یك دوستدار میراث فرهنگی گفت: امكانات رفاهی به اندازه كافی در شهرستان ایذه برای گردشگران وجود دارد و گاهی مردم بومی منطقه هم به مسافران اسكان می‌دهند.
 
فرامرز خوشاب در گفت‌وگو با ایسنا بیان كرد: منطقه ایذه در این فصل شبیه یك تكه مخمل سبز بسیار زیبا و چشم‌نواز است. این منطقه پوشیده از مزارع گندم، جو و بعضا كلزا است.


وی ادامه داد: ایذه را می‌توان به 2 حوزه شرقی و غربی تقسیم كرد. حوزه غربی از روستای پیون شروع می‌شود و دشت سوسن، امام‌زاده سلطان ابراهیم و روستای ممبین را شامل می‌شوند. این منطقه كه محل رویش گل‌های نرگس وحشی و لاله است تقریبا 40 كیلومتر با ایذه فاصله دارد.
 
این دوستدار میراث فرهنگی اظهار كرد: موقعیت این حوزه كوهستانی است و بعضی از بخش‌های‌اش حالت جنگلی دارد. این بخش هم‌چنین مسیر عبور شاخه‌های رودخانه كارون است.
 
خوشاب، در خصوص روستای ممبین در غرب ایذه، گفت: این روستا در زمستان‌ها كاملا پوشیده از برف است و گاهی درخت‌های آن قندیل می‌بندند؛ جاده‌ای بسیار پرشیب و خطرناك دارد با این وجود این منطقه هم از لحاظ مناظر طبیعی و هم زیستگاه ژنتیكی چه انسانی و چه پوشش گیاهی یكی از مناطق بكر و دست نخورده ایران محسوب می‌شود.
 
وی، در مورد مناطق شرقی ایذه، گفت: دهدز، مال‌آقا، مركز تفریحی توریستی زراس، سد كارون سه و كارون چهار، آبشار شیوند و قلعه مدرسه در سمت شرقی ایذه قرار دارند. این بخش ایذه كاملا كوهستانی و برف‌خیز است اما در فصل بهار هوای معتدل و مطبوعی دارد كه شب‌ها رو به سردی می‌رود و به گردشگران توصیه می‌شود در هنگام سفر به این مناطق وسایل گرم كننده همراه داشته باشند. فاصله این مناطق تا ایذه حدود 25 تا 80 كیلومتر است.