌کس صدای آخرین ناله‌های آن را نمی‌شنود.

گزارش: فارس / علیرضا شکری‌ نسب